உண்மையென நம்பப்பட்ட பொய்களும் இலக்கியத் திருட்டுகளும்

அமெரிக்காவின் முதல் குடியரசு தலைவர் ஜார்ஜ் வாஷிங்டன் என்பது தெரிந்ததே. அவர் சிறுவனாக இருந்தபோது அவருக்கு பரிசாக கிடைத்த கோடாலியை வைத்து தன் வீட்டு தோட்டத்தில் உள்ள செர்ரி மரம் ஒன்றை வெட்டியதும் தெரிந்ததே. அவர் தந்தை அந்த மரத்தை யார் வெட்டியது என்று கேட்க, ஜார்ஜ் தானே அதை வெட்டியதாக உண்மை உரைத்ததும், மரம் போன வருத்தம் இருந்தாலும், பிள்ளை உண்மை சொன்னானே என அவர் தந்தை மகிழ்ந்ததும் தெரிந்ததே.

மேலே கூறப்பட்ட நிகழ்வு பள்ளிப் பரீட்சைகளில் கேட்கப்பட்டு மேலே உள்ளது போல எழுதினால் ஐந்து மார்க்குகள் கொடுக்கப்பட்டதும் தெரிந்ததே.

ஆனால் உண்மையில் அம்மாதிரி நிகழ்ச்சி நடக்கவேயில்லை என்பது மட்டும்தான் பலருக்கு தெரியாததே என ஆகியுள்ளது. ஜார்ஜ் வாஷிங்டனின் வாழ்க்கை வரலாற்றை எழுதிய Mason L. Weems என்னும் பிராடஸ்டண்ட் மினிஸ்டரின் கைவரிசை அது என அறிகிறோம். அவர் அக்கதையை எழுதிய 1800-ஆம் ஆண்டு அமெரிக்கர்களுக்கு ஒரு கதாநாயகர் தேவைப்பட்டிருக்கிறார். அதற்கு கிடைத்தவர் ஜார்ஜ் வாஷிங்டன் அவ்வளவே.

நான் ஒரு கனவு கண்டேன் எனத் துவங்கும் மார்ட்டின் லூதர் கிங்கின் பேச்சை பலர் நினைவு வைத்திருப்பார்கள். அது இலக்கியத் திருட்டு என்று ஒரு கோஷ்டி கூறுகிறது. Archibald Carey என்னும் நீக்ரோ ஆத்திகப் பிரசாரகர் 1952-ல் ரிபப்ளிக்கன் கட்சி கூட்டத்தில் பேசியதைத்தான் மார்ட்டின் லூதர் சுட்டார் என இங்கு கூறுகிறார்கள். அது உண்மையாக இருப்பின் மார்ட்டின் லூதரின் செயல்பாடு கண்டனத்துக்குரியது. யாரும் எப்போதுமே ஒரிஜினலாக பேச இயலாது என்பது உண்மைதான். ஒருவர் படிக்கும் பல விஷயங்களிலிருந்துதான் பேச வேண்டிய விஷயங்களை தேர்ந்தெடுக்க வேண்டியுள்ளது. ஆனால் அம்மாதிரி செய்யும்போது மூலத்தையும் சுட்டிவிட்டு பேசியிருந்தால் யார் குறை கூறப்போகிறார்கள். அதை செய்யாததுதான் இங்கு பிரச்சினையானது.

அலெக்ஸ் ஹாலி என்பவர் தான் எழுதிய “வேர்கள்” என்னும் புத்தகத்தின் மூலம் தனது ஆப்பிரிக்க வேர்களை சுட்டிக் காட்டியுள்ளார். இப்புத்தகம் மிகப்பிரபலமானது. ஆனால் இப்போது பார்த்தால் இதெல்லாமே Kunta Kinte என்பவரது எழுத்துக்களையும், கண்டுபிடிப்புகளையும் சுட்டுத்தான் பெறப்பட்டுள்ளது என்பது தெரிய வருகிறது.

Urban legends என்ற வகை கதைகளை கேள்விப்பட்டுள்ளீர்களா? உதாரணத்துக்கு குவளைக்கண்ணன் என்னும் பெயருடைய ஒருவன் மோட்டார் பைக்கில் சென்று கொண்டிருந்தானாம். அவனுக்கு முன்னால் ஒரு பெரிய லாரியில் இரும்புத் தகடு எடுத்து சென்று கொண்டிருந்தார்களாம். திரேனெ ஒரு தகடு சரிந்து தெருவில் பின்னால் பைக்கில் வந்து கொண்டிருப்பவன் மேல் விழுந்து அவன் தலையை துண்டித்ததாம். தலை துண்டிக்கப்பட்ட முண்டம் மோட்டார் பைக்கில் லாரியை ஓவர்டேக் செய்ய, அதைப் பார்த்த லாரி ட்ரைவர் கதிரேசன் பயத்தில் தாறுமாறாக வண்டியை ஓட்டி, தெருவில் நின்று கொண்டிருந்த பூங்கொடி (16 வயது), இசக்கி (23 வயது) ஆகியோர் மீது ஏற்றி அவர்கள் மரணத்துக்கு காரணமாக இருந்தானாம். இதே கதையை பல வெர்ஷன்களில் கூறுவார்கள். இக்கதையை முதன்முறையாக சமீபத்தில் 1955-ல் கேட்டுள்ளேன். அதற்கு பிறகும் பலமுறை கேட்டுள்ளேன். எதை நம்புவது. இம்மாதிரி அர்பன் லெஜெண்டுகளில் ஒரு விஷயம் என்னவென்ற்றல், அக்கதையை சொல்பவர் தானே நேரில் கண்டதாகக் கூற மாட்டார். அவரது நண்பர் கூறியதாகக் கூறிக்கொள்வார். இதைத்தான் ஆங்கிலத்தில் FOAF (friend of a friend) சொன்ன கதை என்போம்.

சொல்லப்படும் கதைக்கு தரப்படும் ருசுக்களும் தமாஷானவை. ஒருவன் தேமேனென்று தன் வேலையைப் பார்க்க போய்க் கொண்டிருந்தானாம். திடீரென ஒரு பேய் அவன் முன்னால் தோன்றி அவன் மேல் ஒரு கல்லை எறிந்ததாம் என்று கதை விடுவான். கடைசியில் இதற்கெல்லாம் என்னப்பா ஆதாரம் என்றால், “இதோ அந்தக் கல்” எனக்கூறி ஒரு அரை செங்கலை எடுத்துக் காண்பிப்பானாம்.

அதே போல மகாத்மா காந்தி இறக்கும் தருவாயில் ஹே ராம் எனக்கூறவில்லை அவரது உதவியாளர் கல்யாணம் திட்டவட்டமாகக் கூறியும், நம்மவர்களுக்கு காந்தி அவ்வாறு கூறியிருப்பார் என்று நம்புவதுதான் பிடித்திருக்கிறது. மனிதர்களுக்கு சில நம்பிக்கைகள் தேவைப்படுகின்றன.

ஜெர்மனியிலும் சரி, ஸ்டாலினின் ரஷ்யாவிலும் சரி அச்சமயங்களில் நடந்த அட்டூழியங்கள் சம்பந்தப்பட்ட தலைவர்களுக்கு தெரியாது, அவற்றை அவருக்கு தெரியாது கீழ்மட்ட அதிகாரிகள்தான் நடத்தினார்கள் என்பதை நம்ப பெரும்பான்மையினர் தயாராகவே இருந்தனர். லேட்டஸ்டாக ஜூனியர் விகடனில் தனது அதிமுக வாழ்க்கை பற்றி எஸ்.வி. சேகர் எழுதிய தொடரிலும் ஜெயலலிதாவின் கவனத்துக்கு கொண்டு செல்லாது சசிகலா வகையறாக்கள்தான் செயல்பட்டுள்ளார்கள் என நம்ப ரொம்பவுமே முயற்சித்துள்ளார். அது முற்றிலும் தவறான நம்பிக்கை என்பது வெளியில் உள்ள நமக்குத் தெரியும். அவருக்கும் அது தெரியுமாகத்தான் இருக்கும். ஆனால் ஒத்துக்கொள்ளத்தான் தயக்கம்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்