அடிமாட்டு விலைக்கு கறவை மாட்டை எதிர்ப்பார்க்கலாமா?

இது ஒரு மீள்பதிவு. எனக்கு சில நாட்களுக்கு முன்னால் கிடைத்த இன்னொரு அனுபவத்தின் காரணமாக இதை மறுபடியும் வெளியிடுகிறேன். முதலில் பதிவு.

இன்று (19.11.2007) எதேச்சையாக திண்ணை பத்திரிகையை பார்க்க நேர்ந்தது. அதில் எழுதியிருந்தார்கள், "திண்ணை ஒரு லாபநோக்கற்ற வார பத்திரிக்கை. அதனால், இதற்கு எழுதுபவர்களுக்கு சன்மானம் வழங்கப்படுவதில்லை". இது அவர்கள் கொள்கை. அதைப் பற்றி பிரச்சினையில்லை. இருப்பினும் ஒரு எண்ணம். அப்படியிருந்தும் ஏன் பலர் அதற்கு கட்டுரைகள் அனுப்புகின்றனர்? ஏனெனில் அதில் எழுதுபவர்களுக்கு ஒரு கௌரவம் கிடைக்கிறது. ஆக, பணமாக இல்லாவிட்டாலும் வேறு ஏதோ வகையில் அனுகூலம் கிடைக்கிறது.

இது கணையாழிக்கும் பொருந்தும். சுஜாதாவின் தொடர்கதை நிர்வாண நகரத்தில் (நன்றி சுரேஷ்பாபு அவர்களே) கணையாழி பத்திரிகையின் நிர்வாகி வருவார். கணேஷ் வசந்துடன் பேசுவார். அதில் கணையாழியில் வந்த கவிதையை எழுதினவரைப் பற்றிய விசாரணை. "அதை எழுதியவருக்கு சன்மானம் அனுப்பியிருப்பீர்களே, அந்த விலாசம் வேண்டும்" என்று கேட்டதற்கு தயக்கம் மற்றும் பாசாங்கு இல்லாமல் பதில் வரும் கணையாழியிடமிருந்து. "அப்படியெல்லாம் சன்மானம் அனுப்பினால் கணையாழி போண்டியாகி விடும்"

ஆனால் இப்பதிவு அதைப் பற்றியல்ல.

சேவை உபயோகிப்பாளர் பலருக்கு சேவையின் தேவையான தரம் பற்றி ஐயமே இல்லை. மிகச் சிறந்ததாக இருக்க வேண்டும். ஆனால் அதற்கான விலை என்று வரும்போது மட்டும் மூக்கால் அழுவார்கள். உதாரணம் எனக்கு மிகப் பரிச்சயமான துறையிலிருதே எடுக்கிறேன்.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் இன்ஸ்டாக் மொழி பெயர்ப்பு சேவை பற்றி ஓர் ஆய்வு நடத்தினார்கள். சேவை பெறுபவர்களிடமிருந்து பல விவரங்கள் கேட்கப்பட்டன. அவர்களது தேவைகள் பற்றியும் கேட்கப்பட்டது. அதில் ஐ.டி.பி.எல்.லில் இருந்து வந்த பதில்கள் அளிக்கும் பார்வை பொதுவாகவே வாடிக்கையாளர்கள் எதிர்ப்பார்ப்பதையே பிரதிபலித்தன.

தரம்: மிகச் சிறந்த தரத்தில் எந்த சமரசத்துக்கும் இடமே இல்லை.
விலை: ஒரு பக்கத்துக்கு பத்து ரூபாய் மேல் தர இயலாது (அடிமாட்டு விலை எனக் கருதப்படும் இன்ஸ்டாக்கின் ரேட்டே இருபது ரூபாய், அப்போதைய சந்தை விலை 50 ரூபாய்).

நான் வேறு இடத்தில் படித்த ஒரு விஷயம் இங்கு ஞாபகத்துக்கு வருகிறது. இது ப்ளாண்டி என்னும் காமிக்ஸில் படித்தது. ப்ளாண்டி என்னும் பெண்மணியும் அவரது சினேகிதியும் கேட்டரிங் தொழில் நடத்துகிறார்கள். அவர்களிடம் ஒரு வாடிக்கையாளர் வருகிறார். கேட்டரிங் செய்ய கொட்டேஷன் கேட்கிறார். அவரது எதிர்ப்பார்ப்புகள் அபரிதமான அளவில். போட வேண்டிய ஐட்டங்கள் அதிகம். அதுவும் சுடச்சுட இன்முகத்துடன் பரிமாற வேண்டும். இவர்கள் கொடுத்த கொட்டேஷனைக் கேட்டு தன்னால் அவ்வளவு பணம் தர இயலாது என்று கூறிவிடுகிறார். பின் ஏன் இவ்வளவு ஸ்பெசிஃபிக்கேஷன் தந்தாராம் எனக் கேட்டால் நல்ல தரம் பெற பணம் பிரச்சினையாக இருக்கக் கூடாது என்று சிரிக்காமல் கூறுகிறார்.

நான் மேலே குறிப்பிட்ட இன்ஸ்டாக் இப்போது கிட்டத்தட்ட இல்லாமலேயே போய் விட்டது. அதற்கு காரணம் பல. அரசுக்கே அதை மூட வேண்டும் என்ற எண்ணம் வந்து விட்டது. இன்னும் காரணங்களும் உண்டு. அவற்றில் நான் பார்த்த முக்கியமானது என்னவென்றால் அவர்கள் வாடிக்கையாளர்கள் மற்றும் மொழிபெயர்ப்பாளர்களை நடத்திய விதமே.

இன்ஸ்டாக்கில் ஒவ்வொரு வேலைக்கும் இரண்டு விலைகள் உண்டு. அர்ஜண்ட் ஆர்டினரி போல என்று வைத்துக் கொள்ளுங்களேன். அர்ஜண்டுக்கு 300 சொற்கள் கொண்ட ஒரு பக்கத்துக்கு 30 ரூபாய் தருவார்கள். வேலை துரிதமாக முடிக்க வேண்டும் (அதைவிட துரிதமாக நான் வேலை செய்ததால் எனக்கு இது பிரச்சினையே இல்லை என்பது வேறு விஷயம்). ஆர்டினரி வேலைக்கு பக்கத்துக்கு 20 ரூபாய்தான் தருவார்கள். ஆனால் அவகாசம் அதிகம் தருவார்கள். இது ஏற்று கொள்ளக்கூடிய ஏற்பாடே. ஆனால் திடீரென ஒரு குளறுபடி நடந்தது. தில்லியிலேயே உள்ள வாடிக்கையாளர்கள் நேரடியாக வந்து நயமாகப் பேசி ஆர்டினரி வேலையை சீக்கிரம் முடித்து கொடுக்கச் சொல்வார்கள். வெளியூரில் இருப்பவர்களால் அவ்வாறு செய்ய இயலாது. ஆகவே பல முறை ஆர்டினரி வேலை அர்ஜண்ட் வேலையின் நேரத்துக்குள் முடிக்க வேண்டியிருந்தது. பணம் என்னவோ அதே 20 ரூபாய்தான். இது வாடிக்கையாளர்களது சமன்பாட்டை பாதித்தது. இம்மாதிரி வேலைகளுக்கு முக்கியமாக என்னைத்தான் நாடுவார்கள். நானும் வேறு வேலை இல்லாதிருந்தால் அவர்கள் கோரிக்கையை நிறைவேற்றுவேன். ஆனால் ஒரு நிலைக்கு அப்புறம் நான் மறுக்க ஆரம்பித்தேன். ஒன்று அர்ஜண்ட் வேலைக்கான சம்பளம் தரவேண்டும் இல்லையெனில் ஆர்டினரி வேலைக்கான கால அவகாசம் தர வேண்டும் என்று கொடி பிடித்ததில், ஜெர்மன் மற்றும் பிரெஞ்சு மொழிபெயர்ப்புகளில் இது முடிவுக்கு வந்தது. இன்ஸ்டாக்குக்காக நான் வேலை செய்த காலக்கட்டத்தில் (1981-1995) பக்கத்துக்கான விலையும் மெதுவாக படிப்படியாக உயர்ந்து ஆர்டினரி வேலைக்கான விலை 70 ரூபாயை எட்டியது நிஜமே. ஆனால் அதற்குள் எனது சந்தை ரேட் 200 ஆயிற்று. ஆகவே நான் வேறு வழியின்றி இன்ஸ்டாக் வேலைகளை மறுக்க ஆரம்பித்தேன். (இப்போது ரேட் 500 ரூபாய்க்கும் மேல், 200 சொற்கள் கொண்ட பக்கத்துக்கு).

நல்ல சேவை வேண்டுமானால் நல்ல விலையும் தரத் தயாராக இருக்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால் கஷ்டம்தான். ஆங்கிலத்தில் ஒரு சொலவடை உண்டு. "If you want to pay peanuts, you will get only monkeys".

இன்னும் ஒரு விஷயம். இவ்வளவு பேசும் டோண்டு ராகவன் ஏன் இன்ஸ்டாக்குக்கு வேலை செய்திருக்க வேண்டும் என்று நினைப்பவர்களுக்காக கூறுகிறேன்.

1. அக்காலக் கட்டத்தில் சோஷலிச பொருளாதாரத்தில் அன்னிய நாடுகளுடன் செய்து கொள்ளும் தொழில்நுட்ப ஒப்பந்தங்கள் வெகு குறைவு. ஆகவே மொழிபெயர்ப்பு வேலைகளும் குறைவே.
2. அரசு துறைகள் தங்களுக்கு தேவையான மொழிபெயர்ப்புகளை இன்ஸ்டாக் மூலம்தான் செய்வித்து கொள்ள வேண்டும் என்பது அப்போதைய அரசின் கொள்கை. ஆகவே வேலைகள் இன்ஸ்டாக்கில்தான் அதிகம் கிடைத்தன.
3. எவ்வளவுக்கெவ்வளவு வேலை செய்கிறேனோ அவ்வளவுக்கவ்வளவு எனது மொழியின் தரம் கூடுமல்லவா. (இப்போதைக்கு நான் பதிவுகள் போடுவதற்கும் எனது தமிழின் தரத்தை உயர்த்திக் கொள்வது எனது நோக்கங்களில் ஒன்றே என்று இந்த இடத்தில் கூறிவிடுகிறேன்).
4. எல்லாவற்றையும் விட முக்கியமாக இன்ஸ்டாகின் உதவியால் என்னால் ஒரு வெற்றிகரமான மொழிப் பெயர்ப்பாளனாக மாற முடிந்தது. அதாவது டில்லியில் கால் ஊன்றிக் கொள்ள ஒரு இடம் கிடைத்து, ஐ.டி.பி.எல்லில் நல்ல வேலை கிடைத்து, அனுபவம் பல பெற்று, என்றெல்லாம் கூறிக் கொண்டே போகலாம்.

இப்பதிவை இற்றைப்படுத்த தூண்டுதலாக இப்போது கிடைத்த அனுபவமும் அதேதான். முதலில் பல கேள்விகள் கேட்டனர், எனது சேவையின் தரம் பற்றி. அதாவது பிராஜக்டுகளை குறித்த நேரத்துக்குள் மிகத்தரமான முறையில் தரவியலுமா என்று.

தாராளமாகச் செய்யலாம், சரியான விலை அதற்கெல்லாம் கிடைத்தால் என்று நான் பதிலளிக்க, வந்ததையா ஆஃபர்.

The work is for a semi private publication
we have got 3 other Translators for various parts and we pay Rs 40 per page
Will this work for you?

if possible please look into the baraha font as the others are doing it in that
Thanks

எனது பதில்:
How many words are there in your page? Even assuming a modest figure 200 words in a page, Rs. 40 represents just 20 paise per word.

This is a ridiculously low rate as far as I am concerned. I charge Rs. 3 per word and this works out to Rs. 600 per page of 200 words.

I am not interested to accept your work at the very low rate of Rs. 40 per page.

இதற்கு வந்த பதில்:
This is not technical writing.
Linguistic companies charge rs 50 per page for non profit religious translations.
like kumbabhishekam newsletters sthala puranas etc

எனது பதில்:
It is immaterial as to the purpose of the translation. As far as I am concerned, time is money and your pages will take up the same time as in the case of my regular translation assignments.

My time in a day is limited to just 16 hours at the computer and I cannot afford to waste my time in so called non profit translations. Please see my blog post on the subject of non-profit organizations

அவர்கள் விடவில்லை. [They have to prove a point. Money was no object (they have none)].
We had send the message to xxx groups - for vaideekas & house wife's who are good at this and may want to do a noble service & also get paid & we have found about 19 responses & they had already started work. The message was forwarded. very very sorry to have taken up your time.

எனது முடிவான பதில்:
It is good that this has happened.

There are housewives and Vaithikas with oodles of time at their disposal and can welcome a few pocket money. Their livelihood needs are met otherwise. but in my case, my sole source of income is translation.

Trouble is, you want a serious professional delivering jobs in right time and in the bargain delivering perfect work as well. Quite laudable objectives. But then you are not ready to shell out the extra money for these enhanced requirements.

Please read my post on this sort of demands by the client at http://dondu.blogspot.com/2007/11/blog-post_19.html

மீண்டும் டோண்டு ராகவன். ஒரு மொழிபெயர்ப்பு என்றால் எவ்வளவு வேலை அது பிடிக்கும் என்பதையே புரிந்து கொள்ள முடியாதவர்களிடம்/விரும்பாதவர்களிடம் இப்படித்தான் கடுமையாகப் பேச வேண்டியிருக்கிறது. இதில் நான் இழக்கப்போவது ஒரு கொத்தடிமையின் நிலையையே. யாருக்கு வேண்டும் அது?

எனது துபாஷி வேலையில் இன்னிக்கு தமாஷ் என்ற தலைப்பில் இட்ட பதிவில் அவதூறு ஆறுமுகம் போன்றவர்கள் என்னவெல்லாம் ஃபிலிம் காட்டினர் என்பதைப் பாருங்களேன் (உழைக்காமல் ஆயிரத்தி இருநூறு ரூபாயை கொண்டுவந்தது திருட்டுக்கு சமம் அல்லவா டோண்டு ராகவன் அவர்களே?). ஆனால் இதே விஷயத்தை நான் மொழிபெயர்ப்பாளர் தலைவாசலாம் ப்ரோஸ்.காம்-ல் பதிவிட்டபோது சக மொழிபெயர்ப்பாளர்களிடமிருந்து அமோக ஆதரவே கிடைத்தது.

இதைத்தான் “எருதின் நோய் காக்கைக்குத் தெரியுமா” என்று கூறுகிறார்களோ? :)))))))

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்