பெங்களூர் வலைப்பதிவர் சந்திப்பு - 3

18-ஆம் தேதி திங்கட்கிழமை அன்று எங்கும் வெளியில் செல்லவில்லை. மைத்துனன் வீட்டுக் கணினி முன் உட்கார்ந்து ஒரு ராட்சச வேலை செஷன். என்னுடைய ஜீ மெயில் ஆர்கைவ்ஸிலிருந்து கோப்புகளை இறக்கி அவற்றை மொழிபெயர்ப்பு செய்யும் வேலை நெட்டி முறித்தது. ஒவ்வொரு கோப்பாக முடித்து வாடிக்கையாளருக்கு மின்னஞ்சல் செய்வது தனி சுகம்.

மாலை சந்திப்புக்கு குமரன் எண்ணமும் செந்தழல் ரவியும் மறுபடி வரப்போவதாகப் பேச்சு. முந்தைய நாள் மீட்டிங் நான் மேலக்கோட்டைக்கு சென்றதால் சற்று தாமதமாகவே ஆரம்பிக்க வேண்டியதாயிற்று. ஆகவே இன்னும் பேச விஷயங்கள் இருந்ததாக அவர் கருதினார். ஆனால் இன்று ரவி அவர்கள் வாடிக்கையாளர் வரவில் சிக்கிக் கொண்டார். குமரன் எண்ணமும் வர இயலவில்லை. ஆனால் நான் கேட்டுக் கொண்டபடி தேசிகன், ஜடாயு மற்றும் ம்யூஸ் வருவதாக வாக்களித்தனர். அதே போல் வந்தனர்.

முதலில் தேசிகன் வந்தார். அவர் சுஜாதாவின் அதிகாரபூர்வ பயாக்ரஃபர் என்றதும் என் மைத்துனனும் அவருடன் உட்கார்ந்து பேசினான். சுஜாதா எங்கள் இருவருக்குமே அபிமான எழுத்தாளர் ஆயிற்றே. தேசிகன் லூசண்ட் டெக்னாலஜியில் பணி புரிகிறார். ஜடாயு அவர்கள் ஒரு விளம்பர நிறுவனத்தில் Design Manager -ஆக பணி புரிகிறார். கம்ப ராமாயணத்தில் நல்ல ருசி. மனுஷர் கம்பன் கழகத்தின் பட்டிமண்டபங்களில் பேசுகின்ற ஆள் என்று ம்யூஸ் எழுதியிருந்தார். ஆகவே கடன் பட்டார் நெஞ்சம் போல பதிவு சம்பந்தமாக எனக்கு எழுந்த ஒரு சந்தேகத்துக்கு விடையளிக்க ம்யூஸ் அவருடன் கலந்தாலோசித்திருந்தார்.

ம்யூஸ் இரண்டாவதாக வந்தார். வந்ததும் எனக்காக தான் வாங்கிய புத்தகத்தைக் கொடுத்து அசத்தி விட்டார். அரேபிய இஸ்ரேலிய யுத்தங்களின் தொகுப்பு அந்த புத்தகம். அதை முடித்து விட்டு சில இஸ்ரேல் ஆதரவு பதிவுகள் போட வேண்டும். ஜடாயு அவர்கள் கடைசியாக வந்தார்.

தேசிகன் நான் முன்னமே சென்னையில் பார்த்திருந்ததற்கு இளைத்திருக்கிறார். நிறைய வாக்கிங் போவதாகக் கூறினார். என் மைத்துனன் அவரிடம் சரமாரியாக சுஜாதா அவர்களை பற்றி கேள்வி கேட்டான். தேசிகன் வரைந்த பெரியாரின் ஓவியத்தை யாரோ சுட்டு விட்டதைப் பற்றி அவரே பதிவு போட்டிருக்கிறார். அதைப் பற்றிப் பேசும்போது அந்த ஓவியத்தில் இருந்த தனது கையெழுத்தையும் சுரண்டி எடுத்திருந்தனர் என்று கூறினர். இந்த செய்தி சுஜாதா ஆரம்பகாலக் கதை ஒன்றை எனக்கு ஞாபகப்படுத்தியது. அதை எல்லோருடனும் பகிர்ந்து கொண்டேன். சுஜாதா அவர்களுடன் பெங்களூரிலிருந்து காட்பாடி வரை சமீபத்தில் 1971 ஜனவரியில் பயணம் செய்த நினைவையும் கூறினேன்.

சுஜாதா அவர்கள் வீட்டு புத்தக அலமாரியில் உள்ள புத்தகங்களை சட்டென்று எடுக்கும் வண்ணம் அவருக்கு தான் அரேஞ்ச் செய்து கொடுத்ததைப் பற்றி தேசிகன் கூறினார். சுஜாதா இந்த சந்திப்புக்கு வராவிட்டாலும் அவரது நினைவு தேசிகன் மூலம் அங்கே இருந்தது. மெக்ஸிகோ நகரத்து சலவைக்காரி ஜோக் என்னவென்று அவரிடம் தனக்குக் கேட்கத் தோன்றியதே இல்லை என்று தேசிகன் கூற, நான் ஒரு வெர்ஷனை கூறி அதுதான் சரியான வெர்ஷனா என்று சுஜாதாவிடம் கேட்டு கன்ஃபர்ம் செய்யச் சொன்னேன். அவரும் சரி என்றார்.

பிறகு ஜடாயு அவர்களும் வந்து சேர்ந்து கொண்டார். ரத்தச் சர்க்கரை கட்டுப்படுத்துவது பற்றி பேச்சு வந்தது. தேசிகன் தனக்கு அந்தக் கோளாறு வரும் வாய்ப்பு இருப்பதால் மிகவும் ஜாக்கிரதையாக இருப்பதாகக் கூறினார். மருந்து எதுவும் எடுத்துக் கொள்ளாது வெறும் வாக்கிங்கில் காரியத்தை நிறைவேற்றிக் கொள்வதாகக் கூறினார். ஜடாயு அவர்கள் சில யோகா பயிற்சிகளை செய்யலாம் என்று பரிந்துரைத்தார். ம்யூஸுக்கும் அந்த பிராப்ளம் இருந்ததால் அவர் இருவர் சொல்வதையும் தனது வழக்கமான கவனத்துடன் கேட்டுக் கொண்டார்.

பேசிக் கொண்டேயிருந்ததில் நேரம் போனதே தெரியவில்லை. அவர்கள் மூவரும் விடை பெற்று என்றதும் செந்தழல் ரவியிடமிருந்து குறுஞ்செய்தி வந்தது. அவரால் வர இயலவில்லை என்று அதில் குறிப்பிட்டிருந்தார். அடுத்த நாள் காலை 6.30 மணியளவில் சென்னைக்கு வண்டி பிடிக்க வேண்டியிருந்ததால் கணினியை மூடி விட்டு நான் படுக்கச் சென்றேன்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்