பள்ளிகளில் தர்ம ஹிந்தி வகுப்புகள்

நான் சமீபத்தில் 1954 முதல் 1962 வரை திருவல்லிக்கேணி ஹிந்து உயர்நிலை பள்ளியில் படித்தபோது, ஹிந்தி வகுப்புகள் ஒரு ஜோக்காகவே பார்க்கப்பட்டு வந்தன.

ஆறாம் வகுப்பிலிருந்து ஹிந்தி மற்றும் ஆங்கிலப் பாடங்கள் ஆரம்பிக்கும். அதற்கு ஈராண்டுகளுக்கு முந்தியிலுருந்தே என் அன்னை எனக்கு இரு மொழிகளையும் கற்பித்து வந்தார். ஆகவே டீச்சர் எழுத்துக்களை வேகமாக போர்டில் எழுத நான் சுலபமாக அவற்றை எழுத முடிந்தது. ஆங்கிலம் மற்றும் ஹிந்தியை என் அன்னை இலக்கணத்துடன் கற்றுத் தந்ததால் அம்மொழிக்கான தேர்வுகள் எனக்கு எப்போதுமே கஷ்டமாக இருந்ததில்லை.

ஆனால் ஹிந்தியை பொருத்தவரை இன்னொரு கூத்தும் நடந்தது. அதன் தேர்வில் பாஸ் செய்ய வேண்டியதில்லை. ஆகவே அதன் மதிப்பெண்கள் ஒரு வகுப்பிலிருந்து அடுத்த வகுப்புக்கு செல்லும் விஷயத்தில் கணக்கில் எடுத்துக் கொள்ளப்படுவதில்லை. அதனாலேயே அவ்வகுப்புகள் தர்ம ஹிந்தி வகுப்புகள் என அன்புடன் பெயரிடப்பட்டு அழைக்கப்பட்டன.

தேர்வுகளில் ஒரு விதி கண்டிப்பாக அமுலாக்கப்பட்டது. அதாவது அரை மணி வரை ஹாலில் இருந்தாக வேண்டும். அரை மணி பெல் அடித்ததும் பேப்பரை மடித்துக் கொடுத்து விட்டு வெளியேறலாம். இதற்கு பிராக்டிகலாக ஒரு காரணம் இருந்தது. அதாவது லேட்டாக வரும் மாணவர்கள் அரை மணிக்குள் வந்தாக வேண்டும். ஆகவே வெளியே செல்லும் மாணவர்கள் உள்ளே வருபவர்களுக்கு பேப்பரை லீக் செய்யக் கூடாது என்ற எண்ணமே இந்த ஆணைக்குக் காரணம்.

சாதாரணமாக தேர்வுகளிலிருந்து அரை மணிக்கு பிறகு உடனே யாரும் செல்ல மாட்டார்கள்தான். பெரும்பான்மையினர் கடைசி நிமிடம் வரை எழுதுவார்கள் அல்லது எழுதியதை ரிவைஸ் செய்வார்கள். பல முறை கடைசி மணி அடித்ததும் “எழுதுவதை நிறுத்துங்கள்” என்ற அறிவிப்புடன் மேற்பார்வையாளர்கள் ஒவ்வொரு பெஞ்சாக சென்று பேப்பர் கலெக்ட் செய்வார்கள். அதற்கு ஒரு நிமிடம் முன்வரைக்கும் எழுதியவர்களும் உண்டு.

ஆனால் ஹிந்தி தேர்வு மட்டும் அதற்கு விதிவிலக்கு. சாதாரணமாக மாணவர்கள் தங்கள் பெயர் வகுப்பு விவரங்களை எழுதியதும் மோட்டுவளையைப் பார்த்தவண்ணம் அமர்ந்திருப்பார்கள். சிலர் பெரிய மனது பண்ணி வினாத்தாளையே நகல் எடுப்பார்கள். அதிலும் ஸ்பெல்லிங் பிழைகள் இருக்கும் என்பது வேறு விஷயம். ஆனால் உண்மை என்னவென்றால் அவ்வாறு நகல் எடுப்பதற்கும் ஒரு குறிப்பிட்ட மதிப்பெண் கொடுக்கப்பட்டது.

அரை மணி நேர பெல் அடிக்கப்பட்டதுமே அவரவர் அவசரம் அவசரமாக வெளியேறுவார்கள். தாழ்வாரங்கள் மாணவர்களின் சலசலப்புகளால் நிரம்பியிருக்கும். ஐந்து நிமிடங்களுக்குள் அமைதி நிலவும். மேற்பார்வையாளர்களும் பேப்பர்களை கட்டி வைத்துவிட்டு அவற்றை உரிய இடத்தில் ஒப்படைத்து விட்டு காப்பி குடிக்க செல்வார்கள்.

இதுதான் நான் படித்தபோது ஹிந்தி தேர்வுகளில் பொதுவான நிலை. ஆனால் ஒரே ஒரு மேற்பார்வையாளர்தான் மாட்டிக் கொள்வார். அவர்தான் டோண்டு ராகவன் தேர்வு எழுதும் ஹாலில் பணி புரிபவர். எல்லோரும் வெளியே சென்று விட்ட நிலையில் நான் மட்டும் அமர்ந்து சீரியசாக எழுதிக் கொண்டிருப்பேன்.

நான் ஏழாம் வகுப்பு படித்தபோது ஒரு முறை தோசி என மாணவர்களால் அன்புடன் அழைக்கப்பட்ட பாஷ்யம் ஐயங்கார் என்னும் ஆசிரியர்தான் அவ்வேலைக்கு நியமிக்கப் பட்டிருந்தார். அவருக்க்கு தானும் காப்பி சாப்பிடப் போக முடியவில்லையே எனக் கவலை. அதனால் எரிச்சல். “சீக்கிரம் எழுதி முடியேண்டா கடன்காரா” என்று அலுப்புடன் பலமுறை கூறிப் பார்த்து விட்டார். அதற்குள் டிகிரி காப்பியை குடித்து விட்டு காப்பி நெடி மூச்சுடன் எவரெஸ்ட் என்னும் ஆசிரியர் (ஆறடிக்கும் மேல் உயரம், பெயர் ஸ்ரீனிவாசாசார்லு) அவரிடம் வந்து “என்ன பாஷ்யம் ஸ்வாமி என்ன இன்னும் காப்பி குடிக்கவில்லையா” என வெறுப்பேர்ற, “இந்த கடன்காரன் என்னை விடமாட்டேன் என்கிறான்” என அவர் அழாக்குறையாகக் கூற, அவர் மேல் பரிதாபப்பட்டு அவரை காப்பி குடிக்க அனுப்பி விட்டு இவர் இங்கு மேற்பார்வையாளராக அமர்ந்தார்.

அதற்குள் எங்கள் ஹிந்தி ஆசிரியர் வி.ஜி. சேஷாத்ரி ஐயங்கார் நான் பரீட்சை எழுதும் கண்கொள்ளாக் காட்சியை பார்க்க வந்தார். அவர் மிகவும் கோபக்காரர், தவறு செய்தால் அடிபின்னிவிடுவார். இருப்பினும் அவர் பாடத்தில் நான் சின்சியராக எழுதுவதை அவர் மகிழ்ச்சியுடன் பார்த்தார். எனக்கும் மகிழ்ச்சிதான்.

கேள்வித்தாளில் ஒரு வினா தவறாக அச்சடிக்கப்பட்டதைக் காட்டி என் சந்தேகத்தைத் தீர்த்துக் கொண்டேன். எவெரெஸ்டின் முறை இப்போது டென்ஷன் ஆவதற்கு. அவரை சேஷாத்ரி ஐயங்கார் அனுப்பிவிட்டு ரிலாக்ஸ்டாக தானே அமர்ந்து கொண்டார்.

இந்த தர்ம ஹிந்தி கூத்து பள்ளியிறுதி வகுப்பு வரை நடந்தது. கடைசி ஆண்டு பரீட்சைகளின் போது (சமீபத்தில் 1962-ல்) தலைமை ஆசிரியர் ராஜகோபால ஐயங்கார் ப்ரேயர் ஹாலில் வைத்து ஹிந்தி பரீட்சைக்கு தவறாமல் வருமாறு மாணவர்களைக் கேட்டுக் கொண்டார். பேப்பர் காலியாகத்தான் இருக்கும், ஆனால் அதை திருத்தும் ஆசிரியருக்கு உரிய ஃபீஸ் சென்றுவிடுமே என நகைச்சுவையாகக் கூறினார்.

நான் பள்ளியில் ஹிந்தி படிக்கும்போதே தட்சிண் பாரத் ஹிந்தி பிரச்சார் சபையிலும் ஹ்ந்தி கற்றதாலும், என் அன்னையின் தயவாலும் அம்மொழியில் ஆளுமை பெற முடிந்தது.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்