வரதட்சிணை பற்றிய வெளிப்படையான எண்ணங்கள்

"எழுபதுகளில் காத்தாடி ராமமூர்த்தி தயாரித்து நடித்த "டௌரி கல்யாணமே வைபோகமே" என்ற நாடகம் அரங்கேறியது. அதில் அவர் தன் தங்கையின் கல்யாணத்தை நடத்தி முடிக்க நாய் படாத பாடு படுவார். கடைசி காட்சியில் அவர் தம்பிக்கு பெண்பார்க்கும் முறை வரும்போது அவரும் அவர் மனைவியும் தெம்பாக வரதட்சிணை கேட்க ஆரம்பிப்பார்கள்.

பழைய விகடன் ஜோக் ஒன்றும் நினைவுக்கு வருகிறது. போன வருடம் ராமசாமி வரதட்சிணையை எதிர்த்துப் பேசினான் ஆனால் இந்த வருடம் ஆதரித்துப் பேசினான். இதைப் புரிந்து கொள்ள இயலாமல் ஒருவர் இன்னொருவரிடம் இது ஏன் என்று கேட்க, அவர் பதில் கொடுக்கிறார்: "போன வருடம் ராமசாமி தன் பெண்ணுக்கு மாப்பிள்ளை தேடினான், இந்த வருடம் அவன் மகனுக்காக பெண் தேடுகிறான், அவ்வளவுதான்."

அதாவது நிலைமைக்கு ஏற்றவாறு வரதட்சிணைக்கு ஆதரவோ எதிர்ப்போ ஏற்படுகிறது. இதை கருப்பு வெள்ளை என பேதம் கொண்டு பார்க்க இயலாது. இது ஒரு இடியாப்பச் சிக்கல். எப்படி என்று பார்ப்போம்.

என்னுடைய கற்பு பற்றிய பதிவில் பெண்ணிடம் எதிர்ப்பார்க்கப்படும் கற்பின் அளவு ஆணிடம் எதிர்ப்பார்ப்பதில்லை என்று பார்த்தோம். திருமணம் இல்லாமலே ஆண் தன் காம இச்சையை தணித்துக் கொள்ளலாம். அது வெளியே தெரிய வந்தாலும் ஆம்பிள்ளைனா இப்படி அப்படித்தான் இருப்பான் என்று கூறி விடுவார்கள். கால்கட்டு போட்டால் எல்லாம் சரியாகிவிடும் என்றும் கூறுவார்கள். ஆனால் பெண் என்ன செய்வாள்? அவள் உடல் உறவை திருமணம் என்ற போர்வையின் கீழ்தான் பெற முடியும். ஆகவே பெண்ணுக்கு திருமணம் அதிக அவசியம் ஆகிறது. கேட்க கசப்பாயிருந்தாலும் இதுதான் உண்மை நிலை. வரதட்சணைக்கு இதுவே முக்கியக் காரணம். இதில் சரி தவறு என்பதையெல்லா பார்க்க இயலாது.

சரியோ தவறோ நாம் யதார்த்தத்தை எதிர்த்து போராடுவது கடினம். என் நண்பர் வரதட்சணையே வேண்டாம் என்று கூறினார். அவர் நல்ல வேலையில் இருந்தார். உடனேயே பெண்வீட்டாருக்கு சந்தேகம் வந்தது. பையனிடம் ஏதோ கோளாறு என்று பேச ஆரம்பித்து விட்டார்கள். அதற்காகவே வரதட்சணை கேட்கிறார்கள் சிலர். இதன் தீர்வு என்ன?

யோசிக்க வேண்டியதுதான். சேர்ந்து யோசிப்போமா?

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்