அன்னிய மொழிகளுடன் என் அனுபவங்கள்

நான் ஜெர்மன் கற்றுக் கொண்டப் பிறகு யுத்தக் காலத் திரைப்படங்களைப் பார்க்கும் போது ஜெர்மானியர் தோற்றுப் போகும் போது வருத்தமாக இருக்கும். மொழி என்பது ஒரு கலாச்சாரத்துக்கு ஒரு ஜன்னல் என்பது உண்மையே. இதைத் தவிர வேறு பலன்களும் உண்டு.

நான் மத்தியப் பொதுப்பணித் துறையில் இளநிலைப் பொறியாளராக பணி புரிந்த காலத்தில் ஒரு பிரச்சினை ஏற்பட்டது. புதிதாக வந்த கோட்டகப் பொறியாளருக்கும் எனக்கும் ஒத்துக் கொள்ளவில்லை. நான் என்ன செய்தாலும் தவறு கண்டு பிடித்துக் கொண்டிருந்தார்.

ஒரு நாள் அவர் அறையில் வைத்து பெரிய ஆலோசனை நடந்துக் கொண்டிருந்தது. வழக்கம்போல என்னுடைய யோசனைகள் நிராகரிக்கப்பட்டுக் கொண்டிருந்தன. திடீரென்று அவர் பார்வை என் கையில் இருந்த ஒரு குண்டுப் புத்தகத்தின் மேல் விழுந்தது.

அதை நோக்கிக் கரம் நீட்ட அவர் கையில் புத்தகத்தைக் கொடுத்தேன். புரட்டிப் பார்த்தார். "இது என்ன மொழியில் எழுதப்பட்டுள்ளது?" என்று கேட்டார்.

"ஜெர்மன்" என்று பதில் சொன்னேன். "உங்களுக்கு ஜெர்மன் தெரியுமா?" என்று கேட்டார்.

நான் பதில் கூறுவதற்குள் என் மேலதிகாரியான உதவிப் பொறியாளர் "ஜெர்மன் மட்டுமல்ல, பிரெஞ்சும் ராகவனுக்குத் தெரியும்" என்று கூறினார்.

உடனே அவர் என்னைப் பார்த்த பார்வையில் ஒரு புது மரியாதை தெரிந்தது. பேச்சு மறுபடியும் நாங்கள் விவாதித்துக் கொண்டிருந்த விஷயத்துக்குத் திரும்பியது. ஆனால் இம்முறை நான் சொன்னதை அதிகக் கவனத்துடன் கேட்டுக் கொண்டார்.

அன்றிலிருந்து அவர் என்னை நடத்தும் முறை முற்றிலும் மாறி விட்டது. அது வரை என்னை நிற்க வைத்துப் பேசிக் கொண்டிருந்தவர் என்னை உட்காரச் சொல்லுவார்.

ஐ.டி.பி.எல்லில் அனுபவம் வேறு மாதிரியானது. அங்கு சென்றது பிரெஞ்சு மொழி பெயர்ப்பாளர் வேலைக்கு. ஆனால் நேர்முகத் தேர்வில் எனக்கு இஞ்சினியர் வேலையும் கொடுக்கப்பட்டது. "மின் பொறியாளர் மற்றும் பிரெஞ்சு மொழிபெயர்ப்பாளர்" என்று போஸ்டிங் கிடைத்தது.

அங்கு எனக்கு முன் இருந்த மொழி பெயர்ப்பாளரை ரொம்பத்தான் ஏய்த்து வந்தனர். அந்தப் பெண்மணி பிரெஞ்சில் எம்.ஏ. பட்டம் பெற்றவர். ஆனால் தொழில் நுட்ப வர்ணனைகளைப் பற்றி ஒன்றும் அறியாதவர்.

நான் போன பிறகு நிலைமை தலைகீழ் ஆனது. நான் வேலை தெரிந்த பொறியாளன் என்பது அங்கு என் மரியாதையை அதிகரித்தது. அதிலும் ஆஃபீஸராக வேறு ஆகியிருந்தேன். கேட்க வேண்டுமா?

இக்கம்பெனியிலிருந்து விருப்ப ஓய்வு பெற்றபோது கைவசம் வேறு வேலை ஆஃபர் இல்லாது ஓய்வு பெற்றது அக்காலக் கட்டத்தில் நான் மட்டுமாகத்தான் இருக்கும். ஆனால் கைவசம்தான் தொழில் இருந்ததே. ஆகவே கவலை இல்லாது முன்னேற முடிந்தது. அடுத்த 8 வருடங்கள் டில்லியிலேயே குப்பை கொட்ட முடிந்தது. 2001-ல் சென்னைக்கு வந்து இன்னும் அதிகமாக முன்னேற முடிந்தது எல்லாமே கடவுள் அருள்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்