புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் - 3

புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் - 2
எனது முதல் புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் பதிவுக்கு பெயர் தானம் செய்த என் பெரியப்பா பிள்ளை அம்பி ராகவன் ஜெயின் கல்லூரியில் பி.யூ.சி. மற்றும் பி.எஸ்.சி. படித்தான். என்.சி.சி.யில் மிகுந்த ஆர்வம் உடையவன் (நான் இதில் அவனுக்கு நேரெதிர், ஆனால் அது இப்பதிவுக்கு வேண்டாம்). Corporal ரேங்க் வரைக்கும் வந்தான். அவனை குவார்ட்டர் மாஸ்டராக போட்டார்கள். அதாவது மாணவர்களுக்கு இஷ்யூ செய்யும் எல்லா உருப்படிகளுக்கும் கணக்கு வைத்தல். ஒரு மாதிரி ஸ்டோர்கீப்பர் என வைத்து கொள்ளலாம். அப்போது அவன் என்னிடம் சொன்ன விஷயத்திலிருந்து இப்பதிவை ஆரம்பிக்கிறேன்.

அவனுக்கு முன்னால் இருந்த குவார்ட்டர் மாஸ்டர் ஒரு குசும்பு வேலை செய்தான். அதாவது ஒவ்வொருவருக்கும் இரண்டு செட்டுகள் யூனிஃபார்ம் கொடுப்பது வழக்கம். சில மாணவர்கள் ஆர்வக் கோளாறில் தாங்களாகவே அதிகப்படியாக ஒரு செட் தைத்து கொள்வார்கள். இதை தெரிந்து கொண்ட அந்த பழைய குவார்ட்டர் மாஸ்டர் ஓசைப்படாமல் யூனிஃபார்ம் அளித்த பட்டியலில் சம்பந்தப்பட்டவர்கள் பெயருக்கு நேராக 2 என்பதை 3 என திருத்தி விட்டான். எல்லாமே சும்மா ரவுசுக்குத்தான் செய்திருக்கிறான். இருந்தாலும் கடைசி ஆண்டை முடித்து விட்டு போய் விட்டான். அவன் எண்ணிக்கையை சரி செய்த மாணவர்கள் பி.எஸ்.சி. முதலாம் ஆண்டு மாணவர்கள். அவர்கள் மூன்றாம் ஆண்டு வரும்போதுதான் யூனிஃபார்ம்களை திரும்பத் தரவேண்டும். அப்போதுதான் இம்மாதிரி மாற்றிய விஷயம் தெரிந்திருக்கிறது. அவர்கள் அம்பி ராகவனிடம் வந்து அழுதிருக்கிறார்கள். என்னதான் புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் எல்லாம் பம்பர விளையாட்டில் செய்திருந்தாலும் அவன் பொது வாழ்வில் நெருப்பு மாதிரி. அவர்கள் சொல்வது உண்மை என தெரிந்து ரொம்ப ஃபீலிங்ஸ் ஆனான். இருந்தாலும் பிரச்சினை வெடித்த சமயம் சற்றே நாசூக்காக நிலைமையை சமாளிக்க வேண்டியிருந்தது.

புத்திசாலித்தனமாக ஒன்று செய்தான். டோட்டலை செக் செய்தான். நல்ல வேளையாக முன்னால் திருத்திய பையன் டோட்டலில் கைவைக்கவில்லை. டோட்டல் டாலியாகாமல் போனதையும், சாதாரணமாக இரண்டு செட்டுகளுக்கு மேல் யாருக்கும் யூனிஃபார்ம் தருவதில்லை என்ற நடைமுறையை வைத்தும் என்.சி.சி.க்கு பொறுப்பு வகித்த கல்லூரி ஆசிரியரை கன்வின்ஸ் செய்தான். மாணவ்ர்களும் அவனிடம் நன்றியாக இருந்தனர்.

இந்த புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் விடும் விஷயம் மனித சரித்திரத்தின் ஆரம்பத்திலிருந்தே நடந்து வந்திருக்கிறது. பல ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் கல்கியில் படித்த ஒரு நிகழ்ச்சி ஞாபகத்துக்கு வருகிறது. சாதி கட்டுப்பாடுகள் நிறைந்த சில நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னால் ஒரு சமயம் ஒரு கிராமத்தில் பத்து நாட்கள் விடாமல் மழை பெய்து பெரிய வெள்ளம் வந்தது. ஊரை ஒட்டிச் சென்ற நதியில் ஒரு எருமையின் அழுகிய பிணம் இந்த ஊருக்கருகில் புதரில் மாட்டி கரையில் ஒதுங்கி விட்டது. ஊரே நாறிவிட்டது. எந்த சாதியினர் அதை எடுப்பது என்ற பிரச்சினை வந்தது. இம்மாதிரி விஷயம் இது வரை நடந்ததே இல்லை. ஊர் நாட்டாமை கணக்கப் பிள்ளையை அழைத்து பழைய ஓலைச்சுவடிகளில் இது மாதிரி ஏதாவது நிகழ்ச்சி நடந்ததாக கூறப்பட்டுள்ளத்தா, அவ்வாறு இருந்தால் அப்போது என்ன செய்தார்கள் என்பது அதில் சொல்லப்பட்டுள்ளதா என பார்க்க சொன்னார். கணக்கு பிள்ளைக்கும் உள்ளூர் குயவர்களுக்கும் மனத்தாங்கல் ரொம்ப நாட்களாகவே. இவர் ஒரு காரியம் செய்தார் ஓலைச்சுவடு கட்டுகளை புரட்டினார். அதில் சில பழைய எழுதப்படாத ஓலைகள் இருந்தன. அவற்றில் ஒன்றை எடுத்து பாட்டாக பின்வருமாறு எழுதினார்.

வானம் பிளந்து மாரிபொழிந்து
பல நாட்கள் மக்கள் அல்லலுற்று
துயரம் கொள்ள வெள்ளத்தில் செத்த எருமை
அழுகிக் கரை ஒதுங்க அதை எடுக்கும் கடன்
புத்தம்புது பானைகள் செய்யும் குயவருக்கே
அவருக்கு ஒரு கலம் நெல் அளிக்கும் கடன் ஊராருக்கே

பிறகு எழுதிய ஓலையை மண்ணில் புரட்டி வைத்தார். கூடவே மற்ற ஓலைகளையும் அவ்வாறே வைத்தார். நாட்டாமை ஊர்க்காரர்கள் புடைசூழ அவர் இருக்கும் இடத்துக்கு வந்து ஏதேனும் தகவல் கிடைத்ததா எனக்கேட்க, அவரும் அவர் எதிரிலேயே மேலே சொல்லப்பட்ட அத்தனை ஓலைகளயும் மண்ணைத் தட்டி எடுத்து நீரில் கழுவி ஒவ்வொன்றாக உரக்கப் படித்தார். பல ஓலைகளுக்கப்புறம் கடைசி ஓலையாக மேலே சொன்ன பாடலை எழுதி வைத்திருந்த ஓலையை படித்தார்.

பிறகென்ன, குயவர்கள் தம் தலைவிதியை நொந்து கொண்டு எருமையை அடக்கம் செய்ய வேண்டியதாயிற்று. “அது சரி, நெல்லாவது குடுத்தாங்களா”ன்னு கேட்கும் முரளி மனோஹருக்கு சீரியஸ்னெஸ்ஸே இல்லை என விசனப்பட வேண்டியிருக்கிறது.

அன்புடன்
டோண்டு ராகவன்