டோண்டு ராகவனிடமிருந்து ஒரு ஜோசியப் பதிவு!

ஜோசியம் பற்றி பல பதிவுகள் வந்த வண்ணம் உள்ளன. சில ஆதரித்தும், பல எதிர்த்தும் வருகின்றன. டோண்டு ராகவனின் நிலை என்ன? அதைப் பற்றி கூறும் முன்னால் நான் பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் படித்த அமரர் கல்கியின் தங்கச் சங்கிலி என்னும் தலைப்பில் வந்த கதையை இங்கே குறிப்பிடுகிறேன். அது இவ்வார கல்கி இதழில் மீள்பிரசுரம் செய்யப்பட்டுள்ளது. கல்கி இணைய பக்கத்தில் வந்துள்ள அக்கதையின் லிங்க் அப்படியே இருக்குமா என்ற சந்தேகம் உள்ளதால் அதை நகலெடுத்து இங்கே ஒட்டுகிறேன். முதலில் அமரர் பேராசியர் கல்கி!

"என்னுடைய மனைவியின் நற்குணங்களையெல்லாம் விவரிக்க வேண்டுமானால் விகடனில் இடம் போதாது. ஆகையால் துர்க்குணங்கள் இரண்டை மட்டும் இங்கே குறிப்பிடுகிறேன். அவளுக்கு நகைப் பைத்தியம் அசாத்தியம். ஜோதிடத்தில் பைத்தியமோ அதைவிட அதிகம். என்ன காரியமானாலும் நாள் நட்சத்திரம் பாராமல் செய்யமாட்டாள். அதிலும் அண்ணாசாமி ஜோசியர் நாள் பார்த்துச் சொன்னால்தான் அவளுக்குத் திருப்தி.

என் மனைவியின் கல்யாணத்தின்போது, அவளுக்குக் கழுத்தில் ஒரு வடம் தங்கச் சங்கிலி செய்து போட்டிருந்தார்கள். சென்ற வருஷத்தில் எனக்கு சம்பளம் 50 ரூபா யிலிருந்து 60 ரூபாய்க்கு பிரமோஷன் ஆனதும், ஒற்றை வடம் சங்கிலியை இரட்டைவடமாக்கிக் கொள்ள வேண்டுமென்று என் மனைவி பிரேரணை செய்தாள். அதை அவளே ஆமோதித்து, ஆதரித்தும் விட்டாள். வாக்கெடுக்கும்போது நான் நடுநிலைமை வகித்தபடியால் பிரேரணை நிறைவேறிவிட்டது. எனவே, அதைக் காரியத்தில் நடத்தி வைப்பதைத் தவிர, எனக்கு வேறு வழியில்லாமல் போயிற்று.

அதாவது, அந்த மாதம் முதல் மாதம் 10 ரூபாய் மீதி செய்து பாங்கியில் போட்டுவரத் தொடங்கினேன். சென்ற மாதத்தில் இது 120 ரூபாய்க்கு வந்தது. மற்றொரு வடம் சங்கிலிக்கு எட்டு பவுன் வேண்டும். பவுன் பதிமூன்றரை ரூபாய் வீதம் எட்டு பவுனுக்கு 108 ரூபாயும், கூலிக்கு பாக்கி 12 ரூபாயும் போதுமாகையால், ஒரு நாள் நகைக் கடைக்குப் போய் வருவதென்று தீர்மானித்தோம். செப்டெம்பர் 20ஆம் தேதி எனக்கு அவகாசமிருந்தது. “இன்றைக்குப் போகலாமா? பாங்கியில் போய்ப் பணம் வாங்கி
வரட்டுமா?” என்று கேட்டேன். “ஆக்கப் பொறுத்தது ஆறப் பொறுக்கவில் லையா? நாலு நாள் போகட்டும்” என்றாள் என் மனைவி. எனக்கு இது மிகவும் அதிசயமாயிருந்தது. ஆனால், காலையில் அண்ணாசாமி ஜோசியர் வந்துவிட்டுப் போனது ஞாபகம் வந்ததும் அதிசயம்
போய்விட்டது. “ஓகோ! நாள் நன்றாயில்லையோ? என்றைக்குத்தான் நன்றாயிருக்கிறது?” என்று கேட்டேன். “அடுத்த வெள்ளிக்கிழமை நகை பண்ணுவதற்கு ரொம்ப நல்ல நாளாம்” என்றாள் என் மனைவி.

பத்திரிகை, கித்திரிகை படிக்கும் வழக்கம் என்னிடம் கிடையாது. யார் எப்படிப் போனால் என்ன என்று என்பாட்டில் இருப்பேன். எனவே, வியாழக்கிழமை பாங்கிக்குச் சென்ற போது, சென்ற நாலு நாட்களாக பாங்கி மூடியிருக்கிறதென்று அறிந்து திடுக்கிட்டுப் போனேன்.
‘பிச்சைக்காரன் குடிசையில் சனீசுவரன் புகுந்தது போல’ என்னுடைய சொற்பப் பணத்துக்கு மோசம் வந்துவிடுமோ என்று பீதி அடைந்தேன். நல்லவேளையாக மறு நாள் காலையில் பாங்கி திறந்து பணமும் கொடுத்தார்கள். முதல் நாள் இரவு கலங்கியிருந்த என் மனைவி இப்போது, “பார்த்தயளா? பார்த்தயளா? தட்டாமல் கிடைத்ததே! பெரியவாள் நாள் பார்த்துச் சொல்றது வீண் போகுமா?” என்று சொல்லிச் சொல்லி சந்தோஷப்பட்டாள்.

சாயங்காலம் நகைக் கடைக்குப் போனோம். எட்டு பவுனில் மனதுக்குப் பிடித்ததாய்ப் பார்த்து, என் மனைவியே ஒரு சங்கிலியை எடுத்துக்கொண்டாள். கடைக்காரன் பில் எழுதிக் கொடுத்தான். அதில் மொத்தம் 145 ரூபாய் போட்டிருந்ததைக் கண்டு நான் புன்சிரிப்புடன், “செட்டியாரே! கணக்கு தவறாகப் போட்டிருக்கிறீர்களே!” என்றேன். செட்டியார் வாங்கிப் பார்த்து விட்டு, “தவறு ஒன்றும் இல்லையே” என்றார். “தவறு இல்லையா? எட்டு பவுனுக்கு பதிமூன்றரை ரூபாய் வீதம் 108 ரூபாய் தானே. 136 ரூபாய் போட்டிருக்கிறீர்களே?” என்றேன். செட்டியார் சிரித்துவிட்டு, “பவுன் விலை 17 ரூபாய்” என்றார். “இது என்ன கூத்து?” என்றாள் என் மனைவி. “என்ன செட்டியாரே! என்னைப் பட்டிக்காட்டான் என்று நினைத்துக் கொண்டீரா?” என்று கோபமாய்க் கேட்டேன். “இல்லை... ஸார்! நீங்கள் பட்டணத்து மனிதர்தான். ஆனால், வாசலில் போர்டில் எழுதியிருக்கிறது. போய்ப் பார்த்துவிட்டு வாருங்கள்” என்றார் செட்டியார்.
சங்கிலி வாங்காமலே நாங்கள் வீடு திரும்பவேண்டியதாயிற்று. வீடு சேரும் வரையில் வாயை மூடிக்கொண்டு வந்த என் மனைவி, வீட்டுக்குள் நுழைந் தோமோ இல்லையோ, தன்னுடைய ஆத்திரத்தையெல்லாம் அண்ணாசாமி ஜோசியர் மீது காட்டத் தொடங்கினாள். “அந்தக் கட்டேலே போற பிராமணன் இனிமேல் இங்கே வரட்டும். காப்பியா காப்பி! கழுநீரைக் கரைத்துக் கொடுக்கிறேன்” என்றும், இன்னும் பலவிதமாகவும் அவரை வசை மொழிகளால் அலங்கரிக்கத் தொடங்கினாள்.

“ஏன் இவ்வளவு ஆத்திரப்படுகிறாய்? நாளை தினம் வேண்டுமானால் 30 ரூபாய் கடன் வாங்கிக்கொண்டு வருகிறேன். சங்கிலி வாங்கிக்கொண்டு வந்துவிடலாமே!” என்றேன்.

“நன்றாய்ச் சொன்னீர்கள், இதுதான் புருஷாள் அசட்டுத்தனம் என்பது. நேற்று பதிமூன்றரை ரூபாயா இருந்த பவுனை இன்றைக்கு 17 ரூபாய் கொடுத்து யாராவது வாங்குவார்களா? அப்படி என்ன வந்தது இப்போது? பாங்கியில் பணம் இருந்தாலும் வட்டியாவது கிடைக்கும்” என்றாள் என் மனைவி. அண்ணாசாமி ஜோசியரை என் மனதுக்குள் வாழ்த்தினேன்.

“இன்னொரு வடம் சங்கிலி இல்லை என்று என் கழுத்து ஒன்றும் காத்துக் கிடக்கவில்லை. பிழைத்துக் கிடந்தால் பார்த்துக் கொள்ளலாம். ஆனால், அந்தக் கட்டேலே போற பிராமணன் ஜோசியம் பார்க்கிறானே, ஜோசியம்? பவுன் விலை இப்படி ஏறப்போறது என்று ஜோசியத்தில் பார்த்துச் சொல்கிறதுதானே! அன்றைக்கு எட்டு பவுன் வாங்கி வைத்திருந்தால் இப்போது 28 ரூபாய் லாபத்துக்கு விற்கலாமே?” என்றாள்.

அப்பொழுதுதான், என்னுடைய மனைவி கேவலம் ஓர் ஆபீஸ் குமாஸ்தாவுக்கு வாழ்க்கைப்பட்டது பெருந்தவறு என்பதை அறிந் தேன். பெரிய பாங்க் முதலாளியையாவது, பொக்கிஷ மந்திரியையாவது அவள் மணம் புரிந்து கொண்டிருக்க வேண்டும்! - நீங்கள் என்ன
நினைக்கிறீர்கள்"?

இப்போது மீண்டும் டோண்டு ராகவன். எங்கோ இருக்கும் கிரகங்கள் நம் வாழ்க்கையை எப்படி பாதிக்க இயலும் என்பதுதான் எனக்குள் வெகு நாட்களாக இருக்கும் கேள்வி. அவற்றின் கதிரியக்கங்கள் வந்து தாக்குமாம். வாதத்துக்கு அப்படியே வைத்து கொண்டாலும் அது எந்த விதமாகத் தாக்கும் என்பதை கண்டறிந்தவர்கள் யார்? ஏதேனும் பரிசோதனை செய்து பார்த்தார்களாமா? சூரியனும் ஒரு பாதையில் நகர்கிறது. அது மூடிய பாதை என்பதையும் படித்துள்ளேன். ஆகவே சில ஆண்டுகள் வித்தியாசத்தில் அது பழைய இடத்தை அடையலாம். இது ஒரு சுழற்சி முறை என்று வைத்து கொள்ளலாம் என்பதே ஜோசியத்தின் அடிப்படையாக இருந்திருக்க வேண்டும். ஆனால் அது மிக குழப்பமான அடிப்படை என்பதே என் குழம்பிய மனதுக்கு படுகிறது. அதே பழைய கேள்விதான் மீண்டும். இந்த பாதையில் வெவ்வேறு இடங்களில் இருக்கும் சூரியனும் அதைச் சுற்றும் கிரகங்களும் தனிப்பட்ட மனிதர்களை எங்கனம் பாதிக்க இயலும்? அப்படியே பாதிப்பதாக வைத்து கொண்டாலும் அதை துல்லியமாக கணித்து சொல்வதாக கூறிக்கொள்ளும் ஜாதகத்தின் அடிப்படை ஞானம் எங்கிருந்து வந்தது? யாராவது எக்காலத்திலாவது அதை கண்டறிந்து குறித்து வைத்துள்ளார்களா?

மற்றப்படி சூரியன், சந்திரன் ஆகிய இரண்டுமே கிரகங்கள் இல்லை எனக் கூறினாலும் ஜோசியக்கலையில் அவற்றை கிரகங்களாகவே பாவிக்கின்றனர். உதாரணத்துக்கு சில மொழிகளில் எல்லா பெயர்ச் சொற்களுக்கும் ஆண்பால், பெண்பால் என்றெல்லாம் கூறுவார்கள் (ஹிந்தி, ஜெர்மன், பிரெஞ்சு முதலியன). ஆனால் அவற்றைப் பற்றிய குறிப்புகளிலேயே நிஜமான ஆணுக்கும் பெண்ணுக்கும் அச்சொற்களுக்கும் எவ்வித சம்பந்தமும் இல்லை என்பதையும் கூறிவிடுவார்கள். அதே போல இங்கும் கிரகங்கள் எனப் பெயரிடுவதை கன்வென்ஷன் என்னும் பெயரில் ஏற்பதில் பிரச்சினை இருக்கக் கூடாது.

அதை விடுங்கள். இந்த எண்கணிதத்தை எடுத்து கொள்வோம். ஐயா நான் தெரியாமல்தான் கேட்கிறேன், இந்த தேதிகள் என்பது என்ன? இப்போதிருக்கும் தேதிகள் முறையும் 1600-ஆம் ஆண்டிலிருந்துதான் செல்லும். அது பற்றி நான் போட்ட மெதுவாக ஒட்டிக் கொண்டத் திறமை என்னும் பதிவின் ஒரு பின்னூட்டத்திலிருந்து சில வரிகள் இங்கே.

"சிலர் கேட்கலாம். அப்படியே கிறிஸ்துமஸ் கடும் கோடையில் வந்தால் என்ன என்று. அவர்களுக்கு கூறும் ஒரே பதில் காலண்டர் என்பது முதலில் விவசாயிகளை மனதில் இருத்தித்தான் உருவாக்கப்பட்டது என்று. பலான பலான தேதிவாக்கில் விதையிட வேண்டும் என்று இருப்பது சூரியன் பூமி சம்பந்தத்தை வைத்தே. ஆக, அது வேளை கெட்ட வேளையில் நடந்தால் கெட்டது குடி நிஜமாகவே.

நான்கு ஆண்டுகளுக்கு ஒரு முறை பிப்ரவரி 29 வருவது ஒரு ஃபைன் அட்ஜஸ்ட்மெண்ட்தான். நானூறால் வகுபடாத நூற்றாண்டுகள் லீப் வருடம் இல்லை என்பதும் சற்று finer adjustment என்று காண்க. எழுபதுகளில் 2000-க்கு பிப்ரவரி 30 நாட்கள் என்று கூறப்பட்டது. அது இன்னும் finer adjustment. ஆனால் அது நடைபெறவில்லை. அது வேறு விஷயம். எண்ணம் அதுதான், அதாவது விவசாய அடிப்படை அப்படியே உள்ளது".

அவ்வளவுதான் விஷயம். அதாவது தங்கள் சௌகரியத்துக்காக வைத்து கொண்டது காலண்டர். தேவையானால் அதை மாற்றவும் செய்யலாம். அதை வைத்து கொண்டு என்ன ஜோசியம் கூறுவதாம். இதில் நம்பர்கள் வேறு. ஒன்றாம் தேதி பிறந்தவர்கள், இரண்டாம் தேதி பிறந்தவர்கள் என்று இம்சைகள். ஐயாமார்களே, எனக்குத் தெரிந்து தேதிகள் சில விஷயங்களில் படுத்துகின்றன. உதாரணத்துக்கு ஒரு மாதத்தில் இரண்டாம் தேதி பிறந்த ஒரு அரசு ஊழியர் இப்போதைய சட்டப்படி ஓய்வு பெறும் மாதத்தின் கடைசி தேதி அன்றுதான் ரிட்டயர் ஆகிறார். அவர் ஜூலைமாதம் இரண்டாம் தேதி பிறந்தால் 31-ஆம் தேதி ரிட்டயர் ஆகிறார். ஆக, 29 நாட்கள் லாபம். இதுதான் அதிகப் பட்சம் அதுவே 31-ஆம் தேதி பிறந்தால் அதே தேதியில்தான் ரிட்டயர் ஆகவேண்டும். அதாவது 0 நாட்கள்தான் லாபம். ஆனால் இது குறைந்த பட்சம் அல்ல. ஒன்றாம் தேதி பிறந்தால் அதற்கு முந்தைய மாதத்தின் கடைசி தேதியிலேயே ரிட்டயர் ஆகவேண்டியதுதான். அதாவது மைனஸ் ஒரு நாள். நிஜமாகவே ஆப்புதாண்டி அவருக்கு. அதைத்தவிர தேதிகள் ஒன்றும் கழட்டாது என்பதே உண்மை. ஆனாலும் நான் மேலே சொன்ன பதிவில் கூறியிருந்தபடி எனக்கு மட்டும் இந்த தேதிகளும், அவற்றின் கிழமையைக் கூறும் திறமை மெல்ல வந்து ஒட்டிக்கொண்டதன் பலனை கீழ்க்கண்ட வரிகளில் கூறியுள்ளேன்.

"என் வாழ்வில் நடந்த பல நிகழ்ச்சிகள் தேதி மற்றும் கிழமையுடன் எனக்கு ஞாபகம் இருக்கும். அதை வைத்து மற்றவர்கள் ஏதாவது தேதி சொல்லும் போது கிழமையைக் கூற ஆரம்பித்தேன். பலர் ஆச்சரியப்பட்டனர், சிலர் எனக்கு ஜோஸ்யம் தெரியும் என்று கூட நினைத்து விட்டனர். ஒரு 19 வயது ஃபிகர் தன் கையை நீட்ட அவளிடம் உண்மை கூற மனமில்லாது கையை சிறிது நேரம் பிடித்துப் பார்த்து, (மெத்து மெத்தென்று இருந்தது. கையைத்தான் கூறுகிறேன் ஐயா) பாவ்லா காட்டியதை இந்த நேரத்தில் மறந்து விடுவோம்".

கமல் இந்த நம்பர் மேட்டரை வைத்து வசூல்ராஜாவில் தூள் கிளப்பியதையும் பார்த்து ரிலேக்ஸ் ஆகிவிடுங்கள்.

நான் கூறுகிறேன், எனக்கு திடீரென நல்லது நடந்தால் சந்தோஷப்படுவேன். எதேச்சையாக கீழே 260 ரூபாய் கிடைத்தால் (நிஜமாகவே சமீபத்தில் 1996-ல் காஜியாபாத்தில் நடந்து கொண்டிருந்த போது கிடைத்தது) சந்தோஷப்படுவேன். அதையே நான் சில நாட்களுக்கு முன்னால் ஜோசியம் மூலம் தெரிந்து கொண்டிருந்தால் அவ்வளவு சந்தோஷப்படுவேனா என்பதை நிச்சயமாகக் கூற இயலாதுதானே.

ஜோசியம் பார்ப்பதற்கு ஆதரவான வாதங்களையும் பார்ப்போமா? பலர் கூறுகிறார்கள், ஜோசியம் என்பது பிற்காலத்தில் நடக்கப் போகும் நிகழ்ச்சிகளுக்கான சாத்தியக்கூறுகளை கூறுகிறது என்று. அப்போது முன்கூட்டி நடவடிக்கை செய்து வைத்து கொண்டால் அவற்றின் விளைவுகளை குறைக்கலாம் என்றும் கூறுகிறார்கள். அதற்குத்தான் பரிகார பூஜைகள் என்றெல்லாம் சொல்கிறார்கள். அவற்றின் அடிப்படை என்னவென்றால் மனதில் தன்னம்பிக்கை பெறுவதே.

மாமன் மகள் என்னும் படத்தில் ஜெமினி கணேசன் கோழையாக இருக்க, அவருடைய பாட்டி தனது கணவன் உபயோகித்தது என்று கூறி தாயத்து போன்ற ஒன்றை அவரிடம் தர, அவரும் தைரியம் பெற்று வெற்றி பெறுகிறார். கடைசியில்தான் பாட்டி அப்பொருள் தாத்தாவின் பொடி டப்பி என்ற உண்மையை போட்டு உடைக்கிறார்.

அதனால் என்ன, விளைவு என்னவோ நல்லதுதானே? ஆகவே, ஏதேனும் கோவில் பிரகாரங்களை குறிப்பிட்ட அளவுக்கு தினமும் சுற்றுங்கள் எனக் கூற அதை நம்பிக்கையுடன் நிறைவேற்றும்போது வாக்கிங் செய்த பலனும், அதனால் மூச்சுவிடுவது சீராகி, உடல் நலம் பெற்று தன்னம்பிக்கை வருவதும் நடந்தால் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை. அதனால் தைரியம் ஏற்பட்டு வெற்றியும் அடையலாம். கோவில், கடவுள் எனக் கூறினால் அதை நிச்சயம் நிறைவேற்றுவார்கள் என்னும் மனோதத்துவக் காரணமே இங்கு ஆட்சி செய்கிறது.

அதைவிடுத்து ஆயிரக்கணக்கில் பூஜைக்காக பணம் கேட்டு அதையும் தந்தால், பணம் பெறும் ஜோசியரைத் தவிர யாருக்கும் பிரயோசனம் இல்லை. அதனால் வரும் தன்னம்பிக்கையை ஜோசியம் கேட்டவர் காலணா காசு செலவின்றி உள்ளூர் கோவிலை சுற்றி வந்தே பெற இயலும்.

"நீ என்ன செய்தாய் உன் வாழ்நாளில், ஜோசியமே பார்த்ததில்லையா இதுவரை நீயி" என்று என்னைக் கைநீட்டிக் கேட்கும் முரளிமனோகருக்கு, "பார்த்துள்ளேன்" என்பதுதான் பதில். என்ன செய்வது, நான் ஒன்றும் பெரிய பகுத்தறிவுவாதி என்று பீற்றிக் கொண்டதில்லையே. என் அம்மாவழி தாத்தா பிரசித்தி பெற்ற ஜோசியர். எனது ஜாதகத்தை கணித்து பலன்கள் போட்டு 1970-லேயே என்னிடம் தந்து விட்டார். 2000-க்கு பிறகு நடக்கப் போகும் பலன்களையும் கூறியுள்ளார். பல சரியாகவே உள்ளன. இருப்பினும் எனக்கென்னவோ நான் மேலே கேட்ட பகுத்தறிவு கேள்விகள் அப்படியே இருப்பதாகத்தான் படுகின்றன.

எவ்வளவு பகுத்தறிவுவாதியும் ஒரு ஜோசியன் கெட்டது நடக்கும் எனக் கூறினால் மனம் கலங்குவது மனித இயற்கையே.

நம்புவதற்கு கஷ்டமான செய்தி ஒன்றை படித்தேன் என்னும் எனது பதிவில் இப்பின்னூட்டம் இட்டேன். "அறுபதுகளின் இறுதியில் விடுதலையில் ஒரு செய்தி வந்தது. அதாவது ஒரு ஜோசியர் விடுதலைக்கு கடிதம் எழுதியுள்ளார். அதில் அக்கடிதம் கிடைத்த அடுத்த அமாவாசையன்று (அப்போது அமாவாசை வருவதற்கு இன்னும் பத்து தினங்கள் இருந்தன) பெரியார் அவர்கள் ஜாதகப்படி அவர்களுக்கு மாரடைப்பால் மரணம் என குறிப்பிட்டிருந்தது. ஆனால் அவ்வாறு எதுவும் நடக்கவில்லை. இக்கடிதத்தை விடுதலை பிரசுரித்து, ஜோசியரை கேலி செய்தது. என்ன, இக்கடிதத்தை அமாவாசைக்கு இரு தினங்கள் கழித்துத்தான் விடுதலையில் பிரசுரித்தார்கள். காரணம் என்னவாக இருக்கும் என உங்களால் கணிக்க இயலுமா DFC ? :)))"

ஆக, இப்போது மீண்டும் அமரர் கல்கி எழுதிய சில வரிகளை இங்கு நினைவிலிருந்து தருகிறேன், அவரது ஏட்டிக்கு போட்டி என்ற புத்தகத்திலிருந்து. "ஜோசியர்களே கவலைப்படாதீர்கள், இது போன்று இன்னும் 999 கட்டுரைகள் வந்தாலும், உங்கள் பிழைப்புக்கு பங்கம் வராது"

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்