சினிமா படங்கள் சில ஏன் இன்னும் மனதில் நிற்கின்றன? (பூர்வ ஜன்ம படங்கள்)

இது சம்பந்தமாக நான் இட்ட எனது முந்தைய பதிவை தொடர்வதாக முதலில் எண்ணம் இல்லை. ஆயினும் அப்பதிவு கிளப்பிய எண்ணங்கள் மேலும் பதிவுகளை போட தூண்டுகின்றன ('கிழிஞ்சுது கிருஷ்ணகிரி' என கத்தும் முரளி மனோஹர் சற்றே அமைதி காக்கட்டும்).

பகவத் கீதையை பார்த்தனுக்கு உபதேசிக்கும் கிருஷ்ணர் கூறுகிறார். "அருச்சுனா, நீயும் நானும் இதற்கு முன்னால் எண்ணற்ற பிறவிகள் எடுத்துள்ளோம். நம்மிருவருக்கும் உள்ள ஒரே வித்தியாசம் என்னவென்றால், உனக்கு அவற்றில் ஒன்று கூட ஞாபகம் இல்லை, எனக்கு எல்லாமே நினைவில் உள்ளன". முந்தைய பிறவி என்னும் கான்சப்ட் இந்து மதம், புத்த மதம் ஆகிய மதங்களில் ஒப்பு கொள்ளப்பட்ட தத்துவம். அது உண்மை என்பதால் நம்புகிறோமா, அல்லது அது தேவை என்பதால் அதை உறுதிபடுத்துகிறோமா என்பதற்கு சாதகமாகவும் பாதகமாகவும் பல கருத்துக்கள் உள்ளன. அவை இப்பதிவின் விஷயம் அல்ல.

இந்தியாவில் பல வெற்றிப் படங்கள் இந்த பூர்வ ஜன்ம ஞாபகத்தை வைத்து எடுக்கப்பட்டவை. நான் தரும் உதாரணங்கள் நான் பார்த்த அல்லது கேட்டு அறிந்த இந்தி மற்றும் தமிழ் படங்களிலிருந்து எடுக்கப்பட்டவை.

மதுமதி
சமீபத்தில் 1960-ல் நான் இப்படத்தை பார்த்தபோது அப்படம் ஏற்கனவே ஒரு வருடம் பழையது. அப்போது ஹிந்தி படிக்க மட்டும் தெரியும், வேகமாக பேசினால் புரிந்து கொள்ள இயலாது. அப்படத்தின் வெற்றிக்கு பல காரணங்கள் உண்டு, ந்ல்ல பாட்டு, திலீப் குமார் வைஜயந்திமாலா நடிப்பு ஆகியவை. இன்னொரு காரணமும் உண்டு, அதுதான் பூர்வ ஜன்ம விஷயம். பல பிறவிகள் உண்டு என்பதை உறுதியாக நம்புகிறது இந்திய மனம். ஒரு பிறவியில் நிறைவேறாத ஏக்கங்களை நிறைவேற்றிக் கொள்ள ஆத்மாக்கள் அலைகின்றன என்பதை நினைக்கும்போதே மயிர் கூச்செரிகிறது. அதே படத்தை நான் 1975-ல் பார்த்தபோது வரிக்கு வரி ரசித்து இன்னும் அதிகம் அனுபவிக்க முடிந்தது. முந்தைய பிறவியில் காதலி முதலில் இறந்து, பிறகு அவளது ஆவி காதலனையும் தன்னுடன் மரணத்துக்குள் அழைத்து செல்கிறது. அடுத்த பிறவியில் காதலன் தன் மனைவியை வரவேற்க ரயில் நிலையம் செல்லும் சமயத்தில் புயலில் சிக்கி தன் நண்பனுடன் ஒரு மாளிகையில் அடைக்கலம் புக, அங்கு அவனுக்கு முந்தைய ஜன்மம் ஞாபகத்துக்கு வர, தன் நண்பனுக்கு அக்கதையை கூறுகிறான். கடைசியில் இன்னொன்றும் கூறுகிறான், இந்தப் பிறவியில் அதே காதலிதான் அவனுக்கு மனைவியாக வந்திருக்கிறாள் என்று. ரயில் வந்ததும் அவளை பார்த்து, அணைத்து தங்களது பந்தம் ஜன்ம ஜன்மமாக தொடர்கிறது என்று கூறுகிறான். அதற்குள் குழந்தை அழும் சத்தம் கேட்க, அவன் மனைவி நாணத்துடன் ரயிலிலேயே பிரசவம் ஆகிவிட்டது எனக்கூறுகிறாள். காமெரா அக்குழந்தையின் கள்ளமற்ற முகத்தை ஜூம் செய்கிறது படமும் முடிகிறது. பிறகு அவன் அக்கதையை மனைவிடம் கூறுகிறானா, அவளும் அதை நம்புகிறாளா என்பதையெல்லாம் பார்ப்பவர்களின் ஊகத்துக்கே விட்டு விடுகிறார், கதையை சரியான இடத்தில் முடிக்க தெரிந்த படத்தின் இயக்குனர். இம்மாதிரி அக்கதையில் பின்னால் என்ன நடந்திருக்கும் என்பது பற்றிய ஊகங்களே அம்மாதிரி படங்களின் வெற்றிக்கு ஒரு காரணம். "ஆ ஜா ரேஏஎ பர்தேசி", "கடீ கடீ மெரா தில் தட்கே", "ஜுல் மே சங் ஆன்க் லடீ", "தில் தடப் தடப் ரஹே ஹை"

கரண், அர்ஜுன்:
தொண்ணூறுகளில் வந்து சக்கைபோடு போட்ட படம். கரண், அர்ஜுன் என்னும் தன் இரு புதல்வர்கள் உள்ளூர் மிராசுதாரரின் ஆட்களால் கொல்லப்பட, சீறி எழுந்த அந்த தாய் தன் புதல்வர்கள் மீண்டும் பிறந்து வந்து தனக்காக பழி வாங்குவார்கள் என சபதம் செய்து அதே ஊரில் இருக்கிறாள், எல்லோரது கேலியையும் பொறுத்து கொண்டு. அதே மாதிரி பிள்ளைகள் பிறந்து வந்து தாய்க்காக பழி வாங்குவதுதான் கதை. ராக்கி, சல்மான் கான், ஷாருக் கான் ஆகியோரது அமர்க்களமான நடிப்பு ஆகியவை கதையின் ப்ளஸ் பாயிண்டுகள்.

மிலன்:
சமீபத்தில் 1967-ல் வந்த படம். நான் அதை 1969-ஆம் ஆண்டுதான் பார்த்தேன். 'நாம் இருவரும் யுகயுகமாக உள்ளங்கள் ஒன்றுபடும் இப்பாட்டை பாடிக் கொண்டே வருகிறோம்' என்னும் பொருள் வரும் 'ஹம்தும் யுக் யுக் மே தோ கீத் மிலன் கே காதே ரஹேன் ஹைன்' என்ற அந்தப்பாடலுடன் கம்பீரமாக படம் ஆரம்பிக்கிறது. நாயகன் நாயகி திருமணத்துக்கு பிறகு தேனிலவின் போது கங்கையில் படகில் செல்லும் தருணம் கதாநாயகனுக்கு முந்தைய பிறவி ஞாபகத்துக்கு வர, கதை விறுவிறு என்று செல்கிறது. 'மூகமனசுலு' என்ற பெயரில் சாவித்திரி நாகேஸ்வரராவ் நடித்த இந்த தெலுங்கு படத்தின் ஹிந்தி மொழியாக்கம்தான் மிலன். நான் அதைத்தான் பார்த்தேன். இதிலும் கதாநாயகனும் நாயகியும் ஒன்று சேராமல் மரணிக்க, அடுத்த பிறவியில் சேர என பார்வையாளர்களின் மனதுக்கு இதமான முறையில் அளிக்கப்பட்ட இப்படம் வெற்றியடைந்ததில் ஆச்சரியமே இல்லை. 'சாவன் கா மஹீனா' பாடலை கேட்காத செவியும் செவியோ. சுனில் தத் மற்றும் நூதன் அமர்க்களமான நடிப்பு இன்னொரு ப்ளஸ் பாயிண்ட். அதே படத்தை சாவித்திரி 'பிராப்தம்' என்ற பெயரில் தயாரித்து படம் வெற்றியடையாது ஊற்றிக் கொண்டது அவர் வாழ்க்கையில் மாறாத சோகமே.

The re-incarnation of Pter Proud:
மறுபிறவி கான்சப்டை வைத்து வந்த ஆங்கிலப்படம். பாவம் அதன் தயாரிப்பாளர். ஒரு சராசரி இந்தியத் தயாரிப்பாளர் அனாயாசமாக முடித்திருக்கக் கூடிய கதையை நம்பும்படி காட்ட ரொம்பவே கஷ்டப்பட்டார். ஆனால் அதன் ஹிந்தி மொழியாக்கம் அமர்க்களமான வெற்றி பெற்றது. ரிஷி கபூர், சிமி கரேவால், டீனா முனீம் நடித்தது. "ஓம் சாந்தி ஓம்" என்னும் பாடல் பெரிய ஹிட். படம் சமீபத்தில் 1985-ல் வந்தது. முந்தைய பிறவியின் அநீதியை இப்பிறவியில் வந்து சரி செய்யும் இக்கதை இந்திய பார்வையாளர்களது ஏகோபித்த பாராட்டை பெற்றது. என்ன, படத்தின் பெயரை மறந்து விட்டேன். யாராவது தெரிந்தால் கூறவும். (அப்படத்தின் பெயர் KARZ என்று எழுதி என் நினைவை தூண்டிய செய்யார் தமிழ் அவர்களுக்கு என் நன்றி). ஆனால் அவர் சொன்ன 'நெஞ்சம் மறப்பதில்லை'ன் கதை 'மதுமதியின்' கதை அல்ல. அந்த ரேஞ்சில் இப்படம் இருந்தது என்று கூறினால் மறுப்பு இல்லை).

தமிழில்? எனக்கு தெரிந்து 'நெஞ்சம் மறப்பதில்லை' இருக்கிறது, ஆனால் நான் பார்க்கவில்லை. சில பாடல்கள் மட்டும் கேட்டுள்ளேன். ஆகவே அது பற்றி நான் எழுதினால் சரியாக இருக்காது. பிராப்தம்? மிலன் இருக்கும்போது அது ரிஜக்டட்.

நான் உணர்ந்தவரை பூர்வ ஜன்ம படங்கள் வெற்றி பெறும் காரணங்கள் சில: 1. அந்த கான்சப்ட் நம் ரத்தத்தில் ஊறியுள்ளது. 2. ஒரு பிறவியில் கெட்டது நடந்தால் அடுத்த பிறவியில் அதை சரி செய்கிறார்கள். 3. மரணத்துக்கு பின் என்ன என்ற பயத்தை அது சுமாராக போக்குகிறது.

இந்த வரிசையில் இன்னும் பதிவுகள் வரக்கூடும். முரளி மனோகர், மன்னித்துவிடு.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்

28.05.2008 காலை சேர்க்கப்பட்டது:
திடீரென நினைவுக்கு வந்தது. சந்திரமுகியை எப்படி மறந்தேன்? மேலே குறிப்பிட்ட படங்களைப் போல நேரடியான பூர்வ ஜன்ம கதை இல்லாததால் இதை நான் முதலில் சேர்க்காமல் விட்டேன் என நினைக்கிறேன்.

ஆனால் யோசித்து பார்த்ததில் இதையும் சேர்த்திருக்க வேண்டும். என்ன ஒரே ஒரு பாத்திரத்துக்குத்தான் பாதிப்பு பழைய கதையால் வருகிறது. அதுவும் ஜோதிகாதான் முற்பிறப்பில் சந்திரமுகி எனக்கூட கூறவில்லை. ஆவியாக அலைந்த சந்திரமுகி ஜோதிகாவின் உடலில் புகுந்தது என கதை போகிறது. இருப்பினும் ஒரிஜினல் சந்திரமுகியின் சோகம் மனதை தாக்குகிறது. அவளது தாபத்தை ஜோதிகா 'ரா ரா சரசுக்கு ரா ரா' என்ற பாட்டில் தனது கண்களாலேயே அழகாகக் காட்டுகிறார். ரஜனி நடித்த அந்த பாத்திரம் புதுமுறையில் அந்த ஆவியை சாந்தப்படுத்துகிறார். அதுவும் திருப்தியடைந்து சென்று விடுகிறது. ஆக, எல்லோருக்கும் இதில் திருப்தியே.

இங்கு இன்னொரு விஷயம் கூற வேண்டும். சந்திரமுகி ஏற்கனவே சமீபத்தில் 1978-ல் "ஆயிரம் ஜன்மங்கள்" என்னும் பெயரில் வந்து சுமாரான வெற்றி பெற்றுள்ளது. ஜோதிகா ரோலுக்கு லதா, அவரை பீடிக்கும் ஆவி ரோலுக்கு பத்மப்பிரியா, பிரபு ரோலுக்கு விஜயகுமார், ரஜனி ரோலுக்கு அதே ரஜனியே. இதுவும் உண்மையாக பார்த்தால் பூர்வ ஜன்ம கதை இல்லைதான். பத்மப்பிரியா விஜயகுமாரின் முன்னாள் காதலி. அவர் கொலை செய்யப்படுகிறார். அவரது ஆவி லதாவின் உடலில் புகுந்து கொள்கிறது என்று கதை போகிறது. இங்கும் ரஜனி வந்துதான் ஆவியை விரட்டுகிறார். என்ன, இக்கதையில் ஆவி மறுபடியும் அலைகிறது. அந்த விஷயத்தில் சந்திரமுகி ரொம்பவும் மேல்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்