உலகை வெறுத்த சாமியார்

ஒரே ஒரு ஊரில் நமோநமஹ என்று அழைக்கப்படும் ஒரு சம்சாரி இருந்தாராம். எல்லோரிடமும் ஏதாவது கருத்து கூறிக்கொண்டே இருப்பாராம். யாராவது தான் சொன்னதைக் கேட்காவிட்டால் சன்னியாசம் கொள்வேன் எனச் சொல்லுவாராம். போவது போல போக்கு காட்டுவாராம், ஐயோ போகாதே என்று யாரையாவது விட்டுச் சொல்ல ஏற்பாடு செய்வாராம்.

புலி வருது கதையாகி விட்டது. இம்முறை எல்லோரும் அவரைப் போட்டு மாத்து மாத்தென்று மாத்தியதில் மூச்சு முட்டி சன்னியாசம் கொள்ளப் போகிறேன் என்று கூறிவிட்டு சென்றாராம். ஆனால் முன்ஜாக்கிரதையாக அடுத்த ஆண்டு வந்து விடுவதாகவும் கூறினாராம்.

ஆனால் அந்தோ, இம்முறை நடந்தது வேறு. இத்தனைக்கும் அவர்மேல் அக்கறை கொண்ட தெலுங்குக்காரர் அம்மாதிரியெல்லாம் ரொம்ப பிகு செய்ய வேண்டாம், உங்களைப் போலவே ஓசையிட்டு சென்றவர்கள் கூட அசடுவழிய தானாகவே திரும்ப வேண்டியதாயிற்று வேண்டாம் இந்த விஷப்பரீட்சை என்று கூட கூறிப் பார்த்தாராம். ஆனால் அந்தோ அதை லேட்டாகத்தான் உணர்ந்தாராம். யாருமே இம்முறை அவரைத் திரும்ப வருமாறு அழைக்கவில்லையாம்.

ஆகவே இம்முறை வீட்டருகே வர, அவரது வீட்டம்மா எங்கு வந்தீர்கள் எனக் கண்ணாலேயே கேட்க, "ஹி ஹி ஒண்ணுமில்லை, போன வருஷம் சில பேர் கேட்ட கேள்விகளுக்கு பதில் சொல்லல்லைன்னு இப்பத்தான் ஞாபகத்துக்கு வந்தது, பதில் சொல்லலாம்னு வந்தேன்" என்றாராம்.

எப்படியோ வந்தால் சரி, பலருக்கு தமாஷா பொழுது போகும். என்ன நான் சொல்றது?

(சமீபத்தில் 1964-ல் அம்புலிமா பத்திரிகையில் "போலி சந்நியாசி" என்ற தலைப்பில் படித்தக் கதை).

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்