சொகுசு என்று கருதப்பட்டவை இப்போது அத்தியாவசியத் தேவைகளாயின

நண்பர் ஜயகமல் அனுப்பிய இந்த மின்னஞ்சல் எனது இப்பதிவுக்கு அடிப்படையாயிற்று. சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னால் ஒரு சில விளம்பரங்கள் அடிக்கடி வரும். எல்லாவற்றிலும் ஒரே கேரக்டர்தான் முக்கிய ரோல் செய்வார். அவர் ஒரு பிசினஸ் பேர்வழி. ஒரு டெம்போவில் அவர் தன் ஆட்களுடன் போய்க் கொண்டே இருப்பார். செல்போனில் வாடிக்கையாளர்கள் கேட்க கேட்க தனது ஒவ்வொரு ஆளாக டிராப் செய்து கொண்டு போவார். நிஜமாகவே ட்ராப்தான் அது. ஒவ்வொரு ஆளும் விதவிதமாக குட்டிக்கரணம் அடித்து வெளியே குதிப்பான்.

அதே மனிதர் இன்னொரு முறை தன் வண்டியில் இருந்து செல்போனில் பேசிக் கொண்டிருக்கும்போது வாடிக்கையாளர் அடுத்த நாள் தன் வீட்டில் தண்ணீருக்கு ஏற்பாடு செய்யாவிட்டால் காரியமே கெட்டுவிடும் என்று கூற, அப்போது போய்க் கொண்டிருந்த ஒரு தண்ணீர் லாரியை (பட்டு வாட்டர் வொர்க்ஸ்) "மே ஐ ஸ்பீக் டு பட்டு" என்று செல்பேசியில் கேட்டு கொண்டே மடக்குவார். தண்ணீர் லாரி டிரைவரிடம் போனை கொடுத்து அவர் முதலாளியிடம் இருந்து ஆர்டர் பெற்று தந்து தண்ணீரை தனது வாடிக்கையாளர் வீட்டுக்கு திருப்புவார். என்ன செல்பேசி நிறுவனம் என்பது சட்டென்று நினைவுக்கு வரவில்லை. ஆனாலும் மிகவும் ரசித்த விளம்பரங்கள். அதே மனிதர் இன்னொரு விளம்பரத்தில் சலூனில் இருந்தபடி செல்பேசியை உபயோகித்து சரக்கை ஓரிடத்திலிருந்து இன்னோர் இடத்துக்கு மாற்றுவார்.
இதெல்லாம் எப்படி சாத்தியம் ஆயிற்று?
அதில்தான் உலகமயமாக்கல் முக்கிய பங்கு வகிக்கிறது. ஒரு காலத்தில் டெலிஃபோன் வைத்திருப்பவர்கள் பணக்காரர்கள் என்ற எண்ணம் இருந்தது. 1997-ல் வி.டி.ஐ.எஸ். வந்த போது கூட டெலிஃபோன் வைத்திருப்பவர்கள் வருமான வரி ரிடர்ன் சமர்ப்பிக்க வேண்டும் என்று சிதம்பரம் சட்டமே போட்டார். ஆனால் இப்போது? ரொம்ப பேசினால் பி.எஸ்.என்.எல். டெலிபோனே வேண்டாம் எனத் திருப்பித்தந்து விடுகிறார்கள்.
இந்த செல்பேசியைப் பற்றி ஜயககமல் அவர்கள் அனுப்பிய இந்த மின்னஞ்சல் பேசுகிறது. அதன் சுட்டி இதோ. எதற்கும் இருக்கட்டும் என்று கட்டுரையையும் இங்கே வழ்க்கம்போல முழுசாக நகலெடுத்து ஒட்டுகிறேன்.

Kanika Datta: The mass penetration of `luxury` goods
New Delhi January 10, 2008
The housing colony in which I live thoughtfully provides its residents with a thick yellow pages directory every month free of cost. This is a hugely useful B2C (business to customer) service. The publication make its revenues by getting local businesses — everything from local restaurants to contractors, beauty parlours, flower delivery services and water tankers — to advertise at extremely nominal rates.

A cursory look at the inserts for household repair services is interesting. The bulk of the advertisements came from score of single-proprietor businesses that rejoice in such names as "Pintoo Plumber", "Mohan Glass Works", "Jolly Electrician," "Husain Painter" and so on. Their insertions are basic: the name followed by a mobile number in large boxed type.

Pintoo plumber, who was summoned for a tank-cleaning operation, turned out to be a young man from Orissa who lived in one of nearby villages-turned-semi-cities that dot Delhi. He arrived on a recently acquired bicycle and was armed with the most rudimentary of tools. His most high-tech equipment was a battered mobile phone.

Yet this one phone had transformed his life. Before he set up his own business — such as it is — he worked for a malik who routinely cheated him and kept him in eternal penury. Now, thanks to capital investment in a mobile phone and a small expense on a pre-paid card and a yellow-page ad, this former agricultural labourer was able to become an entrepreneur in his own right.

Despite being mostly unlettered, this self-taught plumber had enough business sense to understand that there was no need to add an address or advertising hype to his yellow-page insertion. That would, he explained, reduce the print size and, therefore, his chances of rising above the clutter — the same challenge that gives marketing managers of consumer goods companies sleepless nights.

Like him, there are thousands of stories of how the telecom revolution, in which competition has driven down tariffs, has helped transform the lives of ordinary people in big and small ways. But this is not the sole point of this piece. The wider point is that telecom has demonstrated — despite the constant and fiercely competitive squabbles among the giant telecom operators — how even a small improvement in the enabling environment can make a difference to the livelihoods of ordinary people.

The combination of an improving and liberalised business environment and better purchasing power is amply demonstrated in the Auto Expo that opened in the capital yesterday. This year's event has been rescued from the somnolence that had descended on this annual event chiefly because of the launch of two small cars from two Indian auto giants — Tata Motors and Bajaj Auto.

Much has been said about Tata Motors' incredibly priced Rs 1 lakh small car. The point to note, however, is that the car is targeted not just at car-buyers but at helping two-wheeler owners drive up the value chain.

This is also patently the focus of Bajaj Auto's joint offering with Renault and Nissan. Rajiv Bajaj, chief of the country's second-largest two-wheeler maker, was careful to stress the mileage his car would promise, a key concern of any owner of a low-priced car.

Contrast this with the days when the only small car available was the Maruti 800, that too, produced by a cosseted government-owned company and attracting a long waiting list for those who declined the heavy charms of Hindustan Motors' Ambassador or Premier Automobiles' Padmini.

Contrast this, too, with auto-makers' moves when the industry was partially liberalised, first, in the eighties and later and more permanently in the nineties.

In those days, the initial launches were all so-called "luxury cars" aimed at the upper middle class and the rich — the doomed Standard 2000, built on a defunct Rover design, in the eighties and the equally ill-fated Daewoo Cielo.

Until the Matiz and Santro hit the scene and provided Maruti's small-car monopoly with some competition, this was largely the market on which car makers focused.

Today, the fact that many more auto companies — Ford, General Motors and Honda among them — are also thinking small now is a reflection of a new emerging purchasing power as more and more people reap the benefits of economic growth and are able to afford middle class lifestyles.

The remarkable point is that all this has been achieved in one of the world's worst enabling environments for business. Imagine how small, itinerant businessmen would grow if their access to power, water and petty approvals to set up organised businesses improved. And imagine what this would do to purchasing power in the world's second-most populous country.

ஆக ஒன்று புரிகிறது. உலகமயமாக்கலை பற்றி யார் என்ன கூறினாலும் பலருக்கு அது நம்ப முடியாத அளவில் முன்னேற்றம் தந்துள்ளது என்பது நிஜம். அதனால்தான் நானும் சென்னைக்கு வரமுடிந்தது என்பது பற்றி எனது இப்பதிவிலேயே எழுதியுள்ளேன். பொருளாதாரத்தை கட்டுப்பாடுகளிலிருந்து நீக்கி அனைவருக்கும் முன்னேற வாய்ப்பளித்தால் எல்லோருமே நலமாக இருப்பார்கள் என்று மாமனிதர் ராஜாஜி கூறிய, இவ்வளவு எளிதாகப் புரியக் கூடிய உண்மையை நேருவும் அவர் மகளும் பார்க்க மறுத்ததால் பல பத்தாண்டுகள் வீணாய் போயின. நல்ல வேளையாவது இப்போதாவது புத்தி வந்ததே.
அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்