யூதர்களுக்கு கிடைத்த வாய்ப்புகள் ரோமானிகளுக்கு ஏன் கிடைக்கவில்லை?

ஐரோப்பாவின் தீண்டத்தகாதவர்கள் ஏனும் தலைப்பில் கலையரசன் என்பவர் இட்ட பதிவை பார்த்து சிந்தனையில் ஆழ்ந்தேன். அதிலிருந்து முதலில் சில வரிகளை பார்ப்போம்.

ஐரோப்பிய நாடுகள் முழுவதிலும், தீண்டத்தகாதவர்களாக கருதி ஒடுக்கப்பட்ட, "ரோமா" நாடோடி இன மக்களைப் பற்றி வெளியுலகம் அதிகம் அக்கறைப் படுவதில்லை. காலங்காலமாக ஊருக்கு ஒதுக்குப்புறமாக கூடாரங்களை அமைத்து வசித்த ரோமா இனத்தவர்கள், பெரும்பான்மை சமூகத்தில் ஏற்றுக் கொள்ளப்படுவதில்லை. அவர்களுக்கு யாரும் வேலை கொடுப்பதில்லை. அதனால் நிரந்தர வறுமைக்குள் வாழும் படி நிர்ப்பந்திக்கப் பட்டனர். ஹிட்லரின் நாசிச ஆட்சிக் காலத்தில் யூதர்கள் மட்டும் அழிக்கப் படவில்லை. இலட்சக் கணக்கான ரோமா மக்கள் ஹிட்லரின் இனவழிப்புக்கு பலியானார்கள். இரண்டாம் உலகப் போர் முடிவில், யூதர்களுக்கு இஸ்ரேல் என்ற தாயகத்தை உருவாக்க முன்வந்த வல்லரசுகள், ரோமா மக்களின் பிரச்சினையை கண்டு கொள்ளவில்லை.

ரோமா இன மக்கள், இரண்டாயிரம் வருடங்களுக்கு முன்னர், இந்தியாவில் இருந்து நாடோடிக் கூட்டமாக ஐரோப்பாவிற்குள் வந்தவர்கள். அந்த மக்களின் தாயகம், வட இந்தியாவில், அல்லது இன்றைய பாகிஸ்தானில் இருந்திருக்க வேண்டும். அனேகமாக இஸ்லாமிய படையெடுப்புகளால் காரணமாக அகதிகளாக புலம்பெயர்ந்திருக்கலாம். இது வரை உறுதியான வரலாற்றுத் தகவல்கள் இல்லா விட்டாலும், சரித்திர ஆசிரியர்கள் அவ்வாறு கருதுகின்றனர். ரோமா மக்கள் ஒரு காலத்தில் இந்து மதத்தை பின்பற்றியவர்கள். அவர்களின் ஸ்வாஸ்திகாவை (இந்துக்களின் புனிதச் சின்னம்), பிற்காலத்தில் ஹிட்லர் நாஸி கட்சியின் சின்னமாக்கியதாக ஒரு கதையுண்டு. ஆயிரக் கணக்கான வருடங்கள் ஐரோப்பாவில் வாழ்வதால், இன்றைய ரோமா இனத்தவர்கள் கிறிஸ்தவ மதத்தை பின்பற்றுகின்றனர். ஆனால் நிறவெறி கொண்ட வெள்ளையின கிறிஸ்தவர்கள், அவர்களை சகோதரர்களாக ஏற்றுக் கொள்ளவில்லை.

யூதர்கள் மற்றும் ரோமா குடியினர் பற்றி பிறகு பார்ப்போம். முதலில் நம் நாட்டில் கிட்டத்தட்ட இதே மாற்று நிலையில் உள்ள நாடார்கள் மற்றும் தலித்துகள் பற்றி நான் இட்ட ஆதரிசமாகக் கொள்ள வேண்டிய பெருமதிப்புக்குரிய நாடார் சமூகம் என்னும் பதிவில் நான் எழுதியதை முதலில் இங்கு மீண்டும் கொணர்வேன்.

இந்திய வரலாற்றிலேயே இல்லாத அடக்கு முறை அது. உயர்சாதியினரிடமிருந்து 36 அடிதூரம் விலகி நின்றுதான் அவர்கள் பேசவேண்டும். அவர்கள் குடை எடுத்துச் செல்லக்கூடாது. செருப்பு போடக் கூடாது. தங்க ஆபரணங்கள் அணியக்கூடாது. மாடி வைத்து வீடு கட்டக் கூடாது. பசுக்களை வளர்க்கலாம். ஆனால் அதிலிருந்து பால் கறக்க அனுமதி இல்லை. அவர்களின் பெண்கள் தண்ணீர்க் குடங்களை இடுப்பில் வைத்துக்கொண்டு செல்லக்கூடாது. ஆண்களும் பெண்களும் இடுப்புக்கு மேலே மேலாடை அணிந்து கொள்ளக் கூடாது. எல்லாவற்றிற்கும் மேலாக, அரசாங்கத்திடமும் உயர்சாதியினரிடமும் சம்பளம் வாங்காமலே அவர்களுக்கு உழைக்கவேண்டும்.

இப்படி நாளுக்கு நாள் அவர்கள் மீதான அடக்குமுறைகள் அதிகமாகிக்கொண்டே போனதன் விளைவு? பல நூற்றாண்டுகளாக அடக்கி ஒடுக்கப்பட்ட அந்த சமூகம் வீறுகொண்டு எழுந்தது. தங்களை அடக்கியவர்களையும் ஒடுக்கி வைத்திருந்தவர்களையும் எதிர்த்து அவர்கள் போராடினார்கள். வென்றார்கள். அதற்காக அவர்கள் கொடுத்த விலை எத்தனை உயிர்கள், எத்தனை இன்னல்கள், எவ்வளவு அவமானங்கள். அதனால்தான் இன்றைக்கு உலகளவில் பொருளாதாரத்திலும் சமூக அந்தஸ்திலும் மிக உயர்ந்த இடத்தை அவர்களால் பிடிக்க முடிந்தது. வரலாறு காணாத அந்தப் புரட்சியை செய்தவர்கள் நாடார் சமூக மக்கள்.
------------------------------------------------------------------------------------------
தலித்துகளைப் போலவே நாடார்களும் சொல்லொண்ணா வன்கொடுமைகளை அனுபவித்தவர்கள். ஆனால் தலித்துகள் அப்படியே இருக்கிறார்கள், நாடார்களோ பெருமிதம் தரும் அளவுக்கு முன்னேறியுள்ளனர் என்பதை பார்க்கும்போது முன்னவர்களது நிலை வேதனை அளிக்கிறது. ஒரு முதல் முயற்சியாக இரட்டைக் குவளை முறையை எப்படி எதிர்க்கொள்ளலாம் எனக் கூறிய ஆலோசனைக்கு எவ்வளவு கேலியான பின்னூட்டங்கள்? நான் சந்தித்த ஒரு தலித் நண்பரிடம் இப்பதிவைப் பற்றி கூறியபோது அவர் அரசு டீக்கடை வைத்து தருமா என ஒரு அடிப்படை கேள்வியே கேட்டார். அவ்வாறு எல்லாவற்றுக்கும் அரசை எதிர்பார்த்து நின்றால் சுயமரியாதைக்காகாது என்பதை அவர் புரிந்து கொள்ள தயாரில்லை. அதே மாதிரி நாடார்களும் நின்றிருந்தால் இப்போதைய அவர்களது உன்னத நிலை கனவில்கூட கிட்டியிராது என்பதே நிஜம்.

இம்மாதிரி நேர்மறையான எண்ணங்களை உள்ளடக்கிய தொடரை எழுதியதற்கு குமுதம் பாராட்டப்பட வேண்டும். அதைவிடுத்து அது என்னவோ ஜாதியை தூக்கி நிறுத்துகிறது எனக் கூறுவது வெறும் தட்டையான எண்ணம். இத்தகைய முன்மாதிரிகளை எத்தனை முறை எடுத்தியம்பினாலும் போதாது என்பதே எனது ஆணித்தரமான கருத்து.

நான் இட்ட ராம்நகரி பதிவிலிருந்து சில வரிகளை இங்கு காட்டுவேன். “இடையில் (நாவிதர் வகுப்பைச் சார்ந்த ராம்நகரியின்) தந்தைக்கு உடல் நலம் சரியாக இல்லாது போக அவ்ரை மருத்துவ மனையில் சேர்க்கிறார்கள். அங்கிருக்கும் மருத்துவர் ராம்நகரியின் தூரத்து உறவுக்காரர். ராம்நகரி அவரிடம் "நல்ல வேளை நம்ம சாதி ஆள் நீ இங்க இருக்க.." என்று இழுக்கும்போதே, மருத்துவர் ஒரு மாதிரி சங்கடத்துடன் கனைத்து விட்டு அவரை தனியாக அழைத்து சென்று தனது சாதி யாருக்கும் அந்த மருத்துவமனையில் தெரியாது, ஆகவே தயவு செய்து அங்கு அதைப் பற்றி பேச வேண்டாம் எனக் கேட்டுக் கொள்கிறார். பிறகு வரும் ஒவ்வொரு காட்சியிலும் இந்த சாதி பிரச்சினை ராம் நகரியை ஒவ்வொரு மாதிரி பாதிப்பதையே பல வகையில் காண்பிக்கிறார்கள்”.

நாடார்கள் தம் முயற்சியால் பெற்ற பெருமை இஸ்ரவேலர்கள் தம் நாட்டையே உருவாக்கினதற்கு எந்த வகையிலும் குறைந்ததல்ல. அவர்களும் நாடார்கள் போலவே தமக்குள்ளேயே ஒற்றுமையாக இருந்து முன்னேறினர். முன்னேற நினைக்கும் ஒவ்வொருவருக்கும் இன்ஸ்பிரேஷனாக இருக்கும் நாடார்களுக்கு எனது பெரிய சல்யூட். இந்த வலைப்பூவை இப்போதுதான் பார்த்தேன். நல்ல முயற்சி.

இந்த வேற்றுமைகள் ஏன் என்பதை நான் கூறித்தான் தெரியவேண்டும் என்பதில்லை. நாடார்கள் சுயமுயற்சி செய்தனர், தலித்துகள் செய்தவை போதாது அவ்வளவே. கசப்பான, ஆனால் மறுக்க முடியாத உண்மை. அதை விடுத்து தலித்துகளுக்கு ஆதரவாக பேசுவது போல அவர்களது செயலின்மைக்கு சப்பைக்கட்டு கட்டுபவர்களது ஆழ்மனதில் போய் பார்த்தால் அவர்கள் எங்காவது முன்னேறி விடுவார்களோ, நாடார்கள் போல தங்கள் ஆதிக்கத்திலிருந்து தப்பித்து விடுவார்களோ என்ற அச்சம்தான் தெரிகிறது.

சரி இங்குதான் இப்படி என்றால் ரோமா குடிமக்களுக்கும் யூதர்களுக்கும் இடையில் உள்ள இந்த வேற்றுமைகள் ஏன் என்பதைப் பார்த்தாலும், இங்கு இந்திய நிலைக்கான காரணங்களே அங்கும் முன்னுக்கு வருகின்றன.

ரோமா இன மக்களும் யூதர்களும் நாடின்றி பல நூற்றாண்டுகள் அலைந்தவர்கள் என்னும் ஒரு செய்தி மட்டுமே இருவருக்குமே பொதுவானது. ரோமா இன மக்கள் ஓரிடத்தில் நிற்கும் மனநிலை இல்லாதவர்கள். சுதந்திரப் பிரியர்கள். ஆகவே அவர்களாகவே பல முறை ஊர் ஊராக குடிபெயர்ந்தனர். கைவசம் நிலையான தொழில் இல்லாததால் அவர்களில் சிலர் திருட்டு தொழிலிலும் ஈடுபட்டனர். அந்த சிலரது செயல்பாட்டினால் மற்றவர்களது பெயரும் கெட்டது, நம்மூரில் குறவர்கள் இனத்துக்கு வந்தது போல. அவர்களை பற்றிய அசைக்க முடியாத கெட்ட அபிப்பிராயம் மற்றவர்கள் மனதில் விழுந்தது விழுந்ததுதான் என ஆயிற்று. அதை மீறிச் செயல்பட மிகுந்த கடின உழைப்பு தேவை. அதை செய்ய அவர்கள் இதுவரை தயாராக இருந்ததாகவும் தெரியவில்லை.

ஆனால் யூதர்கள் விஷயத்தில் அவர்களாக விரும்பி இடம் மாற்றவில்லை. எங்கு இருந்தாலும் அந்தந்த சமூகத்தில் ஓர் அங்கமாக இருக்கவே முனைந்தார்கள். அவர்கள் தம் நிலையை உழைப்பின் மூலம் உயர்த்தவே முயன்றனர். சில ஆண்டுகளிலேயே அவ்வாறு உயர்ந்தும் காட்டினர். ஆனால் சுற்றிலுமிருந்த மக்கள் அவ்வளவாக முன்னேறவில்லை, அதற்கு அவர்களது சோம்பேறித்தனமே காரணம் என்றாலும், எப்போது ஒரு சமூகம் தனது குறைபாடுகளை ஒத்துக் கொண்டுள்ளது?

சௌகரியமாக பல குற்றச்சாட்டுகளை யூத சமூகத்தின் மேல் வைத்தது. ஏசு கிறித்துவை கொன்றதாக எழுந்த பொய் அவற்றில் முக்கியமானது. மேலும் ஒருவர் அக்கால கட்டத்தில் இஷ்டத்துக்கு எந்தத் தொழிலையும் ஏற்றுச் செய்ய முடியாது. ஒவ்வொரு தொழிலுக்கும் ஒரு குழு உண்டு (guild). அதில் சேர்ந்து, பயிற்சி பெற்று, தேர்வுகளை எதிர்க்கொண்டு வெற்றி பெற்றால்தான் அத்தொழிலை செய்யவே இயலும். அந்த நிலையில் யூதர்களை ஒரு குழுவுமே சேர்த்துக் கொள்ள முன்வரவில்லை. அவர்களுக்கு கிடைத்த ஒரே தொழில் வட்டிக்கு கடன் கொடுப்பதுவே. அதிலும் அவர்கள் நல்ல முறையில் ஈடுபட்டு பணக்காரர்கள் ஆனாலும், அதற்காக வேறு வயிறெரிந்தனர் மற்றவர். கடன் தொகைகள் அதிகமானால் கடன் கொடுத்த யூதர்களை போட்டுத் தள்ளவும் அக்கால பிரபுக்கள் தயங்கவில்லை. உண்மை கூறப்போனால் சிலுவைப் போர்களின் ஆரம்பமே யூத வட்டிக் கடைக்காரர்களைக் கொல்வதுதான்.

இருந்தாலும் யூதர்களும் போராடினர். தங்களுக்கு நடந்தவற்றையெல்லாம் ஆவணப்படுத்தினர். அவற்றின் உதவியோடு புதிதாக அபாயம் உருவாவதை கண்டுகொண்டு தங்களைக் காத்துக் கொண்டனர்.

அமெரிக்க யூத எழுத்தாளர் லியோன் யூரிஸ் (Leon Uris) எழுதிய நாவல் மிலா-18 போலந்தில் வார்ஸா நகர யூதக்குடியிருப்பில் உள்ளவர்கள் நாஜிகளை எதிர்த்துப் போராடியது பற்றி விளக்கும் ஒரு காவியம். அதில் ஒரு ஜெர்மன் படைத் தலைவர் வார்சா தலைமை நிர்வாகியிடம் யூதர்களை பற்றிய தனது எண்ணங்களை இவ்வாறு வெளியிடுவார். (நினைவிலிருந்து மொழிபெயர்ப்பு செய்கிறேன்).

“நீங்கள் என்னவோ யூதர்கள் கோழைகள், அவர்களது இந்த எதிர்ப்பை ஓரிரு நாட்களில் நசுக்குவோம் என்கிறீர்கள். அது தவறான புரிதல். இப்போது பலருக்குமே தெரியாத விஷயம் என்னவென்றால் யூதர்கள் மிகுந்த போர்க்குணம் கொண்ட இனத்தவர். அவர்கள் போர் புரிய ஆரம்பித்தால் கடுமையாகவே அதை செய்வார்கள். மேலும் இந்த போராட்டம் பிற்காலத்தில் அவர்களது ஆவணங்களில் வரும், ஜெர்மனிக்கு தீராத அவமானம் தரும்”.

அப்படித்தான் நடந்தது. மேலே நடந்ததைக் கூறும் முன்னால் எனது நங்கநல்லூர் பஞ்சாமிர்த்தம் - 28.06.2009 பதிவிலிருந்து சில வரிகளைத் தருகிறேன்.

„Wanderer, kommst du nach Sparta, verkündige dorten, du habest uns hier liegen gesehn, wie das Gesetz es befahl.
கி.மு. 480-ல் தெர்மோபைலே என்னும் இடத்தில் தங்களை விட பலமடங்கு அதிகம்பேரை கொண்ட பாரசீகப் படையினரை 300 பேர்களே இருந்த கிரேக்கப் படை எதிர்த்து போராடி அத்தனை பேரும் அழிந்த இடத்தில் உள்ள நடுகல்லில் மேலே கூறிய ஜெர்மானிய வாசகங்கள் கிரேக்க மொழியில் எழுதப்பட்டுள்ளன. அதன் பொருள் பின்வருமாறு, “இதைப் பார்க்கும் நாடோடிகளே, நீங்கள் எங்கள் ஊரான ஸ்பார்ட்டாவுக்கு செல்ல நேரிட்டால் அங்குள்ள எங்களவரிடம் கூறுங்கள், நாங்கள் யாவரும் ஒருவர் விடாமல் எதிரிகளுடன் போராடி எங்களுக்கென விதிக்கப்பட்ட வீர மரணம் அடைந்தோம் என”. உலக சரித்திரத்தில் பல போர்கள் நடந்து விட்டன, நடக்கின்றன, நடக்கவும் இருகின்றன. ஆனால் இந்தப் போரும் அதை போன்ற வெகு சில போர்கள் மட்டும் இன்னமும் மக்களின் நினைவுகளில் பசுமையாக உள்ளன. வெற்றியா தோல்வியா என்பது இரண்டாம் பிரச்சினை. முக்கிய விஷயம் என்னவென்றால், மரணம் நிச்சயம் என அறிந்திருந்தும் கடைசிவரை எதிர்த்து போராடி உயிர்த்தியாகம் செய்வதே.

அவர்கள் கொல்லப்பட்டாலும் அவர்களது பெயர்கள் மக்கள் மனதில் வைக்கப்பட்டு பாடப்படும். அதே போல இஸ்ரவேலர்களது வரலாற்றில் மஸாடா என்னும் இடத்தில் நடந்த போரை இன்னமும் இஸ்ரவேல குழந்தைகள் போற்றுகின்றனர். அப்போரில் எல்லா யூதர்களும் இறந்தனர். அவ்விடத்தில் இன்னமும் இஸ்ரவேலர்கள் “மஸாடா இனிமேல் விழாது” என்னும் வீரச்சபதம் எடுக்கின்றனர். 1943-ல் போலந்து தலைநகரம் வார்சாவின் யூதக் குடியிருப்பை நாஜிகள் நாசமாக்கிய போது அவர்கள் எதிர்த்து போராடினர். அது April 19, 1943 - May 16, 1943 வரை நீடித்தது. 1939-ல் போலந்தின் அதிகாரபூர்வமான ராணுவம் கூட அவ்வளவு நாள் தாக்கு பிடிக்கவில்லை என்பது குறிப்பிடத் தக்கது. அமெரிக்க யூத எழுத்தாளர் எழுதிய “மிலா 18” நாவலிலும் அமெரிக்க எழுத்தாளர் எழுதிய “தி வால் (சுவர்)” என்னும் நாவலிலும் இது பற்றி பார்க்கலாம். இங்கும் போராளிகள் கடைசியில் கொல்லப்பட்டாலும் மக்கள் மனதில் அழியா இடம் பெற்றுள்ளனர்.

அவ்வாறெல்லம் செய்தவர்கள் யூதர்கள். அவர்களது ஆவணப்படுத்தலாலும் விடாமுயற்சியாலும்தான் ஐ.நா. சபை யூத நாடு பாலஸ்தீனம் என இரு நாடுகளை உருவாக்கியது. அப்படியே உருவான யூத நாட்டை குழந்தையை தொட்டிலிலேயே கொல்வது போன்ற குரூரத்துடன் முயன்ற அரேபியன்களை மலத்தில் தோய்த்த செருப்பால் மாறி மாறி அடித்தனர் இஸ்ரவேலர்கள்.

ஒன்று நிச்சயம். மற்றவர்கள் உங்களுக்கு உதவுவார்கள் என்ற நிலை வரவேண்டுமானால் நீங்கள் முதலில் உங்கள் தேவை என்னவென்று என உணர்ந்து, அதற்கான முழுமுயற்சியில் விடாமல் ஈடுபடவேண்டும். ஒரு போதும் அதைரியப்படக் கூடாது. அவ்வளவுதான் விஷயம்.

இதை ரோமா இனத்தவரும், நம் நாட்டில் தலித்துகளும் புரிந்து போராட முயல வேண்டும். அப்புறமும் பல கடினமான பரீட்சைகள் அவர்களுக்கு முன்னால் உள்ளன. ஆனால் முயல வேண்டும் என்ற எண்ணமே வராது முடங்கினால் எப்படி?

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்