செம்புலப் பெயல் நீர்போல

நேற்று மாலை (25.11.2008) முதல் இன்று இன்னேரம் (முற்பகல் 11.00) வரை மழை விடவில்லை. எங்கள் ஏரியாவில் நல்ல வேளைஆக மழைநீர் வடிகால்கள் சரிவர அமைக்கப்பட்டிருப்பதால் பிரச்சினை இல்லை. சும்மா சொல்லக்க்கூடாது, நகராட்சி ஊழியர்கள் அங்கங்கு தடை ஏற்படும் வடிகால்களை தூர் எடுத்த வண்ணம் இருந்தனர்.

காலை வழக்கமான ஐந்தரை கிலோமீட்டருக்கான வேக நடைக்கு எல்லா பாதுகாப்புகளுடனும் - அதாவது, பர்ஸ் செலஃபோன் பேப்பருக்குள், கடிகாரம், செல்பேசி லேது - குடையின்றி மழையில் இறங்கினேன். இந்த பிராம்மணனுக்கு மூளையும் லேது, இப்படி மழையில் இறங்குகிறதே என்ற முகபாவத்துடன் வீட்டம்மா வழியனுப்பினார்.

எங்கள் வீட்டிலிருந்து தெருவில் மேற்கே நடந்து பக்தவத்சலம் நகர் தெருவில் வலது பக்கம் திரும்பி நேரே நடந்தால் ஜெயின் கல்லூரி விளையாட்டு மைதானத்தை ஒட்டிய தெரு பின்னி இஞ்சினியரிங் அருகில் ரயில்வே பாதைக்கு, மீனம்பாக்கம் ரயில் நிலையம் அருகில் வந்து முடியும். இதற்கு நடை நேரம் 15 நிமிடங்கள். சப்வே கட்டுவதால் சற்றே ஜாக்கிரதையாக நடந்து லைன் கிராஸ் செயய வேண்டும். பிறகு ஜி.எஸ்.டி. சாலையை பிடித்து வலது புறம் திரும்பி சென்றால் சுமார் ஒன்றரை கிலோமீட்டர் தூரத்தில் ஹோட்டல் ட்ரைடண்டுக்கு முன்னால் உள்ள தெருவில் வலது பக்கம் திரும்பி நடந்தால் பழவந்தாங்கல் சப்வே வரும். சாதாரண தினங்களில் வேகமாக நடை போடும் நான் இன்று சாலையில் தண்ணீர் தேங்கியிருக்கும் இடங்களில் சற்றே ஜாக்கிரதையாக நடக்க வேண்டியிருந்தது. ஏதேனும் கண்ணுக்கு தெரியாத பள்ளங்களுக்கு மட்டும் தயங்க வேண்டியிருக்கிறதுதானே. சுமார் அரை மணி நேர நடைக்கு பிறகு வரும் மீன்ம்பாக்கம் ஆராய்ச்சி நிலையத்தில் வைத்திருந்த போர்டில் அதிகபட்ச வெப்பம் 29.2 டிக்ரி செல்சியஸ், குறைந்த பட்ச வெப்பம் 25.2 டிகிரி செல்சியஸ், ஈரப்பதம் 82%, மழையளவு 1.6 மிமி என்று காணப்பட்டது. அவ்வளவு மழை கொட்டுகிறது, மழைமானி இவ்வளவுதான் காட்டுகிறதா? இது என்ன புதுக்கதை? பழைய செய்தியாகத்தான் இருக்க வேண்டும். அதுவும் ஈரப்பதம் 82% என்பதும் நம்பும்படியாக இல்லை. மழைமானியில் அவ்வளவு குறைந்த அளவு காட்டுவதை பார்த்ததும் கல்கியில் சமீபத்தில் 1966-ல் படித்த ஜோக் நினைவுக்கு வந்தது. அதையும் பார்த்து விடுவோமே.

அதிகாரி: என்னய்யா இவ்வளவு மழை பெஞ்சிருக்கு, இவ்வளவு குறைச்சலா கருவி காட்டறதே?
ஊழியர்: ஹி, ஹி சார், நாந்தான் தாகம் தாங்கமுடியாமல் அதில் இருந்த தண்ணீரையெல்லாம் குடிச்சுட்டேன்.

இந்த ஜோக்கையும் கூடவே மற்ற கல்கி ஜோக்குகளையும் அக்காலக் கட்டத்தில் நண்பர்களிடம் கூற “இனிமேல் கல்கி ஜோக் சொல்லுவியா, சொல்லுவியான்னு உன்னை உன் நண்பர்கள் போட்டு அடிச்சாங்களே அதையும் சொல்லுடா டோண்டு ராகவா” என்று போட்டுக் கொடுக்கும் முரளி மனோஹர் தயவு செய்து அமைதி காக்கவும்.

சாலையில் இருந்த செம்மண் மழைநீருடன் கலந்து முகம் சிவந்து ஓடியது. அது எனக்கு இந்தப் பாடலை நினைவுபடுத்தியது. இது குறுந்தொகையில் வருவதாக அறிகிறேன்.

"யாயும் ஞாயும் யாராகியரோ
எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளிர்
நீயும் யானும் எவ்வழி அறிதும்
செம்புலப் பெயல் நீர்போல
அன்புடை நெஞ்சந்தாங் கலந்தனவே"

"உன் தாய்க்கும் என் தாய்க்கும் என்ன தொடர்பு? என் தந்தையும் உன் தந்தையும் எவ்வகையில் உறவினர்கள்? நீயும் நானும் கூட இதற்கு முன்பாய் பார்த்து கொண்டது இல்லையே. பாலை மண்ணில் பெய்த மழை போல நம்மிருவர் நெஞ்சங்கள் தாமாகக் கலந்துவிட்டன" என்பது இப்பாடல். செம்புலம் என்பது பாலை, செம்மண் என்ற இரண்டு அர்த்தங்களைக் கொண்டுள்ளது. மணலில் தண்ணீர் சிந்திப் பார்த்ததுண்டா நீங்கள்? தண்ணீர் விழுவதும் அதை மணல் உறிஞ்சிக் கொள்ளலும் கண்ணிமைக்கும் நொடிகளில் நிகழும். அதைப் போல பிரித்தறிய முடியாத கணங்களில் உள்ளங்கள் கலந்தன என்றும் கொள்ளலாம். செம்மண்ணில் புழுதியும் வாசனையும் கிளப்பியடி பெய்யும் மழை நீர் மண்ணோடு கலந்த வினாடியில் சுயமிழந்து தானும் செந்நிறம் கொள்வதுபோல நெஞ்சங்கள் ஒன்றாய்க் கலந்தன என்றும் கொள்ளலாம். என்னைப் பொருத்தவரை நான் சமீபத்தில் 1962-63 காலக் கட்டத்தில் புதுக்கல்லூரியில் பியுசி வகுப்பு படிக்கையில் இப்பாடல் எங்கள் பாடத்தில் வந்தது. அதில் செம்மண் என்ற பொருளில்தான் செம்புலம் கூறப்பட்டது. எதுவான போதிலும் கண்டதும் காதல் என்ற அனுபவத்தைப் பெற்றவர்களுக்கு இந்த பாடல் மறக்க முடியாததாக இருக்கும் என்பது வெள்ளிடைமலை.

ஏறத்தாழ இரண்டாயிரம் ஆண்டுகளுக்கு முன்பு எழுதப்பட்ட இந்த வரிகளைத்தான் “பொன் விலங்கு” என்னும் நாவலில் நா. பார்த்தசாரதி அவர்கள் கதைத் தலைவன் சத்தியமூர்த்திக்கும் தலைவி மோகனாவுக்கும் இடையே வந்த காதலை விளக்க உபயோகப்படுத்தினார்.
"நீரும் செம்புலச் சேறும் கலந்தது போல கலந்தோம் நாமே" என்ற வரிகளை இன்னும் மறக்க இயலவில்லை.

இதையெல்லாம் நினைத்து கொண்டே போனதில் பழவந்தாங்கல் சப்வே வந்து விட்டது. மழை விடாமல் பெய்து கொண்டிருந்தது. தெருவில் நடமாட்டமே இல்லை. சப்வே தாண்டி, காலேஜ் சாலை தாண்டி காதர் தோட்டம் அருகில் வருகையில் ஒரு பெரிய கும்பல் குடையுடன் நின்று கொண்டிருந்தது. பொங்கி வரும் மழை நீரை சரியான வழியில் ஒதுக்கி விடும் சிறப்பான பணியை அது செய்து கொண்டிருந்தது. நடுமையமாக நின்று கொண்டு இருந்தவர் உள்ளூர் கவுன்சிலர் என்பதை அறிந்து வியந்தேன்.

எம்ஜிஆர் ரோடை அங்கிருந்து பிடித்து அதில் நடந்து வீட்டுக்கு போன போதும் மழை. ஆக ஐந்தரை கிலோமீட்டர் தூரம் செல்ல எடுத்து கொண்ட கிட்டத்தட்ட 55 நிமிடங்களும் அடை மழைதான். மிகவும் ஜாலியான அனுபவம். மெரினா கடற்கரையில் பதிவர் மீட்டிங்கிற்கு செல்லும்போது இதே போல கொட்டும் மழையில் அலைகளில் நிற்பது போன்ற அனுபவம் போலவே இதுவும் இருந்தது.

இவ்வாறு செல்லும்போது கவனிக்க வேண்டிய சில பாதுகாப்புகளை மறக்கலாகாது. உடல், உடை நனைவது பொருட்டில்லை என்றாலும் அதற்காக பணமும் நனையலாம் என்று விட முடியாதல்லவா? ஆகவே பர்சை செலஃபோன் தாளில் வைத்து சுற்றிக் கொள்ள வேண்டும். கைகடிகாரம், செல்பேசி ஆகியவை இருக்கக் கூடாது. அதே போல பர்சில் உங்கள் விசிட்டிங் கார்ட் இருப்பதும் நலம். ஏதேனும் அசம்பாவிதம் நேர்ந்தாலும் வீட்டிற்கு தகவல் தெரிவிக்க மற்றவர்களுக்கு உபயோகப்படும் அல்லவா? (நெருப்பு என்றால் வாய் வெந்து விடாது)

அதே போல தெருக்களில் தண்ணீர் தேங்கிக் கிடந்தால் ஜாக்கிரதையாக இருப்பது நலம். பள்ளங்களில் காலைவிடும் அபாயம் உண்டு. சுற்று முற்றும் பார்வை இருந்த வண்ணமே இருக்க வேண்டும். எங்கேனும் எலெக்ட்ரிக் ஒயர்கள் தொங்கிக் கொண்டு இருந்தால் அது வேறு பிரச்சினை.

இவ்வளவு சிரமங்கள் இருந்தாலும் மழையில் நடப்பது ஒரு சுகானுபவம்.

மழையில் நடப்பது சம்பந்தமாக எனது முரட்டு வைத்தியம் - 5 பதிவில் கூறியதை இங்கு மீண்டும் கூற விரும்புவேன்.

“சென்னை வந்ததும் இதை (நடைப்பயிற்சி) பல முறை ஆரம்பித்து பாதியில் விட்ட நான் இப்போது என் அப்பன் தென்திருப்பேரை மகரநெடுங்குழைகாதன் அருளால் கடந்த 2 மாதங்களாக செய்து வருகிறேன். சாதாரணமாக சில தினங்கள் வரிசையாக மழை பெய்து எனது உறுதியைக் குலைக்கும். இம்முறை அதையும் மீறியுள்ளேன். கையில் கடிகாரம் இல்லாது, செல்பேசி எடுத்து கொள்ளாது, பணத்தை பிளாஸ்டிக் கவரில் சுற்றி வைத்துகொண்டு கொட்டும் மழையில் பலமுறை சென்று விட்டேன். உடலுக்கு ஒரு கெடுதலும் வரவில்லை. ஆக, மழையால் வேலை கெட்டது என்று இனிமேல் இருக்காது. இதில் என்ன வேடிக்கை என்றால் போடா ஜாட்டான் என மழையை ஒதுக்கியது மேலும் உற்சாகத்தையே அளிக்கிறது. நம் கட்டுப்பாட்டிலேயே எல்லா விஷயங்களும் உள்ளன என்ற எண்ணமே மகிழ்ச்சியை வரவழைக்கிறது”.

கடவுள் அருளால் இதுவரை ஜலதோஷம், ஜுரம் என்று எதுவுமே இதனால் வரவில்லை.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்