அன்னிய மொழியைக் கற்கும் முறை - Part 1

மீனாக்ஸ் அவர்கள் பதிவில் மூன்றுக்கு மேற்பட்ட மொழிகள் கற்பது பற்றிக் குறிப்பிடப் பட்டிருந்தது. அது ஒன்றும் பிரும்ம சூத்திரம் இல்லை என்று அங்கு நான் பின்னூட்டமிட்டேன். அதையே விரிவுபடுத்தி இங்கே ஒரு தனிப் பதிவு இடுவது உசிதம் என நினைக்கிறேன்.

எனக்கு 6 மொழிகள் தெரியும். அவை தமிழ், ஆங்கிலம், ஜெர்மன், ஃபிரெஞ்சு, ஹிந்தி மற்றும் இத்தாலியன் ஆகும். முதல் நான்கையே நான் நன்கு அறிந்த மொழிகள் என்றுக் குறிப்பிடுவேன். ஹிந்தி பேசுவதிலோ, துபாஷியாகச் செயல் படுவதிலோ எந்தப் பிரச்சினையும் இல்லை, ஹிந்தியிலிருந்து மொழிப் பெயர்க்கவும் முடியும் ஆனால் வேறு மொழியிலிருந்து ஹிந்திக்கு மொழி பெயர்ப்பதில் தயக்கம் உண்டு. இத்தாலிய மொழியைப் பொருத்த வரை அம்மொழியிலிருந்து ஆங்கிலத்துக்கு மொழி பெயர்ப்பதோடு சரி. எதிர்த்திசையில் மொழி பெயர்ப்பதோ அல்லது துபாஷியாக இருப்பதோ என்னால் இயலாது. ஆகவே 6 மொழிகளில் முதல் நான்கை மட்டுமே எனக்கு முழுமையாகத் தெரியும் என்றுக் கூறிக் கொள்வேன்.

தற்கால மொழி வல்லுனர்கள் கூறுவது என்னவென்றால் ஒரு மொழியைக் கற்க ஒரு குழந்தையின் மனோபாவம் வேண்டும் என்பதுதான். சற்று விளக்குகிறேன் இதை. நம் தாய் மொழியை கற்றது எப்படி? தாய் கூற குழந்தை திருப்பிக் கூறுகிறது. அப்போது அதற்கு மொழியைப் பற்றி எந்த முன் அனுபவமும் இல்லை. தாய் திட்டினால் குழந்தை உடனே புரிந்துக் கொள்கிறது. மொழியை கற்பது அது பாட்டுக்கு நடக்கிறது.

ஆனால் இன்னொரு மொழி? தில்லியில் வசிக்கும் தமிழ்க் குழந்தைகள் வெகு விரைவில் ஹிந்தியையும் பிடித்துக் கொண்டு விடுகின்றர்கள். ஏனெனில் வீட்டிற்கு வெளியே தொழர்களுடன் பேசும்போது அம்மொழியே பிரதானமாக உள்ளது. நான் தில்லியில் 20 வருடங்கள் இருந்தேன். அங்கு செல்வதற்கு முன்பே அதன் இலக்கண அடிப்படைகளில் தேர்ந்திருந்தேன். அம்மொழியைப் பேசும் சரள பாவம் அங்கு அலுவலக நண்பர்களுடன் பேசும்போது தானே வந்து விட்டது. எழுதும் ஹிந்தியில் எனக்கு சிறிது தகராறு உண்டு. அதன் காரணம் தமிழில் இல்லாத 4 க, 4 ச முதலியன.

ஜெர்மன் மற்றும் ஃபிரெஞ்சு மொழிகள்? இவற்றை அடுத்தப் பதிவுகளில் குறிப்பிடுகிறேன்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்