மினிவலைப்பதிவர் சந்திப்பு

என் கார் நடேசன் பூங்காவை (பதிவின் கடைசியில் விளக்கம்) அடையும் சமயத்தில் மணி சரியாக 5.25. மரபூர் சந்திரசேகர் அவரிடமிருந்து செல்பேசியில் கால் வந்தது. தான் ஏற்கனவே உள்ளே வந்து விட்டதாகக் கூறினார். இருவராக சேர்ந்து ஒரு வட்ட பெஞ்சை தேடினோம். பிறகு மற்றவர்களுக்காகக் காத்திருந்தோம். ஓகை அவர்கள் 6 மணிக்கு வந்து விடுவார் என சந்திரசேகர் தெரிவித்தார். சிறிது நேரம் கழித்து ஜயராமன் அவர்களுக்கு போன் செய்ய, அவர் தான் வந்து கொண்டிருப்பதாகக் கூறினார்.

சந்திரசேகரன் அவர்கள் தங்கள் குழு பழவேற்காடு அருகில் பெருமாள் கோவில் நடத்திய சுத்திகரிப்பு நிகழ்ச்சியை சுவையாக விவரித்தார். உள்ளே புதர் மண்டி கிடந்ததாகவும், தங்கள் குழு அவற்றை எல்லாம் வெட்டி எடுத்ததாகவும் கூறியது சுவாரசியமாக இருந்தது. ராமாயண காட்சிகள் தத்ரூபமாக செதுக்கப்பட்டிருந்தது கண் கொள்ளா காட்சி என்றும் கூறினார். பிறகு பதிவர் உலகில் தான் எப்படி பிரச்சினையை கையாள்கிறார் என்பதையும் தெரிவித்தார். தெரிவு செய்த சில குறிப்பிட்ட பதிவுகளுக்கே போவதாக கூறினார். துவேஷத்தை வளர்க்கும் பதிவுகள் தனக்கு பிடிக்கவில்லை என்றும் கூறினார். பிடிக்கிறதோ இல்லையோ எதையும் படித்துவிடும் எனக்குள் அவரது இந்த செயல்பாடு சற்று சிந்தனையை தூண்டியது.

முந்தைய தடவை பார்த்ததை விட இளமையான தோற்றத்துடன் ஜயராமன் வந்து சேர்ந்தார். அவரை பார்க்கும் ஆவலில் இருந்த நான் அவருடன் விட்ட இடத்திலிருந்து விஷயங்களை பேசத் தொடங்கினேன். சந்திரசேகருக்கு சில இடங்களை விளக்கினோம். பிறகு நான் அவரிடம் எடுத்த ஓய்வு போதும், வலைப்பதிய மறுபடியும் வர வேண்டும் என கேட்டுக் கொண்டேன். சந்திரசேகரனும் என்னுடன் இந்த விஷயத்தில் சேர்ந்து கொண்டார். என்னுடைய வழமையான தாரக மந்திரத்தை இங்கும் பிரயோகித்தேன். அதாவது, எந்த முடிவையும் நாமே எடுக்க வேண்டும், மற்றவ்ர்கள் நமது செயலை தீர்மானிக்க விடக்கூடாது என்பதுதான் அது. குறைந்த பட்சம் எனது மீட்டிங் பற்றிய பதிவுக்கு அவரது அழ்கான நடையில் பின்னூட்டம் இடவேண்டும் எனவும் நான் கேட்டுக் கொண்டேன். சென்னையில் ஜயராமன், பங்களூரில் ம்யூஸ் ஆகியோரது மீட்டிங் பர்ரிய பின்னூட்டங்கள் எனது மெயின் பதிவை விட மிக அழகாகவே அமைந்து விடுகின்றன. அந்த முறையில் இப்போதும் அவர் பின்னூட்டம் இடுவது தேவை என்பதையும் வலியுறுத்தினேன்.

பிறகு ஜயகமலும், அவரது இணைபிரியா நண்பர் சரவணனும் வந்து சேர்ந்தனர். ராம லட்சுமணர்கள் போல இந்த இருவரும் ஒன்றாக வந்தது மகிழ்ச்சிக்குரியதே. இன்று காலைதான் ஜெய் எனக்கு ஒரு மின்னஞ்சல் அனுப்பியிருந்தார். அதில் ஒரு சுவாரசியமான கட்டுரை ஆங்கிலத்தில். அதை நகலெடுத்து பிளாக்கர் புது பதிவு பக்கத்தில் ஒட்டி, முன்வடிவாக சேமித்திருந்தேன். அதை பின்னர் பதிவாக எழுதி வெளியிட அவரது அனுமதியும் பெற்றேன். போன மீட்டிங்கிற்கு இருவரும் தாமதமாக வந்திருந்தனர், ஏனெனில் கிரிக்கெட் ஆடிக் கொண்டிருந்தார்களாம். ஆனால் இந்தத் தடவை அவர்கள் கிரிக்கெட் ஆடவில்லை. ஆனால் இந்தியா ஸ்ரீலங்கா குழுக்கள் ஆடிக் கொண்டிருந்தன. அதை டிவியில் பார்த்துவிட்டு லேட்டாக வந்திருக்கின்றனர். குழந்தை மனதுடையவர்கள். இந்தியா 4 ரன்களில் தோல்வி.

கடைசியாக ஓகை வந்து சேர்ந்தார். அவர் நான் பதிவு போடும் ஸ்டைலில் மாறுதல் செய்வது பற்றி சில அரிய ஆலோசனைகள் அளித்தார். நானும் ஏற்கனவே செய்து வைத்திருந்த முடிவின்படி இந்த மீட்டிங் பதிவுக்கு அடுத்ததாக வேறு ஸ்டைலில் பதிவிடப்போகும் என் எண்ணத்தை கூறினேன். ஓகை அவர்கள் ஜயராமனுடன் ரொம்ப நேரம் பேசிக் கொண்டிருந்தார். அது பற்றி நான் கூறுவதை விட அவர்கள் கூறுவதே பொருத்தமாக இருக்கும். பின்னூட்டங்களில் அவற்றை எதிர்பார்க்கிறேன்.

சேது சமுத்திரத்த்ஜில் ராமர் பாலம் விஷயம் பற்றியும் பேசப்பட்டது. அவ்வளவு கஷ்டப்பட்டு கட்டினாலும் பொருளாதார ரீதியாக ஏதேனும் பலன் இருக்குமா எனத் தெரியவில்லை. இது ஒரு அரசியல் முடிவாகத்தான் பட்டது.

அதற்குள் மணி 7 போல ஆகிவிட்டது. மரபூரார் அர்ஜண்டாக வீட்டுக்கு செல்ல வேண்டும் எனக் கூறிவிட்டு கிளம்பி விட்டார். பிறகு நாங்கள் பார்க்கிலிருந்து கிளம்பி ரத்னா கஃபே சென்றோம். ஓகை போண்டா மட்டும் ஆர்டர் செய்தார். ரத்னா கஃபேக்கு போய்விட்டு ஒரு பிளேட் இட்டலி ஒரு பக்கெட் சாம்பார் சாப்பிடாத நாவும் நாவோ என்று நான் கூற, மீதி 4 பேரும் ஆளுக்கு அவ்வாறே ஆர்டர் செய்தோம். பிறகு டோண்டுவும் போண்டாவும் பிரியலாமோ என்ற லாஜிக்கின்படி போண்டாவும் ஆர்டர் செய்தோம். பிறகு ஒரு மசால் தோசை என்று நான் கேட்க, மற்றவர்கள் எல்லாம் வேகமாக தலையைஆட்டி வேண்டாம் என மறுத்து விட்டனர். சரி ஆளுக்கு ஒரு கப் காப்பியாவது சாப்பிடலாம் என ஐடியா கொடுத்தேன். ஓகை அவர்கள் ஒரு ரோஸ் மில்க், நான், ஜயகமல், சரவணன் ஆகியோர் காப்பி எடுத்து கொண்டோம். ஜயராமன் காப்பி வேண்டாம் என கூறி விட்டார்.

ஜயராமன் எடுத்து கொண்ட காமெராவில் போட்டோ எடுத்து கொண்டோம். ரத்னா கஃபே சர்வர் ஒருவர் எங்கள் ஐவரையும் வைத்து எடுத்தார். அவர் எனக்கு பிறகு அனுப்புவதாக கூறினார். இந்த இடத்தில் ஒரு விஷயம். போட்டோவை போடுவதா வேண்டாமா என்று ஓகை, ஜயராமன், ஜயகமல் மற்றும் சரவணன் கருத்து கூறட்டும். நான் போடுவதில் விருப்பமாக உள்ளேன். இருப்பினும் இது மீதி எல்லோரும் ஒத்துக் கொண்டால்தால் நடக்கும். ஒருவர் எதிர்ப்பு தெரிவித்தாலும் போடுவதில்லை என தீர்மானித்துள்ளேன். ஆகவே இந்த நால்வரும் தங்கள் அபிப்பிராயத்தை பின்னூட்டம் மூலமோ, மின்னஞ்சல் அல்லது டெலிஃபோன் மூலமோ எனக்கு தெரிவிக்குமாறு கேட்டு கொள்கிறேன்.

ஒரே ஒரு ஃபோட்டோதான் எடுக்கப்பட்டது. அதை போடுகிறேன். ஏனெனில் எல்லோரும் ஏக மனதாக ஒத்து கொண்டுள்ளனர். அது இப்போது தரப்பட்டுள்ளது.


இடமிருந்து வலம்: ஜயகமல், சரவணன், டோண்டு, ஓகை, ஜயராமன்
மரபூரார் அவசர வேலை என்று முதலிலேயே சென்று விட்டார்.

பதிவின் கடைசியில் ஒரு விளக்கம் கூறுவதாகக் குறிப்பிட்டிருந்தேன். On second thoughts, let it wait till my next post tomorrow.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்