பம்பாய் நினைவுகள் - 1

என்னைப் பொருத்தவரை அது பம்பாய்தான். மும்பை அல்ல. வருடம் 1971, ஜனவரி. வேலைவாய்ப்பு அலுவலகத்தின் தயவால் மத்தியப் பொதுப்பணி துறையில் இளநிலை மின்பொறியாளராக நியமனம் செய்யப்பட்டேன். முதல் வேலை பம்பாயில். சம்பளம் ரூபாய் 540. அக்காலத்தில் அது பெரிய தொகை. மாதுங்கா கிங்க்ஸ் சர்க்கிளில் ஒரு அறையில் ஒரு கட்டில் வாடகைக்கு. மாதம் ரூபாய் 70. கன்ஸர்ன்ஸில் சாப்பாடு மாதம் ரூபாய் 72. அப்பாவுக்கு மாதம் அனுப்பியது ரூபாய் 100, மற்றச் செலவுகள் கிட்டத்தட்ட ரூபாய் 100, சேமித்தது ரூபாய் 200.

காப்பி 30 பைசா, ஒரு பிளேட் இட்டலி 40 பைசா என்ற ரேஞ்சில்தான் விலைகள். எங்கள் கேன்டீனில் மதிய உணவு 95 பைசா. பட்டினி எல்லாம் கிடக்கவில்லை. நன்றாக வாழ்க்கையை அனுபவித்தேன். பார்த்த சினிமாக்களுக்கு குறைவில்லை. ஞாயிறு காலைகளில் அரோரா சினிமாவில் தமிழ்ப்படம் போடுவார்கள். பிரிட்டிஷ் கௌன்சில், மேக்ஸ்ம்யுல்லர் பவன் மற்றும் அமெரிக்க நூலகங்களில் உறுப்பினர். ஆகவே படிக்கக் கிடைத்த புத்தகங்களுக்கும் பஞ்சமில்லை. எல்லா தமிழ்ப்பத்திரிகைகளும் தாராளமாகக் கிடைக்கும். நான் இருந்த அபார்ட்மென்டில் என்னையும் சேர்த்து 10 பேர். அதில் என் வயதுக்காரர்கள் மூவர், வீரராகவன், ஜயகுமார் மற்றும் சுந்தரம். நாங்கள் நால்வர் சேர்ந்து அடித்த கொட்டங்களுக்கு அளவேயில்லை.

பம்பாய் ஓர் அற்புத நகரம். இங்கு அவரவர் வேலையை அவரவர் பார்த்துக் கொள்வார்கள். நன்றாக முன்னுக்கு வரலாம் அல்லது கெட்டுச் சீரழியலாம். என் நல்ல வேளை எனக்கு நல்ல நண்பர்கள் கிடைத்தார்கள்.

மத்தியப் பொதுப்பணி துறையில் நான் ப்ளானிங்கில் இருந்தேன். வேலைக்கான மதிப்பீடுகள் தயாரிப்பது, எங்கள் சர்க்கிள் அலுவலகத்தின் கீழ் இயங்கும் டிவிஷன் மற்றும் சப்-டிவிஷன் அலுவலகங்களிலிருந்து வரும் மதிப்பீடுகளை பரிசீலிப்பது போன்ற வேலைகள்தான். டென்ஷன் இல்லாத காலை 10-லிருந்து மாலை 5 மணி வரையான வேலை.

பின்னணித் தகவல்கள் போதுமான அளவு கொடுத்தாகி விட்டது. பம்பாயில் இருந்தபோது பல பாடங்கள் கற்றேன். அவற்றில் மற்றவர்களுக்கு உபயோகமானவை என்று நான் கருதும் சிலவற்றை தேர்ந்தெடுத்து தருவேன். மற்றவை அடுத்த பதிவுகளில்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்