நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு ஒரு நண்பனுடன் சந்திப்பு

நான் ஏற்கனவே பல இடங்களில் சொல்லி வருவது போல என்னுடைய புத்தகம் படிக்கும் பழக்கம் மிகவும் குறைந்துதான் போய் விட்டது. அப்படியே படித்தாலும் ஒரே மூச்சில் படிப்பது என்பது அறவே இல்லாமல்தான் ஆகிவிட்டது. ஹாரி பாட்டர் நாவல்கள் மட்டும் விதி விலக்கு என வைத்து கொள்ளலாம். அறுபதுகளில் நான் அதிகம், அதுவும் ஒரே மூச்சில் படித்த எழுத்தாளர்களுள் Nevil Shute மிகவும் முக்கியமானவர். பிரிட்டனில் பிறந்து வளர்ந்தவர் தன் வாழ்நாட்களின் கடைசி பத்து ஆண்டுகளை ஆஸ்திரேலியாவில் கழித்தார்.

சென்ற சனிக்கிழமை கடலூர், கார்ப்பங்காடு, திருவரங்கம் ஆகிய இடங்களில் உள்ள வைணவத் திருத்தலங்களுக்கு எனது ஷட்டகரின் காரில் ஒரு டூர் அடித்தோம். அப்போது கார் பயணத்தின்போது படிக்க நெவில் ஷுட் எழுதிய Trustee from the Toolroom கையோடு எடுத்து சென்றேன். அக்கால கட்டத்தில் மிகவும் விரும்பி படித்த நாவல், ஆகவே அதிலிருந்து எனக்கு பிடித்த பகுதிகளை மறுபடி படிக்கவே எடுத்து சென்றேன். ஆனால் என்ன ஆச்சரியம், முதல் பாராவை பார்த்தவன் அப்படியே இரண்டாம் மூன்றாம் பாராக்களுக்கு தாவி அப்படியே முழு புத்தகத்தையுமே ஒரே மூச்சில் படித்தேன். நீண்ட நாட்களுக்கு பிறகு ஒரு நண்பனை சந்தித்த உணர்வு. நாவலை படிக்க படிக்க முதல் முறை படித்த போது மிஸ் செய்த பல விஷயங்கள் இப்போது கண்ணுக்கு புலப்பட்டன. சில நிகழ்ச்சிகளில் இருந்த நினைவுப் பிழைகள் சரி செய்யப்பட்டன.

அதிலும் முக்கியமாக ஒரே மூச்சில் புத்தகத்தை படித்து முடிக்கும் அனுபவமே ஒரு பழைய நண்பனை பார்ப்பது போலத்தான் இருந்தது. நாவலின் கதாநாயகன் Keith Stewart மேற்கொண்ட வேலை பிரம்மாண்டமானது. ஆனால் அவரோ சாதாரண மனிதன். அதை அவர் எவ்வாறு செய்து முடிக்கிறார் என்பதுதான் கதை. கதை நடக்கும் காலம் 1957.

அவர் ஒரு மாடல் இஞ்சினியர். பெரிய இயந்திரங்களை சிறிய மாடல்களாக தயாரிப்பவர். அதை ஒரு முழுநேர வேலையாகவே வைத்திருப்பவர். அது சம்பந்தமாக Miniature Mechanic என்னும் ஒரு பிரிட்டிஷ் சஞ்சிகையில் ரெகுலராக எழுதுபவர். அவருக்கு உலகம் பூராவும் வாசகர்கள் உண்டு. தங்களுக்கு தோன்றும் சந்தேகங்களையெல்லாம் அவருக்கு எழுத, அவரும் எல்லோருக்கும் மெனக்கெட்டு பதிலெழுதி அனுப்புவார்.

அவரது தங்கையும் அவள் கணவரும் தங்கள் பத்து வயது மகள் ஜேனிஸை அவரிடம் ஒப்படைத்து விட்டு, ஒரு பாய்மரக் கப்பலில் கனடா நோக்கி பயணம் செல்கின்றனர். பூமியின் தென்பகுதிக் கடல் மூலமே செல்கின்றனர். பிரெஞ்சு பாலினீஷியாவில் டாஹிட்டி அருகில் ஒரு ஆள் இல்லாத தீவில் அவகள் படகு பவளப்பாறையில் மோதி அவர்கள் இருவரும் உயிரிழக்கின்றனர்.

இறந்தவர்கள் நல்ல பணவசதி படைத்தவர்கள். தங்கள் மரணத்துக்கு பிறகு தங்களது பெண்ணை பாதுகாத்து அவள் வயதுக்கு வந்ததும் தங்கள் சொத்தை அவளுக்கு தரும் பொறுப்பை நம் கதாநாயகரிடமே தெளிவாக ஒப்படைத்துள்ளனர். ஆக உயிலில் ஒரு குழப்பமும் இல்லை. ஆனால் அதே சமயம் வங்கியில் அவர்களது அக்கவுண்டில் பணமும் இல்லை. எல்லா பணத்தையும் வைரங்களாக மாற்றி தங்களுடன் தங்கள் கப்பலில் எடுத்து சென்றுள்ளனர். அதில் உள்ள சிறு மோட்டாருக்குள் ஒரு பெட்டியில் வைத்து அதை ஒளித்து வைத்துள்ளனர். அந்த பெட்டியை அங்கு அவர்களுக்கு பொருத்தி வைத்து குடுத்ததே நம் கதாநாயகனே. ஆனால் அவருக்கு அச்சமயம் முழு உண்மையும் தெரியாது. அக்காலத்திய இங்கிலாந்தில் சொத்துக்களை வெளிநாட்டுக்கு எடுத்து செல்வதில் பல கெடுபிடிகள் உண்டு. ஆகவேதான் அவர்கள் அவ்வாறு செய்துள்ளனர்.

இப்போது சிக்கல் என்னவென்றால் அத்தனை வைரங்களும் மோட்டாரில் சிக்கியுள்ளன. அவற்றை எடுத்து வர வேண்டும். அதற்கு டாஹிட்டி வரை செல்ல வேண்டும். அதே சமயம் விஷயமும் யாருக்கும் தெரியக் கூடாது. அவர் அதை எப்படி நிறைவேற்றுகிறார் என்பதில்தான் முழுக்கதையே அடங்கியுள்ளது.

அனுமாருக்கு தன் பலம் தெரியாதது போல நம் கதாநாயகனுக்கும் தனது பிரபலம் பற்றி தெரியவில்லை. அவர் போகுமிடமெல்லாம் அவரது கட்டுரைகளின் வாசகர்கள் உள்ளனர். அவர்கள் ஒவ்வொருவரும் தத்தம் வழியிலே அவருக்கு செய்யும் உதவிகளை பற்றி படிக்கையில் மனம் நிறைகிறது. கதையை படியுங்கள், நீங்களே உணருவீர்கள்.

எல்லாவற்றையும் முடித்த பின்னரும் கதாநாயகன் சிறிதும் கர்வமின்றி இருப்பதுதான் அவருக்கு இன்னும் சிறப்பைக் கூட்டுகிறது.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்