குஜராத் தேர்தல் முடிவுகள் ஒரு வழியாக வந்த நிலையில் எனக்கு உடனே பதிவு போட நேரம் கிடைக்கவில்லை. இதற்கு முந்தையப் பதிவில் வெறுமனே பின்குறிப்புடன் நிறுத்திக்கொள்ள வேண்டியதாயிற்று. பிறகு மூன்று நாட்களுக்கு மேல் சுற்றுப்பயணத்தில் இருந்து விட்டேன். இன்றுதான் நேரம் கிடைத்தது. இவ்வாறு காலதாமதமானதும் நல்லதற்குத்தான். ஏனெனில் நேற்று விற்பனைக்கு வந்த துக்ளக்கின் அட்டைப்பட கார்ட்டூன் நான் சொல்ல நினைத்ததை சில கோடுகளிலேயே குறிப்பிட்டு விட்டது. அந்தக் கார்ட்டூன் இதோ:
தனக்கு எதிராக இருந்த இத்தனை எதிர்ப்புகளையும் மீறி அவர் ஜெயித்து ராமர் மாதிரி ஏழு ஆச்சாமரங்களைத் துளைத்தது தர்மம் என்னும் அவரது அம்புறாத்தூணியிலிருந்து அவர் செலுத்திய ஒரே பாணம்தான். ஆட்டம் க்ளோஸ்.
நிகழ்ச்சிகளைப் பற்றி கருத்து ரிப்போர்ட் தரும்போது பத்திரிகையாளர் ராஜ்தீப் சர்தேசாய் ஒரு கேள்வி கேட்டார். அதாவது மோடியின் டில்லி வருகை அதவானி போன்ற தலைவர்களுக்கு பேதியளிக்குமா என்னும் பொருள்பட கேள்வி கேட்க, அவருக்கு ஒரு பா.ஜ.கட்சிக்காரர் (பெயர் மறந்து விட்டது, மன்னிக்கவும்) மண்டையில் அடித்தாற்போல ஒரு பதில் அளித்தார். அதன் சாரம்: "கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளாக மோதி இப்படி, மோதி அப்படி என்றெல்லாம் திட்டினீர்கள். ஆங்கிலப் பத்திரிகையுலகமே அவருக்கு விரோதமாக அமைந்தது. இன்று அவை எல்லாவற்றையும் மீறி நிமிர்ந்து நிற்கிறார். அவரது தினம் இது. இன்று ஒரு நாளாவது முடிந்தால் நியாயமாக நடவுங்கள். குழப்பம் விளைவிக்கும் முயற்சிகளை நாளையிலிருந்து வைத்து கொள்ளுங்கள்". ஒன்று சொல்ல வேண்டும். Rajdeep had the grace to look abashed and ashamed.
இப்போது சோ அவர்களின் தலையங்கத்திலிருந்து சில வரிகள் (நன்றி துக்ளக்). அவரது வரிகளுடன் இந்த டோண்டு ராகவன் 100% ஒத்துப் போகிறான் என்று கூறவும் வேண்டுமோ?
"நல்லது நடந்திருக்கிறது. குஜராத் மாநிலத் தேர்தல் முடிவுகள் ஒரு முதல்வருடைய நேர்மையின் வெற்றி; அவருடைய நேர்மையான நிர்வாகத் திறனின் வெற்றி. இம்மாதிரி இந்நாட்டில் நடப்பதில்லை; இம்முறை அது நடந்திருக்கிறது என்பது திருப்திக்குரிய விஷயம்".
"ஒரு அதிசயிக்கத்தக்க, பிரமிப்பைத் தரக்கூடிய விஷயம் இந்தத் தேர்தலில் நடந்திருக்கிறது. மீண்டும் முதல்வர் பதவி ஏற்பதற்காக தேர்தல் களத்தில் இறங்கியுள்ள, ஒரு மாநில முதல்வர் மீது, எதிர்க் கட்சிகளினால் ஒரு ஊழல் புகாரைக் கூட கூற முடியாமல் போய்விட்ட தேர்தல் இது".
நேர்மையானவர் என்பதால் செயல்திறன் இல்லாமலும் அவர் போய் விடவில்லை. சோ அவர்களின் வார்த்தைகளில்: "விவசாயிகளுக்கு இலவச மின்சாரம் அளிப்பதை அவர் நிறுத்த முனைந்தபோது பெரும் எதிர்ப்பு கிளம்பியது; ஆர்.எஸ்.எஸ்., விஸ்வ ஹிந்து பரிஷத் போன்ற அமைப்புகளைச் சார்ந்தவர் கூட அவரைக் கடுமையாக எதிர்த்தனர்". ஆனால் மோடி அவர்கள் நேரடியாக விவசாயிகளிடமே பேசி அவர்களைச் சம்மதிக்க வைத்தார். அதையும் மீறி மின்சாரம் திருடியவர்களள இரும்புக்கரம் கொண்டு அடக்கி, நிலையைக் கட்டுப்பாட்டுக்குள் கொண்டு வந்தார். இதன் பலனை முழுமையாக அடைந்தவர்கள் விவசாயிகள். நம்மூரிலோ ஆளும் கட்சித் தலைவரது 50 வயதுக்கும் மேற்பட்ட மகன் தலைமை வகிக்கும் இளைஞரணி (!) மகாநாட்டுக்காக எப்படியெல்லாம் மின்சாரம் எடுத்தனர் என்பதைத்தான் எல்லோரும் பார்த்தோமே. குஜராத்காரர்களைப் பார்த்து பொறாமைப்பட வேண்டியதுதான் நமது தலைவிதி.
ரிசர்வ் பேங்க், திட்டக் கமிஷன் ஆகியவை கூட குஜராத் மாநிலத்தின் வளர்ச்சி பற்றி ஒத்துக் கொள்ளவேண்டிய நிலை.
கடைசி பாராவில் சோ அவர்கள் குறிப்பிடுகிறார்: "நேர்மையாளர்களுக்கும், திறமையாளர்களுக்கும் இனி இடமே கிடையாதா? என்று நினைத்து மக்கள் விரக்தியுறுகிற வகையில் போய்க் கொண்டிருக்கிற நம் நாட்டு அரசியலில் - மோடி பெற்றிருந்த வெற்றி, மக்கள மனதில் நம்பிக்கை துளிர்க்க வழி செய்யும்". 100% உண்மையிது.
ஆனால் ஒன்று, மக்கள் மனதில் நம்பிக்கை சரிதான், ஆனால் ஊழல் அரசியல்வியாதிகள் மனதில் வயிற்றெரிச்சல். என்ன செய்யலாம்? ஜெலூசிலை பரிந்துரை செய்கிறேன்.
அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்
37 comments:
ராமரின் புது அவதாரம் மோதி வாழ்க.
//. நம்மூரிலோ ஆளும் கட்சித் தலைவரது 50 வயதுக்கும் மேற்பட்ட மகன் தலைமை வகிக்கும் இளைஞரணி (!) மகாநாட்டுக்காக எப்படியெல்லாம் மின்சாரம் எடுத்தனர் என்பதைத்தான் எல்லோரும் பார்த்தோமே. குஜராத்காரர்களைப் பார்த்து பொறாமைப்பட வேண்டியதுதான் நமது தலைவிதி.
//
நெல்லுக்கு விடும் தண்ணி, புல்லுருவிக்கும் பாய்ந்தால் புல்லுருவியைக்கிள்ளியெறிய வேண்டுமேயன்றி, நெல்லை அல்ல. தண்ணீரின் தேவையே இல்லாத இடத்தில் கடலளவு நீரின் பயன் தான் என்ன?
//கடைசி பாராவில் சோ அவர்கள் குறிப்பிடுகிறார்: "நேர்மையாளர்களுக்கும், திறமையாளர்களுக்கும் இனி இடமே கிடையாதா? என்று நினைத்து மக்கள் விரக்தியுறுகிற வகையில் போய்க் கொண்டிருக்கிற நம் நாட்டு அரசியலில் - மோடி பெற்றிருந்த வெற்றி, மக்கள மனதில் நம்பிக்கை துளிர்க்க வழி செய்யும்". 100% உண்மையிது.//
நல்லவர் வகுத்ததா சட்டம் இங்கு வல்லவர் வகுத்ததே சட்டம்.
dondu sir,
Super padhivu,
TN makkalallukku eppo buddhi varum,
when will we get rid of these corrupt politicians
Mayilsamy
என்ன சார் துக்ளக் படிச்ச நீங்க ஆனந்த விகடன் ஓ பக்கங்கள் படிக்கவில்லையா? அதையும் கொஞ்சம் படித்துப் பாருங்க சார்..
ராஜாராம்.
நம்மூரிலோ ஆளும் கட்சித் தலைவரது 50 வயதுக்கும் மேற்பட்ட மகன் தலைமை வகிக்கும் இளைஞரணி (!) மகாநாட்டுக்காக எப்படியெல்லாம் மின்சாரம் எடுத்தனர் என்பதைத்தான் எல்லோரும் பார்த்தோமே.//
சோ வுக்கு வாய் கொழுப்பு ஜாஸ்தி. இது தேவையற்ற விளக்கம் இங்கே.. இதற்கு முன் தமிழகத்திலே மாநாடு நடக்கவில்லையா.. இல்லை அவற்றுக்கெல்லாம் முறைப்படி மின்சாரம் எடுக்கபட்டதா? இல்லை வெறும் பேச்சு சோவுக்கு அதை பற்றி தெரியாதா??
அப்புறம், சோ தன் வசதிக்கு சில விசயங்களை மறந்துவிட்டார் போலும்.. 2002 சம்பவம்.. விவசாயிகளை இரும்பு கரம் கொண்டு அடக்கிய மோடி ஏன் 2002 இனப்படுகொலை செய்தவர்களை மட்டும் மயிலிறகு வைத்து வருடிவிட்டார்???
ஒரு குப்பை பத்திரிக்கை .. அதை வைத்து ஒரு பதிவு.. என்ன டோண்டு சார் இது.
//என்ன சார் துக்ளக் படிச்ச நீங்க ஆனந்த விகடன் ஓ பக்கங்கள் படிக்கவில்லையா? அதையும் கொஞ்சம் படித்துப் பாருங்க சார்..//
இன்றுதான் நேற்றைய துக்ளக்கையே படித்தேன். நான் ஏற்கனவே கூறியிருந்தபடி மூன்று நாட்கள் ஊரில் இல்லை. நீங்கள் சொன்னப்புறம்தான் விகடனையே திறந்து பார்த்தேன்.
ஞாநி கூறுகிறார், ஹிட்லரும் பெரும்பான்மையான ஆதரவு பெற்று ஆட்சிக்கு வந்தான் என. அதில் தகவல் பிழை உள்ளது. முதலில் 1933-ஜனவரியில் அவரை அரசு அமைக்க அப்போதைய ஜெர்மானிய அதிபர் கேட்டுக் கொண்டபோது, ஹிட்லரது அரசு மைனாரிட்டி அரசே. (நம்மூர் கலைஞர் அரசு மாதிரி). அவ்வாறு பதவிக்கு வந்ததும் அதை துஷ்பிரயோகம் செய்து Reichtag-ஐ எரிவித்து, கம்யூனிஸ்டுகள் மேல் பழிபோட்டு, சட்டங்களை - நம்மூர் இந்திரா காந்தி சமீபத்தில் 1975 முதல் 1977 வரை சகட்டுமேனிக்கு மாற்றியதுபோல - மாற்றி தனது கட்சி அடுத்த தேர்தலில் அமோக வெற்றி கிடைக்கும்படி பார்த்துக் கொண்டார்.
ஆக, இந்திரா காந்திதான் ஹிட்லர் பட்டத்துக்கு உரியவர். அதை ஞாநி மோடிக்கு தர நினைப்பது நம்ம அன்னை மாதா தாயார் இந்திரா காந்திக்கும் அவரது மருமகள் சோனியா அன்னைக்கும் செய்யும் துரோகம் ஆகும்.
2002-லும் சரி, இப்போது 2007-லும் சரி, தேர்தல் ஆணையம் விழிப்பாகவே இருந்திருக்கிறது. மேலும் மோதிக்கு எதிராக 2002-ல் அப்போதைய தலைமை தேர்தல் ஆணையர் திருவாய் மலர்ந்தருளியதையெல்லாம் மறந்து விட்டீர்களா? எனது முந்தையப் பதிவைப் பாருங்கள்.
அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்
dondu
"
ஹிட்லரது அரசு மைனாரிட்டி அரசே. (நம்மூர் கலைஞர் அரசு மாதிரி). "
Idhu idhu indha line thaan super...
//சோ வுக்கு வாய் கொழுப்பு ஜாஸ்தி. இது தேவையற்ற விளக்கம் இங்கே.. இதற்கு முன் தமிழகத்திலே மாநாடு நடக்கவில்லையா.. இல்லை அவற்றுக்கெல்லாம் முறைப்படி மின்சாரம் எடுக்கபட்டதா?//
வாக்காளன் ஒழுங்கா படியா. அது டோண்டு அய்யா எழுதுனது.
//மோடி ஏன் 2002 இனப்படுகொலை செய்தவர்களை மட்டும் மயிலிறகு வைத்து வருடிவிட்டார்???//
இவரு தன் போய் பாத்தாரு தடவி விட்டத. அட போயா நாங்க இங்க எத பத்தி பேசறோம் நீ
எத பத்தி பேசற, விசயத்தை குழப்பாதே.
இங்க விசயம் மோடியின் நேர்மை மற்றும் திறமை.
நீ சொல்வது, குற்றம் செய்தவனுக்கு தண்டனை.
தவறு செய்தவனை தண்டிப்பது கோர்ட்டின் கடமை.
Arumaiyana padhivu.potruvar porralum thoorruvar thoorralum pogattum modikkey.
//ஒரு குப்பை பத்திரிக்கை .. அதை வைத்து ஒரு பதிவு.. என்ன டோண்டு சார் இது.//
எச்சூஸ்மீ, ஒரு ப்ளேட் ஜெலுஸில் ப்ளீஸ்!
கழுதைக்கு கற்பூர வாசனை தெரியவேண்டியதில்லை. துக்ளக்கின் தரம் பற்றி பேசுவதற்கே ஒரு தராதரம் வேண்டும்.
இப்படிக்கு,
தமிழ்ச்செல்வன்
அஹமதாபாத்
வணக்கம் ராதாகிருஷ்ணன் அவர்களே. முதற்கண் உங்கள் நாடகம் "என்று தணியும்" மிக அருமையாக இருந்தது. கரூர் ரெங்கராஜ் அவர்களிடம் நாடகத்தின் கலைஞர்கள் பட்டியலை எழுதி வாங்கிக் கொண்டேன். ஒரு பதிவு போட எண்ணியுள்ளேன். அது ஏனோ தாமதமாகிறது. கூடிய சீக்கிரம் போட வேண்டும்.
அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்
//ஆக, இந்திரா காந்திதான் ஹிட்லர் பட்டத்துக்கு உரியவர். அதை ஞாநி மோடிக்கு தர நினைப்பது நம்ம அன்னை மாதா தாயார் இந்திரா காந்திக்கும் அவரது மருமகள் சோனியா அன்னைக்கும் செய்யும் துரோகம் ஆகும்.//
யாரிடமோ நல்ல பேர் வாங்க ஞாநிக்கு இருக்கின்ற சில நிர்பந்தங்கள் சோவிற்குக் கிடையாது. அதனால்தான் அவரால் மனதிற்கு சரி எனப்படுவதை நேர்மையாக எழுத முடிகிறது. ஞாநி திறமைசாலி, சோ நேர்மையாளர்.
பத்திரிக்கை தர்மம் (அல்லது துக்ளக் தர்மம்) என்பதைப் பற்றி இந்த வாரம் அவர் எழுதியிருப்பதையும் பாருங்கள். எத்தனைப் பத்திரிக்கை ஆசிரியர்களுக்கு அப்படி எழுதும் நெஞ்சில் உரமும் நேர்மை திறமும் இருக்கும்?
அன்புடன்
ரமேஷ் (Non-Blogger)
//கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளாக மோதி இப்படி, மோதி அப்படி என்றெல்லாம் திட்டினீர்கள். ஆங்கிலப் பத்திரிகையுலகமே அவருக்கு விரோதமாக அமைந்தது. இன்று அவை//
டோண்டு அய்யா,
நானும் பார்த்து ராஜ்தீப் சர்தேசாய் வழிந்ததை ரசித்தேன்.அப்படி சொன்னது ரவி ஷங்கர் ப்ரசாத்.
பாலா
//பத்திரிக்கை தர்மம் (அல்லது துக்ளக் தர்மம்) என்பதைப் பற்றி இந்த வாரம் அவர் எழுதியிருப்பதையும் பாருங்கள்.//
சோ அவர்கள் இது சம்பந்தமாகக் கேட்ட கேள்விக்கு எழுதிய பதில்:
"தெரிந்து - உண்மையற்றதை எழுதக் கூடாது. அப்படி தெரியாமல் உண்மையற்றது பிரசுரம் ஆகிவிட்டால், அதை உணர்ந்தவுடன் வருத்தம் தெரிவிக்க வேண்டும். செய்தியைத் திரிக்கக் கூடாது. அபிப்பிராயங்களைப் பொருத்த வரையில், அதைத் தந்திரமாக வெளியிடுவதற்காக, செய்திகளை ஒருதலைப்பட்சமாக பிரசுரிக்கக் கூடாது.
ஒருவருடைய தனிப்பட்ட வாழ்க்கையும், பொது வாழ்க்கையும் சம்பந்தப்படாதபோது, அவருடைய தனி வாழ்க்கையை விமர்சிக்கக் கூடாது. சட்டத்தை மீறுவது அவசியம் என நினைத்தால் - அப்படி மீறுகிறபோது, அதற்கான விளைவை சந்திக்கத் தயாராக இருக்க வேண்டும். ஆபாசம் என ஆசிரியர் கருதுவதை, வியாபாரத்திற்காகப் பிரசுரிக்கக் கூடாது... இப்படி இன்னும் சில நியதிகள். இது பத்திரிகை தர்மமோஒ இல்லையோ, 'துக்ளக்'கின் தருமம்".
சொலல்வல்லன் சோர்விலன் அஞ்சான் அவனை இகல்வெல்லல் யார்க்கும் அரிது.
அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்
மோடியின் வெற்றி வயிற்றில் புளியைக்கரைத்திருக்கிறது நம்மூர் போலி அறிவாளிகளுக்கு.
உடனே, இவர்களெல்லாம் கூட்டாகச் சேர்ந்து என்ன செய்யலாம் என்று கூட யோசித்தார்கள். இடிவிழுந்து இடிந்த இடிதாங்கிகளின் மேல் ஹிமாச்சலப் பிரதேசம் ரூபத்தில் இன்னொரு இடி விழுந்தது.
எனக்கே பரிதாபமாக இருந்தது.
ஆனா ஒண்ணு, பெனசீர் புட்டோவை போட்டுத் தள்ளிவிட்ட செய்தியையே காட்டி ஹிமாச்சலப் பிரதேச பா.ஜ.க வெற்றியை காட்டாமல் இருக்கிறது main stream media சேனல்கள்.
இது, மற்றும் நரேந்திர மோடியைப் பூச்சாண்டியாகக் காட்டும் நம்மூர் பத்திரிக்கைகளின் ஆசிரியர்கள் என்று எல்லாம் பார்க்கும் போது ஒன்று தெரிகிறது.
முக்கிய செய்தி ஊடகங்களில் right of centre கண்ணொட்டம் என்பதே இல்லாமல் இருக்கிறது. வலைப்பதிவுகள் என்று எடுத்துக் கொண்டால் ஆங்கில வலைப்பதிவுகள் அனைத்தும் உள்ளது. ஆனால், தமிழில் ஒரு சில வலைப்பதிவுகள் தவிர மற்ற எல்லா பதிவுகளும் திராவிட நஞ்சையே உமிழ்கிறது. அல்லது மனித குல விரோத இஸ்லாமிய ஷரியத்தைத் தூக்கிப் பிடிக்கிறது. மொத்தத்தில் இடதுசாரி இம்சைகளின் கூடாரமாக தமிழ் main stream media இருக்கிறது.
http://offstumped.nationalinterest.in/2007/12/23/narendra-modi-victory-exposes-intellectual-vaccum-denial/
//சொலல்வல்லன் சோர்விலன் அஞ்சான் அவனை இகல்வெல்லல் யார்க்கும் அரிது.//
சோ-ர்விலன், அட இன்னாப்பா இது...திருவள்ளுவரே சொல்லிட்டாரா? :-)
அன்புடன்
ஜாம்பஜார் ஜக்கு
டோ ண்டு சார்,
பயணம் எப்படி இருந்தது ? என்னென்ன கோவில்களுக்குச் சென்று தரிசித்தீர்கள் ? அது குறித்து பதிவு போடவும்.
வந்த கையோடு, "வேலையை" ஆரம்பித்து விட்டது போலத் தெரிகிறது ! வாழ்த்துக்கள் :)))))
சொல்ல வந்த ஒன்றை விட்டு விட்டேன்,
வஜ்ரா அளித்துள்ள சுட்டியில்
http://offstumped.nationalinterest.in/2007/12/23/narendra-modi-victory-exposes-intellectual-vaccum-denial/
இருக்கும் கருத்துகள் சிந்திக்கத் தக்கவையே !
Hindutva and radical islam: Where the twain do meet
What more is needed to stoke reaction ?
Lest the links in the above comment should be not available in future, I reproduce them verbatim here.
http://www.indianexpress.com/story/254969._.html
Hindutva and radical Islam: Where the twain do meet
By Arun Shourie
Posted online: Friday, December 28, 2007 at 0000 hrs Print Email
Every set of scriptures has in it enough to justify extreme, even violent reaction. The tectonic shift in the Hindu mind, that has been going on for 200 years, is being underestimated
Your Hindutva is no different from Islamic fundamentalism’ — a fashionable statement these days, one that immediately establishes the person’s secular credentials. It is, of course, false, as we shall see in a moment. But there is a grain of potential truth in it — something that does not put Hinduism at par with Islam, but one that should, instead, serve as a warning to all who keep pushing Hindus around. That grain is the fact that every tradition has in it, every set of scriptures has in it enough to justify extreme, even violent reaction. From the very same Gita from which Gandhiji derived non-violence and satyagraha, Lokmanya Tilak constructed the case for ferocious response, not excluding violence. From the very same Gita from which Gandhiji derived his ‘true law’, shatham pratyapi satyam, ‘Truth even to the wicked’, the Lokmanya derived his famous maxim, shatham prati shaathyam, ‘Wickedness to the wicked.’
In the great work, Gita Rahasya, that he wrote in the Mandalay prison, the Lokmanya invokes Sri Samartha, ‘Meet boldness with boldness; impertinence by impertinence must be met; villainy by villainy must be met.’ Large-heartedness towards those who are grasping? Forgiveness towards those who are cruel? ‘Even Prahlada, that highest of devotees of the Blessed Lord,’ the Lokmanya recalls, has said, ‘Therefore, my friend, wise men have everywhere mentioned exceptions to the principle of forgiveness.’ True, the ordinary rule is that one must not cause harm to others by doing such actions as, if done to oneself, would be harmful. But, the Mahabharata, Tilak says, ‘has made it clear that this rule should not be followed in a society, where there do not exist persons who follow the other religious principle, namely, others should not cause harm to us, which is the corollary from this first principle.’ The counsel of ‘equability’ of the Gita, he says, is bound up with two individuals; that is, it implies reciprocity. ‘Therefore, just as the principle of non-violence is not violated by killing an evil-doer, so also the principle of self-identification [of seeing the same, Eternal Self in all] or of non-enmity, which is observed by saints, is in no way affected by giving condign punishment to evil-doers.’ Does the Supreme Being not Himself declare that He takes incarnations from time to time to protect dharma and destroy evil-doers? Indeed, the one who hesitates to take the retaliatory action that is necessary assists the evil to do their work. ‘And the summary of the entire teaching of the Gita is that: even the most horrible warfare which may be carried on in these circumstances, with an equable frame of mind, is righteous and meritorious.’
Tilak invokes the advice of Bhisma, and then of Yudhisthira, ‘Religion and morality consist in behaving towards others in the same way as they behave towards us; one must behave deceitfully towards deceitful persons, and in a saintly way towards saintly persons.’ Of course, act in a saintly way in the first instance, the Lokmanya counsels. Try to dissuade the evil-doer through persuasion. ‘But if the evilness of the evil-doers is not circumvented by such saintly actions, or, if the counsel of peacefulness and propriety is not acceptable to such evil-doers, then according to the principle kantakenaiva kantakam (that is, “take out a thorn by a thorn”), it becomes necessary to take out by a needle, that is by an iron thorn, if not by an ordinary thorn, that thorn which will not come out with poultices, because under any circumstances, punishing evil-doers in the interests of general welfare, as was done by the Blessed Lord, is the first duty of saints from the point of view of Ethics.’ And the responsibility for the suffering that is caused thereby does not lie with the person who puts the evil out; it lies with the evil-doers. The Lord Himself says, Tilak recalls, ‘I give to them reward in the same manner and to the same extent that they worship Me.’ ‘In the same way,’ he says, ‘no one calls the Judge, who directs the execution of a criminal, the enemy of the criminal...’
Could the variance between two interpretations be greater than is the case between the Lokmanya’s Gita Rahasya and Gandhiji’s Anashakti Yoga? Yet both constructions are by great and devout Hindus. Are ordinary Hindus nailed to Gandhiji’s rendering? After all, at the end of the Gita, Arjuna does not go off to sit at one of our non-violent dharnas. He goes into blood-soaked battle.
The comforting mistake
The mistake is to assume that the sterner stance is something that has been fomented by this individual or that —in the case of Hindutva, by, say, Veer Savarkar — or by one organisation, say the RSS or the VHP. That is just a comforting mistake — the inference is that once that individual is calumnised, once that organisation is neutralised, ‘the problem’ will be over. Large numbers do not gravitate to this interpretation rather than that merely because an individual or an organisation has advanced it — after all, the interpretations that are available on the shelf far outnumber even the scriptures. They gravitate to the harsher rendering because events convince them that it alone will save them.
It is this tectonic shift in the Hindu mind, a shift that has been going on for 200 years, which is being underestimated. The thousand years of domination and savage oppression by rulers of other religions; domination and oppression which were exercised in the name of and for the glory of and for establishing the sway of those religions, evinced a variety of responses from the Hindus. Armed resistance for centuries... When at last such resistance became totally impossible, the revival of bhakti by the great poets... When public performance even of bhakti became perilous, sullen withdrawal, preserving the tradition by oneself, almost in secrecy: I remember being told in South Goa how families sustained their devotion by painting images of our gods and goddesses inside the tin trunks in which sheets and clothing were kept. The example of individuals: recall how the utter simplicity and manifest aura of Ramakrishna Paramhamsa negated the efforts of the missionaries, how his devotion to the image of the Goddess at Dakshineshwar restored respectability to the idolatry that the missionaries and others were traducing... The magnetism of Sri Aurobindo and Ramana Maharshi... Gandhiji’s incontestable greatness and the fact that it was so evidently rooted in his devotion to our religion...
Each of these stemmed much. But over the last 200 years the feeling has also swelled that, invaluable as these responses have been, they have not been enough. They did not prevent the country from being taken over. They did not shield the people from the cruelty of alien rulers. They did not prevent the conversion of millions. They did not prevent the tradition from being calumnised and being thrown on the defensive. They did not in the end save the country from being partitioned — from being partitioned in the name of religion...
There is a real vice here. The three great religions that originated in Palestine and Saudi Arabia — Judaism, Christianity and Islam — have been exclusivist — each has insisted that it alone is true — and aggressive. The Indic religions — Hinduism, Buddhism, Jainism, Sikhism — have been inclusive, they have been indulgent of the claims of others. But how may the latter sort survive when it is confronted by one that aims at power, acquires it, and then uses it to enlarge its dominion? How is the Indic sort to survive when the other uses the sword as well as other resources — organised missionaries, money, the state — to proselytise and to convert? Nor is this question facing just the Hindus in India today. It is facing the adherents of Indic traditions wherever they are: look at the Hindus in Indonesia and Malaysia; look at the Buddhists in Tibet, now in Thailand too. It is because of this vice, and the realisation born from what had already come to pass that Swami Vivekananda, for instance, while asking the Hindus to retain their Hindu soul, exhorted them to acquire an ‘Islamic body’.
Instigating factors
We can be certain that his counsel will prevail, our secularists notwithstanding,
• The more aggressively the other religions proselytise — look at the fervour with which today the Tablighi Jamaat goes about conversion; look at the organised way in which the missionaries ‘harvest’ our souls;
• The more they use money to increase the harvest — whether it is Saudi money or that of Rome and the American churches;
• The more any of them uses violence to enlarge its sway;
• The more any of them allies itself with and uses the state — whether that of Saudi Arabia or Pakistan — for aggrandisement.
Nor is what others do from outside the only determinant. From within India, three factors in particular will make the acquiring of that Islamic body all the more certain:
• The more biased ‘secularist’ discourse is;
• The more political parties use non-Hindus — Muslims, for instance — as vote banks and the more that non-Hindu group comes to act as one — ‘strategic voting’ and all;
• The more the state of India bends to these exclusivist, aggressive traditions.
It has almost become routine to slight Hindu sentiments — our smart-set do not even notice the slights they administer. Recall the jibe of decades: ‘the Hindu rate of growth’. When, because of those very socialist policies that their kind had swallowed and imposed on the country, our growth was held down to 3-4 per cent, it was dubbed — with much glee — as ‘the Hindu rate of growth’. Today, we are growing at 9 per cent. And, if you are to believe the nonsense in Sachar’s report, the minorities are not growing at all. So, who is responsible for this higher rate of growth? The Hindus! How come no one calls this higher rate of growth ‘the Hindu rate of growth’? Simple: dubbing the low rate as the Hindu one established you to be secular; not acknowledging the higher one as the Hindu rate establishes you to be secular!
Or M.F. Husain. He is a kindly man, and a prodigiously productive artist. There is no warrant at all for disrupting all his exhibitions. I am on the point of sensibilities. His depictions of Hindu goddesses have been in the news: he has painted them in less than skimpy attire. I particularly remember one in which Sita is riding Hanuman’s stiffened tail — of course, she is scarcely clad, but that is the least of it: you need no imagination at all to see what she is rubbing up against that stiffened tail. Well, in the case of an artist, that is just inspiration, say the secularists. OK. The question that arises then is: How come in the seventy-five years Husain has been painting, he has not once felt inspired, not once, to paint the face of the Prophet? It doesn’t have to be in the style in which he has painted the Hindu goddesses. Why not the most beautiful, the most radiant and luminous face that he can imagine? How come he has never felt inspired to paint women revered in Islam, or in his own family, in the same style as the one that propelled his inspiration in regard to Hindu goddesses?
‘In painting the goddesses, he was just honouring them,’ a secular intellectual remarked at a discussion the other day. ‘It was his way of honouring them.’ Fine. It is indeed the case that one of the best ways we can honour someone is to put the one skill we have at the service of the person or deity. But how come that Husain never but never thought of honouring the Prophet by using the same priceless skill, that one ‘talent which is death to hide’?
‘Has Mr Shourie ever visited Khajuraho?,’ a member of the audience asked, the implication being that, as Hindu sculptors had depicted personages naked, what was wrong with Husain depicting the goddesses in the same style. Fine again. But surely, it is no one’s case that the ‘Khajuraho style’ must be confined to Hindu icons. Why has the artist, so skilled in deploying the Khajuraho motifs, never used them for icons of Islam? The reason why an artist desists from depicting the Prophet’s face is none of these convoluted disquisitions on style.
The reason is simplicity itself: he knows he will be thrashed, and his hands smashed.
Exactly the same holds for politics. How come no one objects when for years a Muslim politician keeps publishing maps of constituencies in which Muslims as Muslims can determine the outcome, and exhorting them to do so? When, not just an individual politician but entire political parties — from the Congress to the Left parties — stir Muslims up as a vote bank. When Muslims start behaving like a vote bank, you can be certain that someone will get the idea that Hindus too should be welded into a vote bank, and eventually they will get welded into one. Why is stoking Muslims ‘secular’ and stoking Hindus ‘communal’?
And yet perverted discourse, even the stratagems of political parties, are but preparation: they prepare the ground for capitulation by the state to groups that are aggressive. And in this the real lunacy is about to be launched, and, with that, the real reaction.
http://www.indianexpress.com/story/255484._.html
What more is needed to stoke reaction?
Arun Shourie
Posted online: Saturday, December 29, 2007 at 0000 hrs Print Email
Arun Shourie
The Task Force on Border Management, one of the four that were set up in the wake of the Kargil War, reported with alarm about the way madrassas had mushroomed along India’s borders. On the basis of information it received from intelligence agencies, it expressed grave concern at the amount of money these madrassas were receiving from foreign sources. It reported that large numbers were being ‘educated’ in these institutions in subjects that did not equip them at all for jobs — other than to become preachers and teachers producing the same type of incendiary unemployables. It expressed the gravest concern at the way the madrassas were reinforcing separateness in those attending them — through the curriculum, through the medium of instruction, through the entire orientation of learning: the latter, the Task Force pointed out, was entirely turned towards Arabia, towards the ‘golden ages’ of Islamic rule. It pointed to the consequences that were certain to flow from ‘the Talibanisation’ of the madrassas. [In spite of what the Task Forces themselves advised, namely that their reports be made public, the reports have been kept secret. Accordingly, I have summarised the observations of the Task Forces in some detail in Will the Iron Fence Save a Tree Hollowed by Termites? Defence imperatives beyond the military, ASA, Delhi, 2005.]
And what does the Sachar Committee recommend? ‘Recognition of the degrees from madrassas for eligibility in competitive examinations such as the civil services, banks, defence services and other such examinations’! It recommends that government use public funds to encourage formation of Muslim NGOs and their activities. It recommends that government provide financial and other support to occupations and areas in which Muslims predominate. It recommends that Muslims be in selection committees, interview panels and boards for public services.
It recommends that a higher proportion of Muslims be inducted in offices that deal with the public — ‘the teaching community, health workers, police personnel, bank employees and so on.’ It recommends ‘provision of ‘equivalence’ to madrassa certificates/degrees for subsequent admissions into institutions of higher level of education.’ It recommends that banks be required to collect and maintain information about their transactions — deposits, advances — separately for Muslims, and that they be required to submit this to the Reserve Bank of India! It recommends that advances be made to Muslims as part of the obligation imposed on banks to give advances to Priority Sectors. It recommends that government give banks incentives to open branches in Muslim concentration areas. It recommends that, instead of being required to report merely ‘Amount Outstanding’, banks be told to report ‘Sanctions or Disbursements to Minorities’. It recommends that financial institutions be required to set up separate funds for training Muslim entrepreneurs, that they be required to set up special micro-credit schemes for Muslims. It recommends that all districts more than a quarter of whose population is Muslim be brought into the prime minister’s 15-point programme.
‘There should be transparency in information about minorities in all activities,’ the Committee declares. ‘It should be made mandatory to publish/furnish information in a prescribed format once in three months and also to post the same on the website of the departments and state governments...’ It recommends that for each programme of government, data be maintained separately about the extent to which Muslims and other minorities are benefiting from it. But it is not enough to keep data separately. Separate schemes must be instituted. It recommends that special and separate Centrally Sponsored Schemes and Central Plan Schemes be launched for ‘minorities with an equitable provision for Muslims.’ It recommends special measures for the promotion and spread of Urdu. It recommends the adoption of ‘alternate admission criteria’ in universities and autonomous colleges: assessment of merit should not be assigned more than 60 per cent out of the total — the remaining 40 per cent should be assigned in accordance with the income of the household, the backwardness of the district, and the backwardness of the caste and occupation of the family. It recommends that grants by the University Grants Commission be linked to ‘the diversity of the student population.’ It recommends that pre-entry qualification for admission to ITIs be scaled down, that ‘eligibility for such programmes should also be extended to the madrassa educated children.’ It recommends that ‘high quality government schools should be set up in all areas of Muslim concentration.’ It recommends that resources and government land be made available for ‘common public spaces’ for adults of — its euphemism — ‘Socio-Religious Categories’ to ‘interact’.
It recommends that incentives to builders, private sector employers, educational institutions be linked to ‘diversity’ of the populations in their sites and enterprises. For this purpose it wants a ‘diversity index’ to be developed for each such activity.
It recommends changes in the way constituencies are delimited. It recommends that where Muslims are elected or selected in numbers less than adequate, ‘a carefully conceived ‘nomination’ procedure’ be worked out ‘to increase the participation of minorities at the grass roots.’
It notes that there already are the Human Rights Commission and the Minorities Commission ‘to look into complaints by the minorities with respect to state action.’ But these are not adequate as the Muslims still feel that they are not getting a fair share. The solution? Here is its recommendation, and a typical passage:
‘It is imperative that if the minorities have certain perceptions of being aggrieved,’ notice the touchstone — ‘if the minorities have certain perceptions of being aggrieved’ — ‘all efforts should be made by the state to find a mechanism by which these complaints could be attended to expeditiously. This mechanism should operate in a manner which gives full satisfaction to the minorities’, notice again the touchstone — not any external criterion, but ‘full satisfaction to the minorities’ — ‘that any denial of equal opportunities or bias or discrimination in dealing with them, either by a public functionary or any private individual, will immediately be attended to and redress given. Such a mechanism should be accessible to all individuals and institutions desirous to complain that they have received less favourable treatment from any employer or any person on the basis of his/her SRC [Socio-Religious Category] background and gender.’
The responsibility is entirely that of the other. The other must function to the full satisfaction of the Muslims. As long as the Muslims ‘have certain perceptions of being aggrieved,’ the other is at fault...
So that everyone is put on notice, so that everyone who is the other is forever put to straining himself to satisfy the Muslims, the Committee recommends that a National Data Bank be created and it be mandatory for all departments and agencies to supply information to it to document how their activities are impacting Muslims and other minorities. On top of all this, government should set up an Assessment and Monitoring Authority to evaluate the benefits that are accruing to the minorities from each programme and activity...
This is the programme that every secularist who is in government is demanding that the government implement forthwith. And every secularist outside — the ever-so-secular CPI(M), for instance — is scolding the government for not implementing swiftly enough. What splendid evolution! Not long ago, unless you saw a Muslim as a human being, and not as a Muslim, you were not secular. Now, if you see a Muslim as a human being and not as a Muslim, you are not secular!
Consequences
The first consequence is as inevitable as it is obvious: such pandering whets the appetite. Seeing that governments and parties are competing to pander to them, Muslims see that they are doing so only because their community is acting cohesively, as a vote bank. So, they act even more as a bank of votes.
For the same reason, a competition is ignited within the community: to prove that he is more devoted to the community than his rival, every would-be leader of the community demands more and more from governments and parties. When the concession he demanded has been made, he declares, ‘It is not being implemented’. And he has a ready diagnosis: because implementation, he declares, is in the hands of non-Muslims. Hence, unless Muslims officers are appointed in the financial institutions meant for Muslims... With demand following demand, with secularist upon secularist straining himself to urge the demands, the leader sets about looking for grievances that he can fan. When he can’t find them, he invents them...
Governments make the fatal mistake, or — as happened in the case of the British when they announced separate electorates for Muslims — they play the master-stroke: they proffer an advantage to the community which that community, Muslims in this case, can secure only by being separate — whether this be separate electorates in the case of Lord Minto or separate financial institutions in the case of Manmohan Singh.
The community in its turn begins to assess every proposal, every measure, howsoever secular it may be, against one touchstone alone: ‘What can we extract from this measure for Muslims as Muslims?’How current the description rings that Cantwell Smith gave in his book, Modern Islam in India, published in the 1940s, of the effect that the British stratagem of instituting separate electorates for Muslims had had on the Muslim mind. The separate electorates led Muslims, as they had been designed to lead them, he observed, ‘to vote communally, think communally, listen only to communal election speeches, judge the delegates communally, look for constitutional and other reforms only in terms of more relative communal power, and express their grievances communally.’ [Wilfred Cantwell Smith, Modern Islam in India, Second Revised Edition, 1946, reprint, Usha Publications, New Delhi, 1979, p. 216]. Exactly the same consequence will follow from implementing the Sachar proposals — and the reason for that is simple: the essential point about the proposals is the same — that is, the Muslims can obtain them by being separate from the rest of the country.
The reaction cannot but set in. ‘As Muslims are being given all this because they have distanced themselves from the rest of us, why should we cling to them?’ the Hindus are bound to ask. ‘On the contrary, we should learn from them. Governments and political parties are pandering to Muslims because the latter have become a bank of votes. We should knit ourselves into a solid bloc also.’
Do you think they need a Pravin Togadia to tell them this? The genuflections of governments and parties write the lesson on the blackboard. And the abuse hurled by secularists drills it in: by the excellent work that Narendra Modi has done for development, he had already made himself the pre-eminent leader of Gujarat; by the abuse they have hurled at him, the secularists, in particular the media, have enlarged his canvas to the country.
Thanks Mr. Shourie
Regards,
Dondu N.Raghavan
ஞாநி நல்ல பார்ப்பனர். அதனால்தான் பார்ப்பனரின் தவறை உணர்ந்து எழுதி வருகிறார்.
ஆனால் சோ மதவெறி பிடித்த தமிழெதிரி பார்ப்பனன். அதனால்தான் தமிழை எப்போதும் எதிர்த்து பேசி மோடி போன்றவனுக்கெல்லாம் ஜால்ரா அடித்து தன் மதவெறியை காட்டி வருகிறான்.
டோண்டு அவர்களும் சோ போன்றவர்தான். இவர்கள் குஜராத்துக்கே போகவேண்டியதுதானே? ஏன் தமிழ் நாட்டில் இருக்கிறீர்கள்? தமிழ் இனத்துக்கே தலைவராகவும் விடிவெள்ளியாகவும் இருக்கும் கலைஞரை தமிழ் நாட்டில் இருந்து கொண்டே விமர்சிக்க என்ன தைரியம்?
லக்கிலுக்
அதுசரி
பீயள்ளுவது புண்ணியம் என்று மோடி அடிகளார் எழுந்தருளுயபோதே உங்கள் மனம் நிறைந்திருக்குமே.
//பீயள்ளுவது புண்ணியம் என்று மோடி அடிகளார் எழுந்தருளுயபோதே உங்கள் மனம் நிறைந்திருக்குமே.//
இதிலெல்லாம் அசந்து விடுவேன் என நினைத்தீரோ திராவிடரே. என்னுடைய இப்பதிவில் கூறியதையே உங்களுக்கு பதிலாக வைக்கிறேன். பார்க்கவும்: http://dondu.blogspot.com/2007/03/blog-post.html
அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்
பதிவர் இல்லாத லக்கிலுக் அவர்களே,
நீங்கள் கூறுவதைப் பார்த்தால், இந்தியாவில் இசுலாமியரின் நிலை சரியாக இல்லை என்று கூறும் அம்மதத்தினர் பாக்கிஸ்தானுக்கு போக வேண்டியதுதானே என்று கேட்பது போல இல்லை?
ஆனால் ஒன்று இந்தியா பாக்கிஸ்தான் கிரிக்கெட் மேட்சுகளில் இந்தியா தோற்றால் பம்பாயில் பிண்டி பஜார் என்னும் இடத்தில் உள்ள இசுலாமியர்கள் பட்டாசு வெடித்து கொண்டாடுவதை நேரில் அக்காலக் கட்டத்தில் பார்த்தவன் நான். அவர்கள் பாகிஸ்தானுக்கு செல்லுமாறு நான் பரிந்துரைப்பேன்.
ஆனால் ஒரு பிரச்சினை இந்த விஷயத்தில். அவர்கள் அவ்வாறு செல்ல மாட்டார்கள். ஏனெனில் பாகிஸ்தானுக்கு இந்தியாவிலிருந்து சமீபத்தில் 1947-ல் குடி புகுந்தவர்கள் முஹாஜிர் என அழைக்கப்பட்டு அவர்களுக்கு எதிரான பல நடவடிக்கைகள் உள்ளன. இன்னும் அவர்கள் இரண்டாம்தர குடிமக்களே. ஆகவே அவர்கள் இந்தியாவிலேயே இருந்து கொண்டு தங்கள் துரோக வேலைகளை நடாத்துவார்கள்.
டோண்டு ராகவன்
//
The reaction cannot but set in. ‘As Muslims are being given all this because they have distanced themselves from the rest of us, why should we cling to them?’ the Hindus are bound to ask. ‘On the contrary, we should learn from them. Governments and political parties are pandering to Muslims because the latter have become a bank of votes. We should knit ourselves into a solid bloc also.’
Do you think they need a Pravin Togadia to tell them this? The genuflections of governments and parties write the lesson on the blackboard. And the abuse hurled by secularists drills it in: by the excellent work that Narendra Modi has done for development, he had already made himself the pre-eminent leader of Gujarat; by the abuse they have hurled at him, the secularists, in particular the media, have enlarged his canvas to the country.
//
That is a very fine piece of writing that i have read in years. The writing is on the wall !
Arun shourie is a gem. The mass media in general and the left leaning media in particular should start introspection.
நல்ல பதிவு ராகவன்.
புது வருட வாழ்த்துக்கள்.
இந்த வருடம் மோடி போன்ற நல்ல தலைவர்களும், சோ போண்ற பத்திரிகை ஆசிரியர்களும் உருவாகட்டும்.
ayya dondu avargale,
unkal pathivugalai naan niraya vaasithu irukiraen..
neengal oru saarpga eluthuvathaiyum unarkiraen... kalavara natakalil modi arasnaga seyalpaadugal eppadi irunthana enpathu ellorukum theryum...
innum oru mukiyamana visayam "Mayavathi's BSP' aal than 80 kum merpatta thokuthikalil modi vetri pera mudinthathu..
neengal onrai arinthiripirkal... india vule seerana idaivilikalil matha kalavarnagal nadakum idam Gujarat..
Hinduists planned and did necessary things since 80s ...
Finally all hindusits after 2002 victory told that Gujarat is our lab of Hiduism.. it will continue in other parts of India...
do u want this... do u want to kill ur brothers...
You could reply that this victory is bec of "People welfare schemes"
I read one article.. in that how victims were compensated was explained.
the people lost 2 lacs got only 2000 or 3000 like that..Apart from this, "Narmoda sarovar" project shares were forcely provided to victims..
if u want to save your idelogy , go and fight with extremists of opposite side... why are u fighting with the people living in peace.....
//
neengal oru saarpga eluthuvathaiyum unarkiraen... kalavara natakalil modi arasnaga seyalpaadugal eppadi irunthana enpathu ellorukum theryum...
//
அதைத்தான் நாங்களும் சொல்றோம் அன்பரே. நாங்க ஒரு சார்பாகத்தான் எழுதுவோம், எழுதுறோம். அதை ஒத்துக் கொள்கிறோம் கூட.
சிலர், நடு நிலமை என்று சொல்லிக் கொண்டு ஒரு குறிப்பிட்ட மதத்தவர் சார்பாகவே எழுதுகிறது தான் பிரச்சனையின் மூல காரணம்.
மோடி அரசாங்கத்தையெல்லாம் விமர்சிக்க எந்த திராவிட நாய்க்கும் அருகதையில்லை. ஓசி டீ.வி. சரக்கு, பிரியாணிப் பொட்டலத்துக்கெல்லாம் வோட்டு போடும் பிச்சைக்காரர்களுக்கு அரசாங்கம் நடத்துவது என்பது என்ன என்று தெரியுமா ?
//
Hinduists planned and did necessary things since 80s ...
Finally all hindusits after 2002 victory told that Gujarat is our lab of Hiduism.. it will continue in other parts of India...
//
Pure nonsense. Hindus don't plan anything, thats their major weakness.
Simply using some conspiracy theory to suit your ideology and to fit your convoluted world view is hallmark of indian secularist brigade.
//
if u want to save your idelogy , go and fight with extremists of opposite side... why are u fighting with the people living in peace.....
//
We are fighting with Islamic fundamentalists and Christian proselytizing Vatican agents as well. All you "PEACE" (my A$$) loving idiots do is to act like a B team for these Jihadists and Crusaders.
ஒருமையில் பேசுவதை வைத்தே, உங்களின் தராதரம் தெரிகிறது, சோ .. மோடி.. வகையறாக்கள் இப்படித்தான் போலும்.. அருமை..
//இவரு தன் போய் பாத்தாரு தடவி விட்டத//
நீங்க எப்போ போய் பார்த்தீங்க சார், அவரு இரும்பு கரம் கொண்டு அடக்கினதை??? அதான் ஊரே நாறிப்போச்சே..டெகெல்கா ல அப்புறமென்ன??
//எத பத்தி பேசற, விசயத்தை குழப்பாதே//
எல்லாம் ஒன்னு தான் . யாரும் குழப்பல.. நீங்க அவர் நல்லவரு வல்லவரு நு கதையளந்தா, நாங்க அவர் பன்ன தப்பை சொல்லகூடாதோ??? அது சரி.. நல்ல சட்டம் உங்களது..
//எச்சூஸ்மீ, ஒரு ப்ளேட் ஜெலுஸில் ப்ளீஸ்!
கழுதைக்கு கற்பூர வாசனை தெரியவேண்டியதில்லை. துக்ளக்கின் தரம் பற்றி பேசுவதற்கே ஒரு தராதரம் வேண்டும்.//
செலுசில் தேவையில்லைங்க... ஏதோ அமோகமா விக்கிற பத்திரிக்கை பற்றி பேசினா ஜெலுசில் போடலாம்... துக்ளக்குக்கு என்ட்ரொகுனால் தான் கரக்ட்.
நல்ல நெனப்பு, இந்த நெனப்பு தான் உங்க கிட்ட இருக்குனு காலம் காலமா நாங்கள் எல்லாம் சொல்றோம்..
என்ன பன்ற்து, இப்போ எல்லாம் சில கழுதைங்களுக்கி டூப்ளிக்கேட் கற்பூர வாசனை தான் நல்லா தெரியுது.
அதெப்படி .. எல்லாருக்கும் பதில் அளிக்கும் டோன்டு சார் பதிவுல, கரெக்டா சில விஷயங்களுக்கு மட்டும்., சொல்லி வெச்ச மாதிரி, முகம் மூடிய அன்னானிகள் வந்து வாந்தி எடுத்துட்டு போறாங்க.. ஒரே மாதிரி.. எங்கயோ இடிக்குதே.... சிலர் சில மாதிரி சொன்னது எல்லாம் உன்மையோ???? தேவுடா தேவுடா
//நீங்க அவர் நல்லவரு வல்லவரு நு கதையளந்தா, நாங்க அவர் பன்ன தப்பை சொல்லகூடாதோ??? அது சரி.. நல்ல சட்டம் உங்களது..//
நீங்களெல்லாம்தான அவர் கொலைகாரர், ஹிட்லர்ன்னு எல்லாம் முதல்லே அளந்தீங்க. அதுக்குத்தான் நாங்கள் அவர் நல்லவர், வல்லவர் என்றெல்லாம் சொன்னோம். போதாக்குறைக்கு குஜராத் வாக்காளர்கள் உங்க எல்லார் மூஞ்சியிலேயும் கரியை பூசினாங்க. இப்ப புலம்பி என்ன பண்ணறது?
//அதான் ஊரே நாறிப்போச்சே..டெகெல்கா ல அப்புறமென்ன??//
எப்படி நாறிச்சு? அதையும் மீறித்தானே மோடி ஜெயிச்சார்? தீவிரவாதிங்களை எதிர்க்க துப்பு இல்லாம காஷ்மீர் போன்ற மாநிலங்களில் கோட்டை விடுபவர்கள் இருக்கும்போது, தீவிரவாதிகள் வாலை சுருட்டிக் கொண்டு இருக்குமாறு செய்து, மதச் சார்புநிலை காரணமாக அவங்களுக்கு ஆதரவு தர நினைச்சவங்களை இருக்க வேண்டிய இடத்திலே வச்சார் மோடி. அதுக்காகவே அவரது வெற்றி மனதை நிறையச் செய்கிறது. கூடவே ஊழலற்ற ஆட்சி. ஆயிரக்கணக்கான கோடிக்கணக்கில் சொத்து சேர்த்த திராவிடத் தலைவர்களை பார்க்கும்போது வெறுமனே ஒரே ஒரு வீட்டை சொத்தாக வைத்திருக்கும் மோடி ரொம்பவே உத்தமர்தான்.
அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்
வக்காளன்,
ஒருமையில் பேசினால் உனக்கு கோபம் வருமா, உனக்கெல்லாம் ஒருமையே அதிக மரியாதை, உன்னெல்லாம் அஃக்ரிணையாக நடத்தவேண்டும்.
SWAMINOMICS
My murders are better than yours
6 Jan 2008, 0000 hrs IST, Swaminathan S Anklesaria Aiyar
Some analysts want to explain away Narendra Modi's victory in Gujarat by saying Gujaratis are a special breed different from the rest of us Indians: that they have been especially communal since the Muslim destructions of the Somnath Temple; that they have shown unforgivable amnesia in not penalising Modi for the mass killings of Muslims in 2002; and that they are a special breed willing to tolerate the quasi-fascism of Modi. Phoeey!
I personally am dismayed that the high political principles of our independence movement have given way to the cynical tolerance and use of violence in politics, with criminals and killers winning elections. But this cancer affects all parties, not the BJP alone.
Before 2002, analysts did not denounce Gujaratis as insufferably communal and quasi-fascist. But when Gujaratis voted for Modi in 2002, and again in 2007, many intellectuals were aghast that voters had opted for a man clearly complicit in the mass killing of Muslims.
Very sad. But the solution cannot be to condemn Gujaratis for ignoring the bidding of their moral superiors. Some intellectuals come close to saying, if I may paraphrase Bertolt Brecht, that the Gujarati people have lost the confidence of intellectuals, and so we must elect a new people.
The post-Godhra killings in 2002 were horrifying. When I heard of a pregnant Muslim girl having her stomach ripped open and her foetus set on fire, I almost vomited. I fully agree with Sonia Gandhi that the BJP perpetrators were "messengers of death".
But were her own husband and partymen very different? When Indira Gandhi was killed by Sikh security guards in 1984, Congress party cadres went on a killing spree in Delhi, murdering 3,000 Sikhs. The PUCL report showed that many Congress leaders were complicit in the killings, and encouraged instead of curbing murderous mobs, exactly as in Gujarat in 2002.
According to data tabled in Parliament, the 2002 toll in Gujarat was 790 dead Muslims, 254 dead Hindus, and 223 people missing. Far more were killed in Delhi in 1984.
Many critics call Modi a fascist who carries out pogroms. They do not apply the same label to the Congress. Yet, the 1984 data are more suggestive of a pogrom than the 2002 data. The Hindu casualties in 2002 were a quarter of the total, suggesting two-way violence (even though Muslims suffered far more). But no Hindus died in Delhi, so it looks much more like a pogrom.
Around 190 people were killed in police firing in Gujarat, of whom slightly over half were Muslims. This confirms suspicions that the Gujarat police came down very harshly on Muslim rioters while treating Hindu mobs lightly. Yet, in 1984 there was no police firing at all on Hindu mobs. The Congress messengers of death co-opted the police more thoroughly than their imitators in Gujarat.
So, on virtually every parameter you can measure, 1984 was worse than 2002. Why then is Modi called a fascist while the Congress is heralded as a secular saviour? Sitaram Yechury of the CPM points out that the Congress ultimately apologised for the 1984 killings, but the BJP has still not done so for 2002.
That is indeed a difference. Modi needs to make a similar gesture. But have the two Communist parties apologised for the millions murdered by their comrades globally? Stalin killed 3 million kulaks in the Ukranian famine, not allowing food to go in or people to come out. Mao boasted of liquidating 3 million capitalist roaders. Our Marxists fulminate against American imperialism but will not apologise for their life-long support of murder and torture in the Red Empire. They object to murder only when committed by other parties. The people of Nandigram will tell you as much.
Many regional parties are tainted too. The DMK was hand-in-glove with the Tamil Tigers long after their murderous ways became public. Many Akali leaders were closely associated with the Sikh militants in Punjab in 1978-93, and allowed terrorist supremo Bhindranwale to occupy the Golden Temple.
Baba Ranjit Singh, who killed the Nirankari chief, was made head of the Akal Takht because of, not in spite of, that murder. When the courts ordered him jailed in 1997, the "secular" United Front government headed by Inder Gujral granted him an official pardon in the interest of communal peace! If peace can be legitimately bought by condoning a convicted murderer and making him Akal Takht chief, is the condoning of Modi by the Gujarati people so exceptional?
No, Gujaratis are not a bunch of communal fascists. They are no different from the Delhi wallahs who killed far more people in 1984. Rajiv Gandhi's sins were forgiven/forgotten by voters just two months after the Delhi killings, and he won a landslide victory. Is it so strange for today's Gujaratis to forgive/forget the sins committed five years ago?
When rivals denounce Modi, they divert attention from their own sins. In effect, they are saying "my murders are better than your murders." This is not the sort of competition democracy is supposed to encourage.
http://timesofindia.indiatimes.com/Opinion/Columnists/Swaminathan_A_Aiyar/Swaminomics/My_murders_are_better_than_yours/articleshow/2677642.cms
மக்கள் திர்ப்பில் மோடி வெற்றி பெற்று இருக்கலாம், கடவுளின் திர்ப்பில் அவர் தோல்வி அடைவார். நான் சொன்னது தவறா அல்லது நிங்கள் சொல்வது தவறா என்று, கடவுளே கடவுளே நியே விசாரித்து யார் தவறு செய்கிறேமோ அவர்களுக்கு தாமதம் இல்லாமல் தண்டனை வழங்கு. உன் திர்ப்புக்காக நானும், இவரும் காத்திருக்கிறோம்...
தினேஷ்
அநாகரீக வாந்தி எடுக்கும் அனானிகளுக்கு பதில் சொல்லவேண்டிய அவசியம் இல்லை..
டோன்டு..
ஒருவர் தேர்தலில் வெற்றிபெற்றதாலேயே அவர் புனித பசு என்றாகாது. அனுபமுள்ள நீங்கள் இதை ஏற்பீர் என நினைக்கிறேன்..
அப்படி அது உண்மையெனில், உங்கள் மற்றும் சோ வின் தீவிர எதிரி கருணாநிதி பல குற்றச்சாட்டுக்கு ஆளாகி, பல தேர்தல்களிலும் வெற்றிப்பெற்றுள்ளார்..
அம்மா அவர்கள் ஏறாத கோர்ட் இல்லை.. செய்யாத அக்கிரமம் இல்லை.. அவரும் வெற்றிப்பெற்றுள்ளார்..
அதெ மாதிரி தான் மோடியும்.. ஆக, ஒருவர் செய்த குற்றத்துக்கும், அவர் தேர்தல் வெற்றிக்கும் சம்பந்தம் இல்லை ...
95% அரசியல்வாதிகள் குற்றம் செய்தவர்கள், குற்றம்சாட்டப்பட்டவர்கள்.. எனினும் மீன்டும் சட்டசபை, பாரளுமன்றத்துக்கு வெற்றி பெற்று சென்றவர்கள் என்பதனை நீர் அறிவீர் ..
//ஒருவர் தேர்தலில் வெற்றிபெற்றதாலேயே அவர் புனித பசு என்றாகாது. அனுபமுள்ள நீங்கள் இதை ஏற்பீர் என நினைக்கிறேன்..//
கண்டிப்பாக இதை ஏற்கிறேன். அதே சமயம் மோடி பெற்ற வெற்றி அவரது நல்லாட்சிக்காகத்தான். அவர் மீது சாட்டப்பட்ட குற்றம் ராஜிவின் மீதும் சாட்டப்பட வேண்டும். ஆயினும் யாரும் ராஜீவை அந்த ரேஞ்சுக்கு பேசவில்லை. ஏன் இந்த இரட்டை நிலை?
2001-ல் ந்டந்ததாகக் கூறப்பட்டதை மறுபடியும் 2007-லும் ஏன் கூற வேண்டும்? அப்படியானால் 1984 பற்றியும் பேசலாமே?
ஆனால் இந்த தேர்தலில் குஜராத் மக்கள் தெளிவாகவே இருந்தனர். தங்களுக்கு வேண்டிழ ஆட்சிழை தெரிவு செழ்தனர். அவர்களை நான் பாராட்டுகிறேன்.
அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்
//ஓசி டீ.வி. சரக்கு, பிரியாணிப் பொட்டலத்துக்கெல்லாம் வோட்டு போடும் பிச்சைக்காரர்களுக்கு அரசாங்கம் நடத்துவது என்பது என்ன என்று தெரியுமா ?//
அப்டி போடு அருவாள.
Post a Comment