என்ன திமிர் இந்த அமெரிக்கர்களுக்கு?

என்ன, டோண்டு ராகவனா இதைக் கூறுவது என்று ஓடிவருபவர்களுக்கு முதலில் நான் கூற விரும்புவது, இதை நான் கூறவில்லை. இப்பதிவில் நான் குறிப்பிட இருக்கும் முனிசிபல் கமிஷனர் ஜயராஜ் பாடக் (Jairaj Phatak) கூட இதை கூறினார் என்று கூறமாட்டேன். ஆனால் இதுமாதிரி சில எண்ணங்கள் அவரது மனதில் இருக்கும் என நான் நினைக்கிறேன்.

சரி, விஷயத்துக்கு வருகிறேன். கனிகா தத்தா அவர்கள் எழுதிய Rain of terror என்ற கட்டுரைதான் இப்பதிவுக்கு காரணம். அதை எனக்கு மின்னஞ்சல் மூலம் அனுப்பிய ஜயகமலுக்கு நன்றி

மும்பையில் இருக்கும் அமெரிக்க கான்ஸுலேட் அமெரிக்கர்களை மழை காலத்தின்போது மும்பைக்கு வரவேண்டாம் என அறிவுரை கூறியுள்ளது நம்மவர்களின் பல எதிர்வினைகளை உருவாக்கியுள்ளது. சிலருக்கு வேடிக்கையாக இருக்கிறது, சிலருக்கு எரிச்சலாக உள்ளது. இந்த அமெரிக்கர்களுக்கு வேறுவேலையே இல்லை. முன்ஜாக்கிரதை முத்தண்ணாக்கள் அல்லது பயந்தாங்கொள்ளிகள் என்றெல்லாம் பலர் முணுமுணுக்கின்றனர்.

மும்பை நகராட்சி ஆணையாளர் அளிக்கும் எதிர்வினை கவனிக்கத் தக்கது. "மும்பையில் ஒன்றரை கோடி மக்கள் வசிக்கின்றனர், அவர்களெல்லாம் பத்திரமாகத்தானே இருக்கிறார்கள்" என்று கூறுகிறார் அவர். ஆனால் அதே சமயம் இன்னொரு பத்திரிகைக்கு கொடுத்த பேட்டியில் அவரே மழைகாலத்தில் தனது உறவினர்களை மும்பைக்கு வருமாறு அழைக்க மாட்டார் என்பதையும் கூறிவிடுகிறார். பேஷ்.

Phatak ஒரு முக்கிய விஷயத்தை கோட்டை விட்டார் (மும்பையின் ஜனத்தொகை அவர் சொன்ன அளவுக்கும் மேல் அதாவது ஒரு கோடியே எண்பது லட்சத்திலிருந்து ஒரு கோடியே தொண்ணூறு லட்சம் வரை என்பதை இப்போதைக்கு மறப்போம்). அமெரிக்க கான்சுலேட் இம்மாதிரி எச்சரிக்கையை அளிப்பது இரண்டாம் முறை. மும்பையின் கட்டுமான வசதிகளை சாடும் அறிவிப்பு இது. இன்னும் பார்க்கப் போனால் இந்தியாவின் நகர அபிவிருத்தியின் நிலையையும் அது பிரதிபலிக்கிறது என்றும் கூறலாம்.

மோசமான வானிலை என்பது உலகில் உள்ள பெருநகரங்களில் சர்வ சாதாரணமே. உலக அளவில் உள்ள இரு பொருளாதார மையங்களில் ஒன்றான லண்டனில் கிட்டத்தட்ட வருடம் முழுவதும் நசநசவென்று எரிச்சல் மூட்டும் மழை.

சரி, ஐரோப்பாவை பார்க்க வேண்டாம், ஆசியாவுக்கே வருவோமா? நவம்பர் மற்றும் டிசம்பரைத் தவிர்த்து சிங்கப்பூரில் எப்போதும் மோசமான வானிலைதான். மலேரியா காய்ச்சல் எப்போது வேண்டுமானாலும் மழைக்காலங்களில் பெருமளவில் வரும் அபாயம் உண்டு. துபாயில் கோடைகாலங்களில் வெப்பம் ஐம்பது செல்சியஸை சுலபமாகத் தாண்டும். பலர் சன் ஸ்ட்ரோக்கால் பாதிக்கபடுகிறார்கள். பெய்ஜிங்கில் குளிர்காலங்களில் பாலைவனத்திலிருந்து பனிக்காற்றும் பனிப்பொழிவுகளும் சகஜம். ஆனால், இதற்காகவெல்லாம் அங்குள்ள அமெரிக்க கான்சுலேட்கள் இம்மாதிரி அறிவுரைகளை தங்கள் குடிமக்களுக்கு தருவதில்லையே. அங்கெல்லாம் அமெரிக்கர்கள் அதிக அளவில் வந்து போகின்றனரே. ஏனெனில் அந்த நகர நிர்வாகங்கள் தேவையான நடவடிக்கைகள் எடுத்துமோசமான வானிலையிலிருந்து மக்களுக்கு பாதுகாப்பு அளிக்கின்றன(ஏர் கண்டிஷன் என்ற வசதி இல்லாதிருந்தால் சிங்கப்பூருக்கு சங்குதான் என்று லீ க்வான் யூ கூறியதாக நம்பத்தகுந்த வட்டாரங்கள் கூறுகின்றன!)

Phatak அவர்கள் மும்பையில் மக்கள் பாதுகாப்புடன் இருக்கின்றனர் என்று கூறினால், அவர் மேட்டுக்குடியினரை மட்டும்தான் பார்க்கிறார், அதே சமயம் அவரது ஞாபகசக்தியும் சொல்லிக்கொள்ளும்படி இல்லை என்றுதான் எடுத்து கொள்ளவேண்டும். ஆனால் தாராவி போன்ற இடங்களின் நிலைமை என்ன. அம்மாதிரி இடங்களில்தான் அதிக மக்கள் வசிக்கின்றனர். அவர்கள் பத்திரமாகவே இல்லை. சாக்கடி அடைப்புகளினால் நீரின் மூலம் பரவும் நோய்களுக்கு அவர்களில் பலர் இரையாகின்றனர். இது எப்போதுமே இருக்கும் பிரச்சினை, மழைக்காலங்களில் கேட்கவே வேண்டாம். மழையின் சீற்றத்தில் வீடுகளை இழப்பவர்கள் தனி.
ஜூலை 2005-ல் பம்பாயே ஸ்தம்பித்தது. பலர் மின்சாரம் தாக்கி, மண்சரிந்து இறந்தனர். அவர்கள் எண்ணிக்கை அதற்கு சில மாதங்கள் கழித்து லண்டனில் நடந்த குண்டுவெடிப்புகளின் போது இறந்தவர்களை விட அதிகம்.

மும்பை நகரவாசிகள் இவற்றுக்கெல்லாம் பழக்கப்பட்டுவிட்டதால் தங்களை ஓரளவுக்கு பாதுகாத்து கொள்ள இயலலாம். ஆனல் வெளிநாடுகளிலிருந்து வரும் விசிட்டர்கள் இந்த பயங்கர அனுபவங்களுக்கு பழக்கமில்லாதவர்கள். அங்கெல்லாம் நகராட்சி செய்து தரும் வசதிகள் taken for granted. திறந்து கிடக்கும் பாதாள சாக்கடை மூடிகள் ஒன்றே போதுமே ஆபத்தை விளைவிக்க.

மும்பை இந்தியாவின் வணிகத் தலைநகரம். ஆசியாவின் மூன்றாவது மற்றும் ஐந்தாவது மிகப்பெரிய பொருளாதார சந்தைகள் மும்பையில்தான் உள்ளன என்று நம்ம ப.சிதம்பரம் கூறுகிறார். ஆனால் மோசமான மாநகராட்சி சேவைகள் இவை எல்லாவற்றையும் ஒன்றுமில்லாமல் ஆக்கிவிடுகின்றனவே. மும்பை மட்டுமல்ல, இந்தியாவின் மற்ற நகரங்களிலும் இதுதான் நிலை. இந்தியாவின் பொருளாதார நிலை உயர உயர இந்த சேவைகளும் நிலையும் மோசமாகிக் கொண்டே போகின்றன.

இந்தத் தருணத்தில் அமெரிக்க கான்சுகேட்டின் அறிவுரையை நாம் இருவகைகளில் எதிர்க் கொள்ளலாம். Phatak மாதிரி பேசலாம். அல்லது சீர்திருத்தங்களுக்கான தூண்டுகோலாக அதை பார்க்கலாம். என்ன செய்யப் போகிறோம் நாம்?

இப்போது டோண்டு ராகவன். சமீபத்தில் 1971 -74-ல் மும்பைவாசியாக இருந்த நான் மேலே கூறியதெல்லாம் மிகைப்படுத்தப்படவில்லை என உறுதியாகக் கூறுகிறேன். நல்ல மழை பெய்யும் நாட்களில் high tide காரணங்களால் கடல் நீர் வேறு சாக்கடை குழாய்கள் வழியாக மும்பை நகருக்குள் வந்து நகரமே தண்ணீரில் மிதக்கிறது.

இன்னொரு விஷயம். நண்பர் ஜயகமலின் மின்னஞ்சல் போன மாதமே வந்து விட்டது. அதை பதிவாக்குவதற்காக வைத்திருந்தேன், இப்போதுதான் அதற்கு விமோசனம். இந்த ஒரு மாதத்தில் பாடக்கின் நிலையில் ஏதேனும் மாற்றம் அல்லது முன்னேற்றம் உண்டா என்பதை யாராவது மும்பைவாசிகள்தான் கூற வேண்டும்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்