கர்ணன் - 1

பிறப்பிலிருந்தே விதியால் வஞ்சிக்கப்பட்டவன் என்று கர்ணனைக் கூறலாம். அவன் அன்னை குந்திபோஜ மன்னனின் மகள் குந்தி. அழகும், அறிவும் வினயமும் ஒன்றாகப் பெற்றவள் அவள். அவள் பாண்டுவை மணம் முடிக்கும் முந்தைய காலத்தில் ஒரு முனிவர் குந்திபோஜனின் விருந்தாளியாக வந்து தங்குகிறார். அவருக்கு பணிவிடை செய்வதற்காக அரசன் தன் மகள் குந்தியை நியமிக்கிறான். அவளும் முனிவருக்கு சிரத்தையுடனும், வினயத்துடனும் சேவை செய்ய, அவர் மனம் மகிழ்ந்து குந்திக்கு அவர் 6 மந்திரங்களை உபதேசிக்கிறார். அவை முறையே கதிரவன், யமன், வாயு, இந்திரன், இரண்டு அசுவினி தேவதைகளை குறித்து இயற்றப்பட்டவை. ஒரு குறிப்பிட்ட மந்திரத்தை குந்தி தேவி நியமத்துடன் உச்சரித்தால் அந்த தேவதை வந்து அவளுக்கு புத்திர பாக்கியம் கொடுக்கும் என்பதையும் முனிவர் அவளுக்கு கூறிவிட்டு சென்று விடுகிறார். அவற்றை ஏன் அவர் அவளுக்கு உபதேசிக்க வேண்டும் என்ற கேள்விக்கு ஒரே பதில் அவர் தன் ஞானதிருஷ்டி மூலம் பின்னால் நடப்பதை அறிந்து குந்திக்கு அவற்றை அளித்தார் என்பதே. இப்பதிவு அதைக் குறித்து அல்ல.

இளம் பெண்ணுக்கே உரித்தான ஆவல் குந்தியிடமும் இருந்தது. தனக்கு ஒரு முனிவரால் உபதேசம் செய்யப்பட்ட மந்திரத்தை பரிசோதிக்க எண்ணி கதிரவனை வேண்டி குந்தி தேவி விளையாட்டாக உச்சரிக்க கதிரவனே அவள் முன்னால் தோன்றினான். அவள் அஞ்சினாள். தான் விளையாட்டுக்கு செய்ததாகவும், ஆகவே அவன் திரும்பிப் போகுமாறு வேண்ட, கதிரவன் ஒத்து கொள்ளவில்லை. ஏனெனில் அந்த மந்திரத்தின் சக்தி அப்படிப்பட்டது. அவளுக்கு தான் குழந்தை அளித்தே ஆகவேண்டும் என்றும், குழந்தை பெற்றாலும் அவள் கன்னிமைத் தன்மை இழக்க மாட்டாள் என்றும் கூறி அவளுக்கு குழந்தையை கொடுத்து செல்கிறான். திருமணமாகாத நிலையில் குழந்தையைப் பெற்ற குந்தி ஊர்ப்பழிக்கு அஞ்சி, குழந்தையை ஒரு கூடையில் வைத்து, நதியில் விட்டு விடுகிறாள். அங்கிருந்து ஆரம்பிக்கிறது கர்ணன் வாழ்க்கையில் விதியின் விளையாட்டு. அது பற்றித்தான் இப்பதிவு.

திருதிராஷ்டிரன் ராஜ்ஜியத்தில் தேரோட்டியாக பணிபுரிந்தவனால் கண்டெடுக்கப்பட்டு அவன் செல்லப் புதல்வனாக வளர்கிறான். சிவாஜி நடித்த கர்ணன் படத்தில் ஒரு காட்சி. குழந்தை கர்ணனிடம் ஒருவன் விளையாட்டாக கைநீட்டி விளையாட, குழந்தை தன் கையிலிருக்கும் காப்பை அவனுக்கு தருகிறான். விளையும் பயிர் முளையிலேயே தெரியும் என்பது போல அவன் பிற்காலத்தில் கொடை வள்ளலாக வருவதை அக்காட்சி அழகாகக் காட்டுகிறது. பிறகு வளர்ந்து துரோணரிடம் தனக்கும் போர் வித்தைகள் கற்றுத் தருமாறு யாசிக்க அவர் மறுத்து விடுகிறார். பிறகு பரசுராமரிடம் செல்கிறான். அவரோ பிராம்மணரைத் தவிர சத்திரியர்களுக்கு கற்றுத் தராத கொள்கையுடையவர். ஆகவே அவரிடம் தான் பிராம்மணன் என்று பொய் கூறி எல்லா அஸ்திரங்களையும் பெறுகிறான். பிற்காலத்தில் தனது மகன் அருச்சுனனுக்கு போட்டியாக இவன் வருவான் என பயந்த இந்திரன் சூழ்ச்சி செய்து, அவனை பரசுராமரிடம் போட்டு கொடுக்கிறான். பரசுராமரும் தன்னை ஏமாற்றி அவன் வித்தை கற்றது, முக்கியமாக பிரும்மாஸ்திரம் அவனுக்கு உயிராபத்து வரும் காலத்தில் மறந்து போகக்கடவது என சபித்து விடுகிறார்.

அதே இந்திரன் தனது சூழ்ச்சியால் கர்ணனுக்கு இன்னொரு முனிவர் மூலம் சாபம் வருமாறு செய்கிறான். அவன் கடைசி யுத்தம் செய்யும்போது தேர்க்கால் மண்ணில் அழுந்தும் என்ற சாபம்தான் அது. இது போதாது என்று இந்திரன் அவனது உடலுடனேயே ஒட்டீயிருந்த கவச குண்டலத்தை யாசகமாகப் பெற்று செல்கிறான். பாரதப்போர் துவங்கும் முன்னால் கண்ணன் குந்தி தேவியை கர்ணனிடம் அனுப்பி அவனது பிறப்பின் ரகசியத்தை அவனிடம் கூறி, அவனை பாண்டவர் பக்கம் இழுக்க வேண்டும் அல்லது குறைந்த பட்சம் அருச்சுனனைத் தவிர மற்ற தம்பியரைக் கொல்லக்கூடாது என்ற வரத்தையும், நாகாஸ்திரத்தை அருச்சுனன் மேல் ஒருமுறை மட்டுமே பிரயோகிக்க வாண்டும் என்னும் வரம் பெற தூண்டுகிறான். அவளும் வரங்களைப் பெற்று வருகிறாள். நாகாஸ்திரத்தை முதன் முறை ஏவியபோது கண்ணன் தேரை தரையில் அழுந்த செய்து அது அருச்சுனனின் கிரீடத்தைத் தட்டிச்செல்கிறது. மறுபடியும் அதை பிரயோகிக்க கர்ணன் மறுத்து விடுகிறான். ஆகவே கோபம் கொண்ட தேரோட்டி சல்லியன் அவன் இறக்கும் தருவாயில் அவனை தேர் தரையில் அழுந்திய நிலையில் பாதியிலேயே விட்டு செல்கிறான். கடைசி காலத்தில் பிரும்மாஸ்திரம்மும் மறந்து போகிறது. இருப்பினும் கர்ணனைக் கொல்ல இயலவில்லை. தருமதேவதையே அவன் மேலும் செலுத்தும் பாணங்களை அவனுக்கு மாலையாக விழ வைக்கிறாள். இப்போதுதான் கண்ணனின் கடைசி யுக்தி வெளியில் வருகிறது. ஒரு கிழ வேதியன் உருவெடுத்து அவனது தர்மத்தின் பலன்களை யாசகமாகக் கேட்க கர்ணனும் தனது தர்மத்தின் எல்லா பலன்களையும், குறிப்பாக இந்த கடைசி தர்மத்தின் பலனையும் அவனுக்கு தானமாக அளிக்கிறான். அவனுக்கு கண்ணன் விசுவரூப தரிசனம் அளித்து, அருச்சுனனிடம் பாணம் செலுத்துமாறு கூற அவனும் அஞ்சனா அஸ்திரத்தை விடுத்து கர்ணனைக் கொல்கிறான்.

பிறகு உண்மை தெரிந்து எல்லோரும் புலம்ப, அருச்சுனன் தான் தன் அண்ணனைக் கொன்றேன் எனக் கதற, கண்ணன் அவனிடம் அப்படியெல்லாம் அவன் பெருமை கொள்ளும் நிலையில் இல்லை என்பதை அழகாக விளக்குகிறான்.

'உள்ளத்தில் நல்ல உள்ளம் உறங்காதென்பது வல்லவன் வகுத்ததடா' என்ற அற்புதமான பாடல் வரிகளில் கவியரசு கண்ணதாசன் அவர்கள் இந்தக் கத்துக்குட்டி டோண்டு ராகவன் இத்தனை நேரம் வளவளவென்று எழுதியதை மிக அழகாக சுருக்கி வலுமிக்க அணு ஆயுதமாகத் தருகிறார். அப்பாடல் காட்சியை காண்போம், இந்தச் சிறியோன் டோண்டு ராகவன் எழுத முயன்று தோற்றது எவ்வளவு அழகாக இங்கு கூறப்பட்டது என்பதை பார்ப்போமா?

கர்ணனைப் பற்றி இன்னும் ஒரு பதிவாவது வரும் என்று கூறி தற்போதைக்கு விடைபெறுகிறேன்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்