புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் - 4

சமீபத்தில் 1963-64 கல்வியாண்டில் நான் சென்னை கிண்டி பொறியியல் கல்லூரியில் முதலாம் ஆண்டு படித்து கொண்டிருக்கும்போது நடந்த விஷயம் ஒன்று ஞாபகத்துக்கு வருகிறது. அந்த ஆண்டு ஒரு நாள் பேப்பர்களில் National Merit Scholarship அறிவிப்பு செய்யப்பட்டது. அதாவது பி.யு.சி. பரீட்சையில் அதிக மதிப்பெண் பெற்ற முதல் 10 பேருக்கு மத்திய அரசு சார்பில் ஸ்காலர்ஷிப் வழங்கப்பட்டது. இதில் சம்பந்தப்பட்ட மாணவரின் பொருளாதார நிலை கணக்கில் எடுக்கப்படவில்லை. வெறுமனே திறமையின் அடிப்படையில் கொடுக்கப்பட்டது. அதாவது ஓட்டப் பந்தயத்தில் கப் தருவது போல என வைத்து கொள்ளுங்கள். இந்த லிஸ்டில் எனது நண்பன் காமாட்சிநாதனும் (பெயர் மாற்றப்பட்டுள்ளது) வந்தான். (அவன் ஆறாவது இடத்தில்).

இதில் என்ன விஷயம் என்றால் ஃபீஸ் கட்ட வேண்டியது இல்லை. ஆனால் ஏதாவது ஒரு ஆண்டில் கம்பார்ட்மெண்ட் வாங்கினால் அது நிறுத்தப்படும். பொருளாதார நிலை மற்றும் மெரிட் பார்த்து வழங்கப்பட்டது வேறு ஒரு ஸ்காலர்ஷிப், அதற்கு பெயர் Merit cum means scholarship. ஆனால் நான் இங்கு பேசுவது திறமையை மட்டும் அடிப்படையாகக் கொண்ட National Merit Scholarship. இதை ஸ்பான்சர் செய்தது மத்திய அரசு என்றாலும், வினியோகம் செய்ய வேண்டியது மாநில அரசுதான். அதில்தான் தமிழக அரசு ஒரு புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் வேலை செய்தது. இங்கும் சம்பந்தப்பட்ட மாணவரின் பெற்றோரின் சம்பளத்துக்கு வரைமுறை விதித்தது.

காமாட்சிநாதன் தன் தாத்தா பாட்டியுடன்தான் வசித்து வந்தான். அவன் தந்தைக்கு பெரிய சம்பளம் என்று சொல்லிக் கொள்ளும்படி இல்லை. தாத்தா பாட்டி கார் வைத்திருக்கும் அளவுக்கு வசதியானவர்கள். அவர்கள்தான் அவனுக்கு படிப்புக்கான ஃபீஸ் கட்டி வந்தனர். தந்தையை அணுகி அவரது சம்பளச் சான்றிதழை தந்து விண்ணப்பத்துடன் இணைத்தான். கோர்ஸ் முழுக்க ஸ்காலர்ஷிப்பிலேயே படித்து ஹானர்ஸ் கிரேடில் தேர்வு பெற்று சென்றான். பிற்காலத்தில் இது பற்றி அவன் என்னுடன் பேசினான். “ஒண்ணுமில்லைடா, நான் எனது திறமையால் மத்திய அரசிடம் பெற்றதை மாநில அரசு எனக்கு கொடுக்காமல் இருக்க பெரிய பிடுங்கி மாதிரி முயற்சி செய்தது. சாமி வரம் கொடுக்க பூஜாரி தடுத்த கதைதான் இது. அதற்காகவே முட்டாள்தனமான விதியை போட்டது. இம்மாதிரி விதிகள் மீறப்படுவதற்காகவே உள்ளன”. என்றான்.

யோசித்து பார்த்தால், அவன் ரொம்பவுமே பிராக்டிகல் என தெரிகிறது. இந்த விதியை எடுத்து கேஸ் போட்டிருக்கலாம். அதற்கெல்லாம் நேரம், பணம் ஆகியவை செலவழிக்க வேண்டியிருக்கும். அதற்காக முட்டாள்தனமாக பேசாமல் இருந்து, கிடைத்த சலுகையையும் விடக்கூடாது. அதற்கு அவன் செய்ததுதான் சரி.

நீங்கள் என்ன நினைக்கிறீர்கள்?

“அதெல்லாம் இருக்கட்டும்டா, இப்போ எதுக்கு மெனக்கெட்டு இதெல்லாம் ஞாபகத்துக்கு வரணும்” என்று கேட்கிறான் முரளி மனோஹர். நேற்று திடீரென காமாட்சிநாதனை பற்றி நினைத்தேன். அதனால்தான் இந்த நிகழ்ச்சி நினைவுக்கு வந்தது.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்