மடிக்கணினி அனுபவங்கள்

நேற்று காலை என் வீட்டம்மா சில கோவில்க்ளுக்கு போக வேண்டும் எனக்கூற பழக்க தோஷத்தில் முதலில் அதை ஏற்க மறுத்தேன். அவரும் மேலே வற்புறுத்தாது சென்று விட்டார். பிறகு எனக்கு கொஞ்சம் உறுத்தியது.

எனது முக்கிய ஆட்சேபணையே எனது மொழிபெயர்ப்பு வேலைதான். அது எப்போது வேண்டுமானாலும் மின்னஞ்சல் மூலம் வரும். ஆகவேதான் கணினி திறந்து, இணையத் தொடர்புடன் ஒரு நாளின் பெரும்பாலான பகுதிகளில் இருக்கும். ஆனால் இப்போதுதான் மடிக்கணினி வந்து விட்டதே. மேலும் ரிலையன்ஸ் டேட்டா கார்ட் வேறு இருக்கிறது.

முதலில் ரிலையன்ஸின் வாடிக்கையாளர் பிரிவுக்கு ஃபோன் செய்து எனது சேவைகள் தெரிவுக்கு அகில இந்திய அளவில் இணையத்தில் மேய இயலுமா என்பதை தெளிவுபடுத்திக் கொண்டு, முதன் முறையாக சென்னைக்கு வெளியில் செல்வதால் ஏதேனும் பிரத்தியேக அமைவுகள் செய்து கொள்ள வேண்டுமா எனக் கேட்டதற்கு, அவர் அமைவுகளில் ஹைப்ரிட் தரவுகளை பெற்றுக் கொள்ளும் தெரிவை டிக் செய்யச் சொன்னார். அதன்படித்தான் எற்கனவே தெரிவு இருந்தது என்பதை உறுதி செய்து கொண்டேன்.

பிறகு வீட்டமாவை அழைத்து கோவில்களுக்கு செல்லலாம் எனக் கூற, அவர் மகிழ்ச்சியுடன் கரூர், நாமக்கல், திருச்சி ஸ்ரீரங்கம், திருவிண்ணகர ஒப்பில்லா அப்பன் கோவில், திருநள்ளாறு என்று நிகழ்ச்சி நிரல் தயார் செய்தார்.

காலை 8 மணிக்கு இந்த முடிவு செய்தவுடன், எனது காருக்கு சொல்லி, அதை 09.30 மணிக்கு வர ஏற்பாடு செய்தேன். வீட்டுக் காவலுக்கு ஆளை நிறுத்தினோம். கிட்டத்தட்ட 10 மணிக்குத்தான் கிளம்ப முடிந்தது.

போன தடவை செல்லும்போது கரூர் பெருமாள் தரிசனம் செய்ய இயலாது போயிற்று. சொல்லிவைத்தாற் போல கோவில் நடையை மாலை 7 மணிக்கே சாத்தி விடுவதே காரணம். இம்முறை ஆகவே முதலில் கரூர், பிறகு நாமக்கல் எனச் சென்றதில் இரண்டு இடங்களிலும் நல்ல தரிசனம். இந்த இடத்தில் பெருமாள் கோவில்களுக்கே உரித்தான ஒரு அசௌகரியத்தையும் கூறத்தான் வேண்டும். அதாகப்பட்டது கோவில் நடை திறப்பது மிகக் குறுகிய கால அளவில்தான். அதிலும் ஒரு கோவிலில் திடீரென நடுவில் திரையெல்லாம் போட்டு படுத்துகிறார்கள். வெளியூர்களிலிருந்து வரும் பக்தர்களின் நலன் புறக்கணிக்கப்படுகிறது.

சிவன் கோவில்களில் இப்பிரச்சினை இல்லை. அதிகம் இல்லை. அதிக நேரம் திறந்து வைத்திருக்கிறார்கள். ரொம்ப நாளாக மனதில் உறுத்தும் விஷயம் இது. இப்போதுதான் அதைக்கூற சந்தர்ப்பம் வந்தது.

உடனேயே திருச்சி வந்து ஹோட்டலில் ரூம் போடும்போது, இரவு 11 மணி ஆகிவிட்டது.

மடிக்கணினியை திறந்து டேட்டா கார்டை பொருத்தி, இணைய இணைப்புக்கு க்ளிக் செய்தால் அது அமர்க்களமாக வந்தது. வாடிக்கையாளர் 4 மின்னஞ்சல்கள் மொழிபெயர்ப்புக்காக அவர் ஏற்கனவேயே எனக்கு தொலைபேசி மூலம் கூறியது போல வந்திருந்தன. அவற்றை முடித்து விட்டு படுக்கச் செல்லும்போது நள்ளிரவைத் தாண்டி முப்பது நிமிடங்கள் ஆகிவிட்டிருந்தன. இப்போது இந்தப் பதிவை போட்டு விட்டு திருவரங்கம் செல்ல வேண்டும். ஒரு ஏவிஜி ஸ்கேன் செய்தாயிற்று, Adaware ஸ்கேனும் இப்போதுதான் ஓக்கேயாக முடிந்தது.

செல்பேசிக்கு எனது லேண்ட் லைனுக்கு வரும் அழைப்புகளை திசை திருப்பியதன் மூலம் ஏதாவது வாடிக்கையாளர் அழைப்புகள் தவறுமோ என்ற ஐயம் அகன்றது. அது நடந்து 6 வருடங்கள் ஆகிவிட்டன. இப்போது கணினியும் நம்முடன் கூடவே வரும் என்பதால் இன்னொரு சுதந்திரமும் வந்தது.

அதற்காக டெஸ்க்டாப்பை விட்டுவிட இயலுமா? இப்போதே எனது மடிக்கணினியில் உருவாக்கும் கோப்புகளை எனக்கே மின்னஞ்சல் செய்து கொண்டு அவற்றை வீட்டுக்கு சென்றதும் டெஸ்க் டாப்பிலும் இறக்கி கொள்கிறேன். ஆகவே தரவுகள் இரு வெவ்வேறு இடங்களில் பத்திரமாக இருக்கின்றன.

இந்த அனுபவம் சில நாட்களிலேயே பழகிவிடுமாகத்தான் இருக்கும். இருப்பினும் இப்போதைக்கு இந்த சுதந்திரம் தரும் மனநிறைவு வந்தது வந்ததுதான். அதை ரிகார்ட் செய்வதே இப்பதிவு.

வாழ்க்கை அற்புதமயமானது.

அன்புடன்,

டோண்டு ராகவன்