தண்டனைகள் பல ஆனால் அவற்றை அனுபவிப்பது ஏககாலத்தில்!!!

ஜூனியர் விகடன் 30.06.2010 தெதியிட்ட இதழில் 6-7-ஆம் பக்கங்களில் வந்த செய்தியே என்னை இப்பதிவுக்கு தூண்டியது. செய்தி பின்வருமாறு:

கிருஷ்ணகிரி மாவட்டம் காவேரிப் பட்டினம் அருகே உள்ள மோரணஹள்ளி கிராமத்தைச் சேர்ந்த சங்கீதா என்பவருக்கும் சேலம் பெரியார் பல்கலைக் கழகத்தின் துணைவேந்தராக இருந்த, நாமக்கல் மாவட்டம் மல்ல சமுத்திரம் அருகேயுள்ள மொரங்கம் கிராமத்தைச் சேர்ந்த சேதுபதி ராமலிங்கத்தின் புதல்வரும் அமெரிக்காவில் மென்பொருள் பொறியாளராகவும் பணியாற்றும் ராஜவேல் சேதுபதிக்கும் 2002-ஆம் ஆண்டு ஏப்ரல் மாதம் திருமணம் நடந்தது.

அதன் பிறகு மனைவியை சேலத்தில் தன் வீட்டிலேயே விட்டுவிட்டு, ராஜவேல் மட்டும் அமெரிக்கா சென்றார். அந்த சமயத்தில் இந்த “பல்கலைக்கழக துணைவேந்தர்” தன் மருமகளிடமே தவறாக நடந்து கொள்ள முயன்றார் என சங்கீதாவே குற்றம் சாட்டினார்.

அந்த வழக்கில், சேலம் ஜுடீஷியல் நான்காவது நீதிமன்ற நீதிபதியான மரியாதைக்குரிய ஸ்ரீவித்யா அவர்கள் “சேதுபதி ராமலிங்கத்தின் மீது சுமத்தப்பட்ட குற்றம் நிரூபிக்கப் பட்டதால், அவருக்கு இ.பி.கோ. 498-A சட்டப் பிரிவின்படி பெண்ணைக் கொடுமைப்படுத்திய குற்றத்துக்காக 3 ஆண்டுகள் சிறையும், 5000 ரூபாய் அபராதமும் விதிக்கிறேன். மேலும், நம்பிக்கை மோசடி செய்த குற்றத்துக்காக மூன்று ஆண்டுகள் சிறைத் தண்டனை விதிக்கிறேன். அதோடு, பெண்ணை மானபங்கப்படுத்தி வந்த குற்றத்துக்காக இரண்டு ஆண்டுகள் சிறைத் தண்டனை விதிக்கிறேன். இந்தத் தண்டனைகளை ஏககாலத்தில் அனுபவிக்க வேண்டும்” என்று தீர்ப்பு வழங்கியுள்ளார்.

பாதிக்கப்பட்ட சங்கீதா அவர்கள் கூறிய விவரங்கள்:

1. மாப்பிள்ளை நல்ல வேலையில் இருக்கார், அவரது அப்பா துணைவேந்தர், அம்மாவும் வேலையில் இருக்காங்க, படிச்சக் குடும்பம் என்று கருதித்தான் என்னைக் கல்யாணம் பண்ணிக் கொடுத்தாங்க.

2. என் கணவர் ஏற்கனவே மணமாகி விவாகரத்து செய்து கொண்டவர் என்பதை மறைத்துத்தான் அவர்கள் கல்யாணம் செய்து கொண்டார்கள்.

3. அதைக்கூட பெரிசாக நான் எடுத்துக் கொள்ளவில்லை, ஆனால் புக்ககத்தௌக்கு சென்று வாழ் முற்பட்ட என்னை அப்பா ஸ்தானத்தில் இருந்த மாமனாரே கைஅயைப் பிடித்து இழுத்தார்.

4. என் கணவருக்கு இதை நான் தெரியப்படுத்தியும் அவர் என்னை நம்பவில்லை, மாமியார் நாத்தனார் யாருமே பொருட்படுத்தவும் இல்லை.

5. மாமனாரது செக்ஸ் டார்ச்சர் தொடரவே நான் போலீசுக்குப் போனேன்.

6. நீதிபதி கற்பகவினாயகம் என்னையும் என் கணவரையும் பேசவைத்து, எங்களுக்கு மறுபடியும் கல்யாணம் பண்ணிவைத்தார். மாப்பிள்ளைக்கு அறிவுரையும் கூறினார்.

7. எனக்கு விசா ஏற்பாடு செய்வதாகச் சொல்லி அமெரிக்கா சென்ற கணவர் பிறகு திரும்ப வரவே இல்லை, நான் செய்த போன்களையும் அட்டெண்ட் பண்ணவில்லை.

8. அவர் அங்கு வேறு திருமணம் செய்து கொண்டு வாழும் விஷயத்தை விசாரித்து அறிந்தேன்.

9. இனிமேலும் இந்தக் குடுமபத்தை நம்பலாகாது என்னும் முடிவில் மீண்டும் கோர்ட்டுக்கு சென்றேன்.

10. சேதுபதி ராமலிங்கத்துக்கு தண்டனை கிடைத்தாலும் அவருக்கு உடந்தையாக இருந்த எனது மாமியார், நாத்தனார் அவர் கணவர் மற்றும் என் கணவர் ஆகியோர் விடுவிக்கப்பட்டனர். அதை எதிர்த்து மேல் முறையீடு செய்துள்ளேன்.

இப்போது மீண்டும் டோண்டு ராகவன். முதலில் பொதுவாக ஒரு கருத்தைக் கூறிவிடுகிறேன். 3 + 3 + 2 = 8 ஆண்டுகள் என்பது பொது புத்தி. ஆனால் மூன்று தண்டனைகளையும் “ஏககாலத்தில் அனுபவிப்பது” என்று தீர்ப்பு கூறினால் 8 வெறுமனே மூன்றாகி விடுகிறதே. என்ன செய்ய? இம்மாதிரி ஏககாலத்தில் பல தண்டனைகளை அனுபவித்தல் எல்லாவற்றையுமே கேலிக்கூத்தாக்கி விடுகிறதே. ஏன் இவ்வாறாக தண்டனைகளை நீர்க்கச் செய்யும் விஷயங்கள் வருகின்றன என்பதை யோசிக்க வேண்டும்.

இதைக் காலையில் படித்ததிலிருந்தே எனக்கு ஒரே எரிச்சலாக இருக்கிறது. ஆகவே இப்பதிவு.

முதலில் பதிவர் வழக்குரைஞர் சுந்தரராஜனுக்கு போன் போட்டுக் கேட்டேன். அவர் கூறியதாவது நமது சட்டங்கள் அளிக்கும் தண்டனைகள் குற்றவாளையைத் திருத்தும் நோக்கத்தில்தான் தரப்படுகின்றன, தண்டிக்கும் நோக்கத்தில் அல்ல. இன்னொன்றும் கூறினார். செய்த ஒரே குற்றத்துக்கு பல சட்ட ஷரத்துகளை பிராசிக்யூஷன் உபயோகிக்கிறது. ஒன்றிலிருந்து தப்பித்தாலும் இன்னொன்றில் பிடிபடலாம் என்பதுதான் அதற்கு முக்கியக் காரணம். ஆனால் ஆதே சமயம் எல்லா ஷரத்துக்களும் ஏற்கப்படும் பட்சத்தில் ஒரே குற்றம் என்னும் விஷயத்தை கருத்தில் கொண்டு ஏககால விஷயத்தைச் செய்வது ஒருவித balancing act என்றும் இருக்கலாம் என்றார்.

இத்தருணத்தில் நான் இந்த உரலில் படித்த விஷயத்தைப் பாருங்கள்:

“Seven years or less is maximum term of imprisonment for a host of offences like attempt to commit culpable homicide (Sec 308), robbery (Sec 393), cheating (Sec 420), death caused by negligence (Sec 304A), breaching the modesty of women, voluntarily causing grievous hurt (Sec 325), and the much talked about mental and/or physical torture of brides by any member(s) of in-laws family covered under sec 498A of Indian Penal Code (IPC)”.

அதாகப்பட்டது சேதுபதி ராமலிங்கம் குற்றவாளி என அறியப்பட்ட மூன்று பிரிவுகள் ஒவ்வொன்றிலும் அதிகப்பட்ச தண்டனை ஏழாண்டுகள் என அறிகிறேன். அவ்வாறு ஒவ்வொன்றிலும் அதிகப்பட்ச தண்டனை வழங்கிவிட்டாவது ஏககாலம் என்று சொல்லியிருக்கலாம். அதன்றி ஒவ்வொன்றிலும் தண்டனையை குறைத்துக் கூறி, அதிலும் ஏககால தண்டனை எனக்கூறுவது எனக்கு நியாயமாகப் படவில்லை. ஆக 21 ஆண்டுகள் அதிகப்பட்ச தண்டனை இங்கு நடைமுறையிலே வெறுமனே 3 ஆண்டாகி விட்டது.

மேலும் அபராதம் 5000 ரூபாய்தானா? இதே ராமலிங்கத்துக்கு சிறையில் ஏ கிளாஸ் வகுப்புத்தானே பெரும்பாலும் தருவார்கள்? அதற்கு பலகாரணங்களில் ஒரு காரணமாக அவரது சமூக அந்தஸ்தும்தானே இருக்கும்? அபராதம் விதிக்கும்போது மட்டும் ஏன் அதை அடக்கி வாசிக்க வேண்டும்? அவரது செல்வநிலைக்கு ஏற்ப அபராதம் விதிப்பதுதானே சரியான தண்டனையாக இருக்கும்? குறைந்தபட்சம் 5 லட்சமாவது அபராதம் இருந்திருக்க வேண்டாமா?

ருசிகாவை பாலியல் வன்முறைக்கு உட்படுத்தி அப்பெண்ணின் தற்கொலையைத் தூண்டிய முன்னாள் போலீஸ் அதிகாரி ராத்தோடுக்கு அளிக்கப்பட்ட தண்டனையைத்தான் எனக்கு சேதுபதி ராமலிங்கத்தின் கேஸ் நினைவுபடுத்துகிறது.

மேலே சொன்னவையெல்லாம் எனது கருத்துக்களே.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்