பதிவுகள் போட காசு கொடுத்து தளம் பெறுவது, ஏன் இந்த இம்சை

சுஜாதாவின் இரண்டாம் நினைவுநாள் நிகழ்வுக்கான கூட்டத்தில் சாரு நிவேதிதாவிடம் ஒரே ஒரு கேள்விதான் வைத்தேன். அப்போது அவர் தனது கட்டண இணையதளம் காசு தராததால் முடக்கப்பட்டதாக எழுதியிருந்தார். அப்படியேனும் காசு கொடுத்து ஏன் தளம் வாங்க வேண்டும்? பிளக்கர் வேர்ட்ப்ரெஸ் ஆகியவை இலவசமாகவே இடம் தரும்போது இதெல்லாம் தேவையா என்பதுதான் அக்கேள்வி.

தங்கள் காசு கொடுத்து இணையதளம் பெறுபவர்களாவது பரவாயில்லை. ஆனால் சாரு அதற்கான விலையை நண்பர்களிடமிருந்தே பெற்று தருகிறார். ஏன் ஐயா இப்படியாவது ஓசியில் பணம் பெற்று இந்த ஒய்யாரம் தேவைதானா என்று அவரிடம் அதிகப்படியாக ஒரு கேள்வியை இத்தருணத்தில் வைக்கிறேன்.

நான் நிஜமாகவே கேட்கிறேன், பிளாக்கரில் என்ன குறை கண்டீர்கள்? கடந்த ஐந்து ஆண்டுகளுக்கு மேல் நான் பாவித்து வருகிறேனே, ஒரு தொல்லையும் இன்றி. பதிவுகள் எல்லாம் அவ்வாறே பத்திரமாக உள்ளனவே. அப்படியே உங்களுக்கு அவை காணாமல் போகும் அபாயம் உள்ளது எனத் தோன்றினால் ஒவ்வொரு பதிவையும் அதன் பின்னூட்டங்களுடன் சேர்த்து வேர்ட் கோப்பாக சேமித்து வைத்துக் கொள்ளலாமே.

நானும் முதலில் அவ்வாறு செய்தேன், ஆனால் போர் அடித்தது ஆகவே விட்டுவிட்டேன் என்பது வேறு விஷயம். அதற்கு இன்னொரு காரணமும் உண்டு. நான் எழுதுவது ஒன்றும் காலத்தால் அழியாத இலக்கியங்கள் அல்ல, பெரும்பாலும் மொக்கைப் பதிவுகளே. ஆகவே அவை தொலைந்தாலும் அவற்றை விட அதிக மொக்கைகளை நான் உருவாக்கும் சக்தி பெற்றவன் என்பது எனக்கு நன்றாகவே தெரியும் என்பதையும் இங்கு இப்போது சொல்லிவைத்து விடுகிறேன்.

எவ்வளவு யோசித்தும் கட்டண இணையதளங்களின் பயன் புரியவே இல்லை. நான் எனது மொழிபெயர்ப்புக்கான இணைய தளம் வைத்திருக்கிறேன் என்றால் அது எனது தொழிலுக்கானது. காசும் குறைவுதான் (ஆண்டுக்கு 2500 ரூபாய்கள்). அதையும் வருவாயில் இருந்து கழித்து வருமான வரியையும் குறைத்து கொள்ளலாம். ஆக 20 அல்லது 30% வரி பிராக்கெட்டில் இருக்கும் நான் இங்கு மிச்சம் பிடிப்பது 500 அல்லது 750 ரூபாய். அதே சமயம் ப்ரோஸ்.காம்-ல் இருக்கும் எனது ப்ரொஃபைல் அதிக பயனுடையது, கூடவே இலவசம் வேறு. நான் அதில் பிளாட்டினம் மெம்பராக இருப்பதே இலவசமாகத்தான் (அது என் சேவையை அங்கீகரித்து தரப்பட்டது) என்பது இன்னொரு விஷயம், ஆனால் அது என் ஒருவனுக்கு மட்டுமே பொருந்தும்.

இங்கு பல பதிவர்கள் காசு கொடுத்து இணையதளம் பெற்று பதிவிடுகிறார்கள். அவர்கள் பின்னூட்டங்களில் அதன் அனுகூலங்களைக் கூறலாமே.

இன்னொரு எரிச்சல் தரும் விவகாரம் கட்டண மின்னஞ்சல் முகவரிகள். நான் டாட்டா இண்டிகாம் இணைய சேவையை பாவிப்பதால் எனக்கு ஒரு eth.net முகவரி உண்டு. அதை பெற்ற புதிதில் அதை உபயோகித்து எனது வாடிக்கையாளர்களுக்கு கோப்புகளை அனுப்பிப் பார்த்தேன். அவை உடனடியாக போய் சேராமல் அழும்பு செய்தன. பிறகு அதே கோப்புகளை யாஹூ அல்லது ஜிமெயில் மூலம் அனுப்பினாலோ அவை உடனடியாக இலக்கை அடைந்தன.

டாட்டா இண்டிகாமுக்கு ஃபோன் செய்து கேட்டால் அவர்கள் எப்படியும் மின்னஞ்சல்கள் 24 மணி நேரத்துக்குள் போய் சேரும் என பெருமையுடன் கூறுகின்றனர். அட நாய்களா, உங்கள் பெருமையில் இடி விழ. இன்னொன்றையும் கவனித்தேன். பல கம்பெனிகளுக்கு அவற்றின் கார்பரேட் மின்னஞ்சல் முகவரிக்கு கோப்புகள் அனுப்பினால் அவையும் உடனடியாக போய் சேர்வதில்லை. அவற்றின் பல அதிகாரிகள் எனக்கு தத்தம் யாஹூ அல்லது ஜீமெயில் முகவரிகளையும் கொடுத்து பீ.சி.சி. யில் கோப்புகளை பெற்றுக் கொள்கின்றனர். எனது கேள்வி இதுதான். காசு பெற்று மின்னஞ்சல் சேவை தருபவர்களது சேவையில் ஏன் இந்த குறைபாடு? இக்கேள்வியும் என் மனதைக் குடைகிறது.

ஆனால் ஒன்று. proz.com போன்ற மொழிபெயர்ப்பு தலைவாசல்களில் திரும்பத் திரும்ப ஒன்றையே கூறுகிறார்கள். அதாகப்பட்டது இலவச மின்னஞ்சல் சேவை வைத்திருக்கும் வாடிக்கையாளர்கள் விஷயத்தில் அதிக ஜாக்கிரதையாக இருக்க வேண்டும் என்று. கார்ப்பரேட் ஐ.டி. என்பது காசு கொடுத்துத்தான் பெறவியலும் என்பதால் அதை வைத்திருப்பவர்கள் நம்பத் தகுந்தவர்கள் என்பதே அதன் காரணம். இதிலும் உண்மை இல்லாமல் இல்லை. அதற்கு ப்ரோஸின் இந்த மன்ற விவாதத் திரியே சாட்சி. அதே சமயம் மின்னஞ்சல்கள் செல்வதில் தாமதம் ஏற்படுகின்றனவே. ஆகவே நான் என்ன சொல்கிறேனென்றால் இருவகைகளிலும் மெயில் அனுப்பலாம். கட்டண மின்னஞ்சல் சேவை நம்பிக்கைத்தன்மைக்காகவும், இலவச மின்னஞ்சல் சேவை துரித சேவைக்காகவும்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்