காப்பியடிக்கும் பிரபல எழுத்தாளர்கள்

வாராந்தரி ராணி பத்திரிகைக்கு நான் சற்று நேரம் முன்னால் அனுப்பிய மின்னஞ்சலை கீழே தருகிறேன்.

அன்புள்ள ஆசிரியருக்கு,

சற்று நேரத்துக்கு முன்னால் உங்கள் நியூஸ் எடிட்டருடன் பேசிக் கொண்டிருந்தேன். வாராந்தரி ராணியில் எழுத்தாளர் இந்துமதி அவர்கள் “நல்லதோர் வீணை செய்தே” என்னும் தலைப்பில் எழுதி வந்த தொடர்கதை முடிவடைந்ததாக எனக்குக் கூறப்பட்டது.

அக்கதை சிட்னி ஷெல்டன் எழுதிய “Rage of angels"என்னும் நாவலின் அப்பட்டமான காப்பி. அதே நாவலை ரா.கி. ரங்கராஜன் அவர்கள் “ஜென்னிஃபர்” என்னும் தலைப்பில் மொழி பெயர்த்துள்ளார் (இது முறைப்படி வெளிப்படையாகவே நடந்த மொழிபெயர்ப்பு). அதே கதை சத்யராஜ், அம்பிகா ஆகியோர் நடித்து “மக்கள் என் பக்கம்” என்னும் தலைப்பில் வந்தது. இதில் கொடுமை என்னவென்றால் முதலிலெல்லாம் தமிழ் மசாலா எல்லாம் சேர்த்து அழுவாச்சி சீன்கள் எல்லாம் போட்டு வந்தது. திடீரென கோர்ட்டில் நடக்கும் ஒரு கேஸ் விவரிக்கப்பட்டதுமே புரிந்து விட்டது இது ஜெனிஃபர் கதையின் காப்பி என்று. இருந்தாலும் விடாது படித்து அதை ஊர்ஜிதம் செய்து கொண்டேன். ஆகவே ஒரு வெறுப்பில் ராணி பத்திரிகை வாங்குவதையே நிறுத்தினேன், கடைசி சில இதழ்களாக.

இன்று எதேச்சையாக பார்த்தால் தேவி பாலாவின் கதை வருவதாக அறிந்தேன். இந்துமதியின் கதை முடிந்து விட்டது என்பதையும் அறிந்தேன். அதுதான் ஆச்சரியமாக உள்ளது. இன்னும் எவ்வளவோ அக்கதையில் வரவேண்டியது உள்ளது. பின்னே எப்படி அதற்குள் முடிந்தது?

ஒரு வேளை ராணி பத்திரிகையிலேயே யாராவது கண்டு கொண்டீர்களா?

அது இருக்கட்டும் தேவிபாலாவின் கதையும் முதல் காட்சியிலேயே தேவர் ஃபிலிம்ஸ் 1969-ல் எடுத்த ”அக்கா தங்கை” என்னும் திரைப்படம் நினைவுக்கு வருகிறது (சௌகார் ஜானகி, கே.ஆர். விஜயா, ஜயசங்கர், மேஜர் சுந்தரராஜன் ஆகியோர் நடித்தது). என் ஊகம் தவறானால் மகிழ்ச்சியடைவேன். ஆனால் பழைய அனுபவம் என ஒன்று இருக்கிறதே. தேவிபாலாவும் பலமுறை காப்பி அடித்து எழுதியுள்ளார். உதாரணம், குங்குமத்தில் வெளியான “சக்தி” என்னும் நாவல். எழுபதுகளின் துவக்கத்தில் வந்த “சபதம்” என்னும் படத்தின் அப்பட்டமான காப்பி அது.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்

இந்துமதி போன்ற பிரபல எழுத்தாளர்கள் இவ்வாறு செய்வது வியப்பாகவே உள்ளது. நான் கூட முதலில் நினைத்தேன், சற்றே அந்த நிகழ்ச்சியை மாற்றி எழுதுவார் என. அதெல்லாம் இல்லை அப்படியே காப்பி அடித்து விட்டார். ஆகவே நான் ஒரு வெறுப்பில் ராணி வாங்குவதையே நிறுத்தினேன். இன்றுதான் சற்று நேரம் முன்னால் தேவிபாலாவின் தொடர் “அந்த அந்திநேரம்” இன்றைய இதழிலிருந்து வெளியாவதாக அறிந்து அதை வாங்கினேன்.

சற்றுமுன்னால் வாராந்தரி ராணி பத்திரிகைக்கு ஃபோன் செய்தேன். நியூஸ் எடிட்டருடன் பேசினேன். நான் படிக்காமல் விட்ட இதழ்களில் கதையை இந்துமதி ஒரிஜினலிலிருந்து மாற்றினாரா என்பதை அறியேன். எது எப்படியானாலும் நான் பார்த்தவரை அது காப்பிதான்.

தேவிபாலா ரிகார்டும் இந்த விஷயத்தில் சொல்லும்படியாக இல்லை. சக்தி தொடர்கதையையே எடுத்துக் கொள்ளுங்களேன். (சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் நடந்தது). அப்போது குங்குமத்தின் பொறுப்பில் சாருபிரபா சந்தர் இருந்தார். சக்தியின் கதை சமீபத்தில் 1972-வாக்கில் வெளிவந்த சபதம் என்னும் திரைப்படத்தின் அப்பட்டமான காப்பி. சாருபிரபா சந்தரிடம் இதை சொன்னவுடனேயே அவர் ஆவலுடன் கேட்டார் “வெள்ளாட்டின் சபதம்”னு பாட்டு வருமே அப்படமா என. ஆகவே அவருக்கும் விஷயம் இப்போது தெரிந்து விட்டது. ஆனால் என்ன பயன்? தேவிபாலா அவர் பாட்டுக்கு கதையை தொடர்ந்தார். ஆனால் ஒன்று, அவருக்கு நான் சொன்னது போய் சேர்ந்து விட்டது போலிருக்கிறது. தனது கதையில் செயற்கையான மாறுதல்களை வலுக்கட்டாயமாகக் கொண்டு வந்தார்.

ஒரு முறை பிரபல எழுத்தாளர் ஆதவன் தான் ஏற்கனவேயே எழுதி சன்மானம் பெற்றக் கதையை மீண்டும் ஆனந்த விகடனுக்கு புதிய கதை போல தந்து மீண்டும் பணம் வாங்கிச் சென்றது பற்றி அக்காலகட்டத்தில் விகடனில் விவாதமாக நேரடியாகப் படித்தவன். அது பற்றி நான் சாருபிரபா சந்தரிடம் இத்தருணத்தில் கூறியபோது அவர் அதை விகடனுக்குத் தெரியப்படுத்தியது தானே என கூறிக் கொண்டார். அப்படிப்பட்டவர் இப்போது பத்திரிகையின் பொறுப்பில் இருக்கும்போது அதை தட்டிக் கழித்ததும் சரியில்லைதானே. பிறகு அவருக்கு ஃபோன் போட்டு கேட்டபோது பிரபல எழுத்தாலர்களின் விஷயத்தில் தான் அடக்கிவாசிக்க வேண்டிய கட்டாயத்தை கூறினார்.

பெனிஃபிட் ஆஃப் டவுட் என்பார்கள். ஒரு வேளை சபதம் படத்தின் திரைக்கதை தேவிபாலாவுடையதோ? அப்படியே இருந்தாலும் அதை மீண்டும் ஒரு முறை 30 ஆண்டுகள் கழித்து தொடர்கதையாக வெளியிடுவது நியாயமானச் செயல் அல்ல.

இந்தப் போக்கு பற்றி நான் எழுதிய பதிவுதான் பதிப்பாளர்களின் நாணயமற்றப் போக்கு.
அதிலிருந்து சில வரிகள்:

பல மாத நாவல்கள் வெளி வருகின்றன.அவற்றில் கணிசமானவை ஏற்கனவே பத்திரிகைகளில் தொடர்க் கதையாக வெளி வந்தவையே. ஆனால் சம்பந்தப்பட்ட மாத நாவலில் அதை பற்றி ஒன்றும் கூற மாட்டார்கள். தலைப்பை வேறு மாற்றி விடுவார்கள்.

இந்தப் பழக்கத்துக்கு ஒரு மோசமான உதாரணம் திரு. சாவி அவர்கள். அவருடைய தொடர் கதை "ஓ" மாத நாவலாக உருவான போது "அன்னியனுடன் ஒரு நாள்" என்றப் பெயரில் வந்தது. நல்ல வேளையாக நான் அதை வாங்கி ஏமாறவில்லை. ஓரு சைக்கிள், ஒரு ரௌடி, ஒரு கொலை" என்று 1978-ல் வெளியான தொடர் கதை தொண்ணூறுகளில் வேறு பெயரில் வந்தது. இந்த முறை ஏமாந்தேன். ஆனால் முதல் பாரா படிக்கும் போதே ஏற்கனவே படித்த கதை என்றுத் தெரிந்துப் போயிற்று. சாவியின் இம்முயற்சிகள் எல்லாம் அவருடைய சொந்தமான மோனா பப்ளிகேஷனில் வெளியாயின. ஆகவே அவர் பொறுப்பு இதில் இரட்டிப்பு ஆகிறது.

சாவியின் எழுத்துக்கள் மட்டும் இம்மாதிரி முயற்சிகளில் ஈடுபடுத்தப் பட்டன என்றுக் கூற முடியாது. பால குமாரன், ராஜேஷ் குமார் ஆகியவர்கள் புத்தகங்களும் இம்மாதிரியான முயற்சிகளிலிருந்துத் தப்பவில்லை.

ரயில் மற்றும் பஸ் நிலையங்களில் அவசர அவ்சரமாய் பிடித்த எழுத்தாளர்களின் புத்தகங்களை வாங்கிக் கொண்டு வண்டி ஏறுகிறோம். வண்டி கிள்ம்பியப் பிறகு ஏமாந்ததுத் தெரிந்து ஙே என்று விழிக்கிறோம்.

ஏற்கனவே ஒரு புத்தகம் தொடர்க் கதையாகவோ அல்லது புத்தகமாகவோ வெளியாகி விட்டது என்றுக் கூறுவது சட்டப்படிப் பதிப்பாளரின் கடமை அல்லவா? பிறகு எந்தத் தைரியத்தில் இந்த நாணயமற்ற வேலை நடக்கிறது?

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்