மனம்போன போக்கில் சிந்தனைகள்

விஜயநகர மன்னர் எதையோ பார்த்து எதையோ நினைத்து அப்பாஜியிடம் ஒருவார்த்தை கூற, அதை தானும் பார்த்து சரியானபடி முடிவு எடுத்த அப்பாஜியின் கதையை நான் ஏற்கனவே கூறியுள்ளேன்.

இப்படித்தான் நம் மனம்போகும் போக்கை ஆராய்ந்தால் நாமே ஆச்சரியப்படுவோம். நாட்டிய பேர்வழி பற்றி ஜெயமோகன் எழுதிய பதிவின் சுட்டியை என் தளத்தில் பிடித்து மீண்டும் படித்து ரசித்தபோது என் மனம் என்னையறியாமலேயே எனக்குத் தெரிந்த மற்றும் நான் கேள்விப்பட்ட பத்மினிகள் பற்றி நினைக்க ஆரம்பித்தது. திடீரென சிதம்பரம் பத்மினியும் நினைவுக்கு வந்தார்.

சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் சிதம்பரம் அண்ணாமலை நகரில் பத்மினி என்னும் பெண்ணுக்கு நடந்த கொடுமை பற்றியும், அதன் விளைவாக சில போலீஸ்காரர்கள் தண்டிக்கப்பட்டது பற்றியும் படித்துள்ளேன். திடீரென நேற்று அது நினைவுக்கு வந்தது. அது ஏன் என்பதற்குள் போகும் முன்னால் பத்மினியின் கதையையும் பார்த்து விடுவோமே.

இது பற்றி தேடியபோது இந்த பழைய உரல் கிடைத்தது.

சிதம்பரம் பத்மினி கற்பழிப்பு வழக்கு : போலீசாருக்கு சிறைத்தண்டனை ஊர்ஜிதம்
சென்னை, நவ.29.

1992 - ம் ஆண்டு மே 29 - ம் தேதி திருட்டு வழக்கு குறித்து விசாரிப்பதற்காக நந்தகோபால் என்பவரை சிதம்பரம் அண்ணாமலை நகர் போலீசார் அழைத்துச் சென்றனர். பலவந்தமாக அடித்து அவரிடம் வாக்குமூலம் பெற்றனர்.

மே 31 - ம் தேதி போலீஸ் காவலில் இருந்த அவருக்கு சாப்பாடு எடுத்துச் சென்றார் அவரது மனைவி பத்மினி. அப்போது சேலையைக் களைத்து அவரைப் போலீசார் அவமானப்படுத்தினர்.

அதையடுத்து விசாரணைக்காக மீண்டும் போலீஸ் நிலையம் அழைத்து வரப்பட்ட பத்மினியை ஜூன் 2 - ம் தேதி அதிகாலை பல போலீஸ்காரர்கள் கற்பழித்தனர். நந்தகோபால் முன்பே இச்சம்பவம் நடந்தது. இதனால் மிகுந்த வேதனையில் இருந்த நந்தகோபால் போலீஸ் லாக்கப்பில் தூக்கில் தொங்கிய நிலையில் ஜூன் 3 - ம் தேதி இறந்து கிடந்தார்.

இவ்வழக்கை மாற்றி எழுத போலீசார் முயற்சித்தனர். பெண்கள் அமைப்புகள் போராட்டம் நடத்தியதைத் தொடர்ந்து பத்மினி கற்பழிப்புச் சம்பவம் தொடர்பாக 11 போலீஸ்காரர்கள் மீது வழக்குப் பதிவு செய்யப்பட்டது.

கடலூர் மாவட்ட முதன்மை அமர்வு நீதிபதி விசாரித்துத் தீர்ப்புக் கூறினார்.

இரண்டு சப் - இன்ஸ்பெக்டர்கள் உள்பட 6 போலீசாருக்கு கீழ்க்கோர்ட் வழங்கிய தண்டனையை சென்னை உயர் நீதிமன்றம் உறுதி செய்தது.

பத்மினியின் மன்வுறுதி பாராட்டுக்குரியது. ஆனால் வேறு ஒரு விஷயமும் நடந்தது. கணவனை இழந்த இந்தப் பெண்மணி மறுமணமும் செய்து கொண்டார். அவர் அவ்வாறு செய்து கொண்டதும் அவருக்கு ஆதரவாக இருந்த ஒரு பெண்மணி தனது ஆதரவு நிலையை மாற்றிக் கொண்டதாகவும் படித்தேன். அதாவது இவர் விதவையாகவே இருந்தால் ஆதரவு தெரிவிக்கலாம், இனிமேல் தேவையில்லை என நினைத்து கொண்டார் போலும்.

அதென்னவோ தெரியவில்லை, பல தருணங்களில் கஷ்டப்படும் ஒருவருக்கு உதவி செய்பவர்கள் அந்த ஒருவர் கஷ்டம் நீங்கி நல்ல நிலைக்கு வரும்போது ஒருவித காழ்ப்புணர்ச்சியுடன் அவரை நோக்குகின்றனர். அந்த ஒருவர் கஷ்டம் அனுபவிப்பது அப்படியே தொடர வேண்டும், தாம் அவருக்கு உதவி செய்யும்போது தாம் எத்தனை பெரிய மாமனிதர்கள் என தங்களைத் தாங்களே பாராட்டிக் கொள்ளலாம் என்றெல்லாம் கருதுகிறார்களோ?

வேறு ஒரு தருணத்தில் விஸ்வநாதன் ஆனந்த் பற்றி எண்ணும்போது அவர் இந்தியரா என கொக்கிபோட்டு நிறுத்திய அதிகாரியின் மோட்டிவ் என்னவாக இருக்கும்? தங்கள் அமைச்சகத்தை ஆனந்தும் அணுகி வேண்டிக் கொண்டிருக்க வேண்டும் என நினைப்பவராக அவர் இருந்திருந்தால் ஆச்சரியப்படுவதற்கில்லை. அதுவும் மனித இயல்புதான். ஆனால் என்ன ஆயிற்று, அவர் டாக்டர் பட்டமே தேவையில்லை என ஒரேயடியாக புறக்கணிப்பார் என அவர்கள் எதிர்பார்த்திருக்க மாட்டார்கள் போல. இப்போது கபில் சிபல் அசடு வழிவதைவிட வேறு மார்க்கமே இல்லை.

இன்றைய கல்கியில் (05.09.2010 தேதியிட்ட இதழ்) ஞாநி கருணாநிதிக்கு பதில் அளித்ததை படித்தபோது என் மனம் போன போக்கில் விட்டேன். கலைஞர் டோண்டு ராகவனின் பதிவுகளை படிக்கிறார் என்ற எண்ணம் வந்த கதையை இங்கு வர்ணிக்கிறேன்.

தன் வாரிசுகள் எல்லாம் திரையுலகுக்கு வருவதை எதிர்த்து தினமணியில் கார்ட்டூன் போட்ட மதி என்பவருக்கு பதிலளிக்கும்போது பிருத்விராஜ் கபூர் குடும்பத்தை இழுத்துள்ளார். கூடவே தன் குடும்பத்தினர் முன்னுக்கு வருவது பூணூல் போட்டவர்களுக்கு பிடிக்காது என்றும் பொரிந்துள்ளார்.

ஞாநி அவருக்கு இந்த பாயிண்டுகளை வைத்து பதில்ளித்துள்ளார்.

1. மதி பூணூல் போட்டவரல்ல.
2. பிருத்விராஜ் கபூர் குடும்பம் தன் சொந்த முயற்சியால்தான் முன்னுக்கு வந்தது. முதன் மந்திரியாகவெல்லாம் இருந்து அந்த பதவியின் துர் உபயோகத்தால்இதுவரை எந்த வசனகர்த்தாவும் வாங்கியறியாத 50 லட்சம் ரூபாய் லெவலுக்கெல்லாம் அக்குடும்பம் வாங்கவில்லை. அவர்கள் வாங்கியது முழுக்க முழுக்க அவரது திறமைக்குத்தான்.
3. திரையுலக சங்கத் தேர்வுகளில் தில்லுமுல்லு செய்ததில்லை கபூர் குடும்பத்தினர்.
4. குறுக்கே நூல் போட்ட சாவியைத்தான் தனது பத்திரிகையான குங்குமத்துக்கு கலைஞர் ஆசிரியராக நியமித்தார். முதல் அட்டைப்படத்தில் சங்கராச்சாரியார் சந்திரசேகரேந்திரர் படத்தைத்தான் போட்டார்.
5. இன்னும் பல உதாரணங்கள் தந்துள்ளார், வேண்டியவர்கள் கல்கி வாங்கி படித்துக் கொள்ளட்டுமே.

அது சரி அதற்காக கலைஞர் உன் பதிவை படித்தார் என எப்படிச் சொல்லறே பெரிசு என கேட்கிறான் முரளி மனோகர். அதாவது நான் எந்தப் பதிவு போட்டாலும், அது எப்பொருளையுடையதாக இருந்தாலும் அருள் என்பவர் வந்து எல்லாவற்றுக்கும் பார்ப்பனரே - அதுவும் பூணூல் போட்டவர்களே- காரணம் எனக் கூறிவைப்பார். அவரது பின்னூட்டங்களைத்தான் கலைஞர் பார்த்திருக்கிறார் என நினைக்கிறேன், அதாவது என் மனம் அவ்வாறு எண்ணியதையும் கூறுவது இப்பதிவின் பொருளுட்குட்பட்டதே.

ஆக, கலைஞருக்கே ரோல்மாடலாகத் திகழும் அருள் என அழைக்கிறேன்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்