எங்கே பிராமணன் மெகா சீரியல் - பகுதிகள் 8, 9, 10

அவ்வப்போது சோ அவர்களும் அவர் நண்பரும் திரையில் தோன்றி சீரியலில் அப்போதுதான் பார்த்த விஷயத்தை விவாதிப்பது போன்ற காட்சியை என்னைப் பொருத்தவரை சீரியல்களில் அதிகம் பார்த்ததில்லை. அவரது “சரஸ்வதியின் சபதம்” என்னும் நாடகத்தை சமீபத்தில் 1972-ல் பம்பாய் ஷண்முகாநந்த சபாவில் வைத்து பார்த்த போது இம்மாதிரி உத்தியை கவனித்துள்ளேன். அது பற்றி பின் எப்போதாவது கூறுவேன்.

இந்த சீரியலைப் பற்றி இதற்கு முன்னால் வந்த பதிவில் கூறியிருந்த ஒரு விஷயத்துடன் எட்டாவது பகுதி ஆரம்பிக்கிறது. அசோக் ஒரு ஆட்டோ டிரைவரிடம் கூறிய விஷயம் பலித்தது பற்றி திகைப்புடன் பாகவதரிடம் அசோக் வீட்டு சமையற்கார மாமி பேசுகிறார். இதை அறிந்த அக்கம்பக்கத்திலிருந்து பலரும் தன்னை இது விஷயமாகக் கேட்டதாகவும் அசோக்கிடம் கூறி தங்களுக்கு ஜோசியம் சொல்ல ஏற்பாடு செய்யுமாறு கேட்டு படுத்துவதாகவும் அவர் கூறுகிறார். பாகவதரும் திகைக்கிறார். அத்துடன் பாகவதரால்தான் அசோக் இம்மாதிரி விசித்திரமாக நடந்து கொள்கிறான் என சில கோஷ்டிகள் பேசுவதாக வேறு சமையற்கார மாமி பாகவதருக்கு கூறுகிறார்.

அப்போது அப்பக்கமாக வந்த அசோக்கிடம் பாகவதர் கேட்க, ஒரு வெள்ளந்தியான புன்னகையை சிந்தி விட்டு அசோக் இது காக்கா உட்கார ஏதோ விழுந்த மாதிரி இருப்பதாகக் கூறி சற்றே நிறுத்த, மாமி பனம்பழம் என எடுத்து கொடுக்கிறார். அசோக் பாட்டுக்கு எதையும் கவனியாது அங்கிருந்து செல்கிறான்.

இது இப்படியிருக்க தனது தோப்பனாருக்கு பதிலாக ஜட்ஜாத்துக்கு புரோகிதம் செய்யப் போன அந்த இளைஞன் கிருபா இப்போது தனது வழக்கமான நவீன உடையில் பைக்கை ஓட்டிக் கொண்டு வர, ஜட்ஜினுடைய பெண்ணான பிரியாவைப் பார்த்து அவளுக்கு அவள் வீடு வரை லிஃப்ட் தருகிறான். அங்கு சற்று நேரம் அப்பெண்ணுடன் பேச்சு. ஒருவருக்கொருவர் நன்கு அறிமுகம் செய்து கொள்கின்றனர். அவனுக்கு கிரிக்கெட்டில் லயிப்பு என்றால், அவளுக்கு நடனத்தில். அப்போதுதான் அந்த சுட்டிப் பெண் கிரிக்கெட்டும் நடனத்துக்கும் பல ஒற்றுமைகள் உண்டு எனக்கூற, கிருபா திகைக்கிறான். கிருபா சில பேட்டிங் ஸ்ட்ரோக்குகளை காண்பிக்கிறான். உதாரணத்துக்கு பிட்சில் முன்னேறி பந்தை அடிப்பது, ஒரு முட்டி போட்டு பந்தை சுழற்றி அடிப்பது, ஹூக் ஷாட் அடிப்பது, பின்வாங்கி கட் செய்வது ஆகிய ஒவ்வொன்றையும் அவன் செய்து காட்ட காட்ட அப்பெண்ணும் அதற்கேற்ற நடன அசைவுகளைக் காட்டுகிறாள். ரொம்பவும் புத்துணர்ச்சியை தந்த காட்சி இது.

இந்த இடத்தில் ஒரு சிறு திசைமாற்றல். சமீபத்தில் 1968-ல் வெளி வந்த எம்.ஜி.ஆர். படம் காதல் வாகனம். அதில் ஒரு சீன். ஒய். விஜயா வெவ்வேறு மேற்கத்திய இசை ராகங்களை வாசித்து காட்ட, எம்.ஜி.ஆர். கர்நாடக இசையில் அந்தந்த ராகங்களுக்கான பெயரைக் கூறி வாசித்தும் காட்டுவார். இதை எடுத்து கொடுத்தது குன்னக்குடி வைத்தியநாதன் என்று படித்ததாக ஞாபகம். அதே போல சங்கராபரணம் படத்தில் சங்கர சாஸ்திரிகள் மேற்கத்திய இசையில் ஒரு ட்யூன் போட்டுக் காட்டி அவரை கேலி செய்தவர்களை வாயடைக்கச் செய்வார்.

இப்போது சோ அவர்களும் அவர் நண்பரும் வந்து பரத நாட்டியம் பற்றி பேசுகின்றனர். பரதம் தேவைதானா என நண்பர் கேட்க, அதன் பெருமைகள் ப்ற்றி சோ பேசுகிறார். பரத முனிவரால் வடிவமைக்கப்பட்டது இந்த மகோன்னதமான கலை. சிவபெருமானே அதன் போஷகர். பால சரஸ்வதி, சுதாராணி ரகுபதி போன்ற மேதைகளால் சீரமைக்கப்பட்ட வழிமுறைகள் கொண்டது அது. ஒரு கால்த்தில் கொச்சைப்படுத்தப்பட்டு வந்த அக்கலை இவரைப் போன்றவர்களால் சமுதாயத்தில் எல்லோரும் ஏற்று பலர் விரும்பிக் கற்கும் கலையாக வருகிறது. ஆனால் தற்போதைய வணிகமயமாக்கலில் சற்றே பாதிக்கப்பட்டுள்ளது.

நாதன் அவர்கள் தலைவராக இருக்கும் ஒரு கிளப்பில் தலைவருக்கான தேர்தல் வருகிறது. கடந்த சில ஆண்டுகளாக தலைவராக நாதன் இருந்து வந்த நிலையில் இவ்வருடம் தலைவர் தேர்தலில் அவரை எதிர்த்து இன்னொரு பார்ப்பனர் போட்டி போடுகிறார். தான் ஜெயிக்க வேண்டும் என்பதற்காகவே நாதன் ஒரு பார்ப்பன வெறியர் என்றெல்லாம் உதார் விடுகிறார். வீட்டில் பூஜை புனஸ்காரம் என்றெல்லாம் வைத்து கொண்டு வெளியில் பார்ட்டிக்கு போவது, அசைவம் சாப்பிடுவது என்பது பற்றியெல்லாம் பேசப்படுகிறது.

ஒரு சாதாரண கிளப் எலெக்‌ஷனுக்கா இத்தனை பந்தா என்று கேட்கும் அளவுக்கு விஷயங்கள் போகின்றன. அது பற்றி சோ கூறுகையில் கேவலம் 40 பேர் மட்டுமே உறுப்பினராக உள்ள கிளப்புகளில் கூட இந்த தேர்தல் ஜுரம் விளையாடுவது பற்றி கிண்டல் அடித்தார். அரசியல் அவ்வளவு தூரம் நம் வாழ்வில் ஊடுறுவியுள்ளது என்றும் அவர் கூறி கவலை தெரிவித்தார்.

இந்த சீரியலின் ஒன்பதாம் பகுதி தொழில்நுட்பக் கோளாறுகளால் ஏமாற்றமே அளித்தது. கிருபா பேசும் சமயம் அவன் அம்மா குரலோ அண்ணா குரலோ வர, அப்பா கம்பர் ஜெயராமன் பேசும் போது தங்கை குரல் வர முதல் விளம்பர இடைவேளை வரும்வரை சொதப்பலாகி போயிற்று. ஜட்ஜ் வீட்டுக்குப் போய் தங்கள் ஆத்து கொலுவுக்கு அழைக்க வேண்டும் என கிருபா தூண்டில் போட, அவனும் அவன் தங்கையும் அங்கு போக, அவாத்து பெண்ணை இவன் தூரத்திலிருந்து ரசிக்க, இவன் ரசிப்பதை பார்க்கும் தங்கையும் அவனை குறும்பு பார்வை பார்க்க என சீன்கள் செல்கின்றன. காதல் இண்டெரஸ்டையும் மெதுவாக இந்த சீரியலில் நுழைக்கப் பார்ப்பது புரிகிறது.

பாகவதரின் பேரனுக்கு சென்னையில் ஒரு பொறியியல் கல்லூரியில் நாதனின் சிபாரிசால் அட்மிஷன் கிடைக்கிறது. பாகவதரின் மாட்டுப் பெண்ணுக்கு மாமனார் மாமியாரைக் கண்டால் ஆகாது என்பதை விளக்கும் காட்சிகள் வருகின்றன. பாகவதரும் அவர் மனைவியும் பேரன் ஹாஸ்டலுக்கு சென்று அவனை பார்க்கின்றனர். அவனும் அவர்களை கண்டு மகிழ்ச்சியடைகிறான். தலைமுறை இடைவெளிகள் காட்டப்படுவது மனதில் தைக்கும் வண்ணம் உள்ளன.

சீரியலின் பத்தாம் பகுதி அதற்கு முந்தைய பகுதியினை பார்த்ததும் தொழில்நுட்பக் கோளாறுகளால் ஏற்பட்ட ஏமாற்றத்தைப் போக்கியது. சோ அவர்கள் பார்ப்பனர் தமிழர்களா என்ற கேள்விக்கு பதிலளிப்பதுடன் இப்பகுதி ஆரம்பித்தது. பர்ப்பனர்கள் தமிழர்கள் இல்லையெனக் கூறப்படுவதை சோ அவர்கள் நையாண்டி செய்தார். இந்த அரசியல்வாதிகள் மட்டும் வீட்டில் தெலுங்கு பேசுவார்கள், உருது பேசுவார்கள் ஆனால் அவர்கள் எல்லாம் தமிழர்கள். ஆனால் வீட்டிலே தமிழ் மட்டுமே பேசும் பார்ப்பனர்கள் தமிழர்கள் இல்லை என ஏன் கூற வேண்டும்? ஏனெனில் அவர்கள் வடமொழியையும் ஆதரிக்கிறார்கள் அத்னாலா? அப்படியே வடமொழிக்கு என்னதான் ஆட்சேபணை இருக்கவியலும்?

வடமொழி இந்த நாட்டின் பொக்கிஷம். பல படைப்புகள், பொன்மொழிகள், நாடகங்கள் ஆகியவற்றை உள்ளடக்கிய அந்த மொழியை ஒரு சாதியினருக்கு மட்டும் உரித்தாக பார்ப்பது வெறும் துவேஷம் அன்றி வேறொன்றும் இல்லை. இன்னொரு ஆட்சேபணை பார்ப்பனர்களது பேச்சு மொழி. அகத்துக்காரர், அகத்துக்காரி ஆகியவை மறுவி முறையே ஆத்துக்காரர், ஆத்துக்காரி என வருவதில் மற்றவருக்கு என்ன பிரச்சினை? அவர்கள் என்பது மறுவி அவாள் என வருகிறது. இதில் என்ன ஆட்சேபணை. வூட்டுக்காரி, வூட்டுக்காரன்னா பரவாயில்லை, அவுங்க, அவுக, அவுங்கன்ங்கன்னா பரவாயில்லை. என்ன நடக்கிறது நாட்டில்? தமிழை பிழையின்றி பேசுபவர்களிள் ஒரு குழுவினரான பார்ப்பனரைக் கண்டு மட்டும் ஏன் இந்த துவேஷம், என்றெல்லாம் விளாசினார் சோ அவர்கள். இதையெல்லாம் எடுத்து கூறும் நோக்கத்திலும் தான் கிளப் சீன்களை சேர்த்ததாக சோ அவர்கள் கூறினார்.

பாகவதரின் பேரனை பார்க்க அவன் தாய் தந்தையர் முன்னறிவிப்பின்றி ஒரு ஞாயிறு அன்று வந்து பார்த்தால் அவன் ஹாஸ்டலில் இல்லை. அவன் ஒவ்வொரு ஞாயிறன்றும் ஹாஸ்டலை விட்டு சென்று மாலை லேட்டாகத்தான் வருவான் என அவன் நண்பன் கூறுகிறான். பாகவதரின் மகன் தனது தாய் தந்தையை காஞ்சீபுரம் சென்று பார்க்கும் விருப்பத்தைத் தெரிவிக்க அவன் மனைவி அதற்கு தடா போடுகிறாள். தாங்கள் வந்தது தம் பையனைப் பார்க்க மட்டுமே தனது மாமனார் மாமியாரை அல்ல என அழுத்தம் திருத்தமாக கூறுகிறாள். பையன் எங்கே போயிருப்பானென்பது தெரிந்தால் அந்த அம்மையார் குதிக்கப் போவதை வரும் திங்களன்றுக்கான பகுதியில் பார்க்கலாம். ஆனால் அதை யாருமே சுலபமாக ஊகித்து விட முடியும் என்று மட்டும் சொல்லி வைக்கிறேன். இந்தக் காட்சி நாவலில் வராவிட்டாலும் என்னால் ஊகிக்க முடிகிறது.

நாதனின் தூரத்து உறவினர் நீலக்ண்டன் அசோக் ஒரு மடத்துக்கு செல்வதைப் பார்த்து நாதனிடம் போட்டு கொடுக்க, நாதன் அசோக்கை கூப்பிட்டு விசாரிக்கிறார். அவனோ தான் சில சந்தேகங்களுக்கு விடை பெறவே அங்கு சென்றதாகக் கூற அவர் கோபப்பட்டு ஏதேனும் சந்தேகங்கள் இருந்தால் தன்னை கேட்குமாறு கூறுகிறார். அவனும் சீரியசாக் ‘ஆத்மானுபூதி’ என்றால் என்ன பொருள் என கேட்க, நாதன் பேய்முழி முழிக்கிறார். அசோக் தான் யார் என்னும் கேள்வியில் ஆழ்ந்திருப்பதால் இவரது ஆட்சேபங்களை சட்டை செய்யாது அங்கிருந்து செல்கிறான்.

இப்போது மீண்டும் சோவும் அவர் நண்பரும் திரையில் தோன்றுகின்றனர். நண்பர் சோவிடம் சீரியசாக ‘ஆத்மானபூந்தி” என்றால் என்ன என்று கேட்க, சோ அவரை நட்புடன் கலாய்த்து சாடுகிறார். “ஆமா ஆத்மானபூந்திதான், காராபூந்தி மாதிரின்னு வெச்சுக்கோங்களேன். தயிரில காராபூந்தி போட்டு தயிர் வடை பண்ணா இன்னும் பிரமாதமாக இருக்கும். ஏன் சார் படுத்தறீங்க? அது ‘ஆத்மானபூதி’ என விளக்குகிறார். தன்னை அறியும் முயற்சிகளின் அனுபவங்களையும் இந்த வார்த்தை குறிக்கிறது.

அசோக் ஏன் இப்படி இருக்கிறான், அவன் எதைத் தேடுகிறான், அவன் யார் ஆகிய விடைகளுக்கு பதிலளிப்பதே இந்த சீரியல்.

இப்போது டோண்டு ராகவன்.

ஆத்மானபூந்தி என்றதுமே என் நினைவுக்கு வந்தவர் நம்ம செந்தழல் ரவிதான். எனது சம்பவாமி யுகே யுகே என்னும் பதிவுக்கு அவர் இட்டப் பின்னூட்டம், “என்னாது, சாம்பார்ல பல்லி உழுந்துடுச்சா”?

அசோக் மடத்துக்கு செல்வது பற்றி நாதன் கவலைப்பட்டது போல எனது தந்தையும் நான் அடிக்கடி கதாகாலட்சேபங்களுக்கு விரும்பிப் போவதை மிகவும் கண்டித்தார். அதுவும் ராமகிருஷ்ணா மிஷன் பள்ளியில் வடமொழி ஆசிரியராக அச்சமயம் பணியாற்றிய பிரும்மஸ்ரீ ராமகிரூஷ்ண சாஸ்திரிகள் உபன்யாசம் என்றால் அடியேன் தவறாது ஆஜர் ஆகிவிடுவேன். அப்போது எனக்கு 9-10 வயது. இந்த வயசில் விளையாட வேண்டிய பையன் இம்மாதிரி சென்றால் அவன் எங்காவது மடம், சாமியார் என்றெல்லாம் போய்விடப்போகிறானோ என அவர் அக்காலக் கட்டத்தில் கவலைப் பட்டது இப்போது நினைவுக்கு வருகிறது. பாவம் அவர். அதே சிறுவன் தற்சமயம் 63 வயது ஆகப்போகும் நிலையிலும் நன்கு அனுபவித்து வாழும் ஆசையை விடாது இருக்கப்போகிறான் என்பதை சமீபத்தில் 1956-ல் உணரவில்லை.

இந்த சீரியலில் இன்னொரு விஷயமும் என் கண்ணுக்கு தெரிகிறது. அதுதான் பார்ப்பனர்களுக்குள் ஒற்றுமையின்மை. பெரிய வித்வத் விஷயங்களில் வார்த்தை உச்சரிப்பு முதற்கொண்டு ஒருவருக்கொருவர் அடித்து கொள்வார்கள். கோவில் யானைக்கு விபூதிப் பட்டை போடுவதா, நாமம் போடுவதா, நாமம் போட்டாலும் வடகலை நாமமா, தென்கலை நாமமா என்றெல்லாம் அடித்து கொண்டிருக்கிறார்கள். ஆனால் அதே ஒற்றுமையின்மையை வெளியிலிருந்து அடாவடியாக தாக்குதல்கள்கள் வரும்போதும் பிடித்து கொண்டு தொங்கலாமா என்று என்னை நானே பலமுறை கேள்வி கேட்டிருக்கிறேன். இந்த கிளப் எலெக்‌ஷன் சீன்கள் அக்கேள்வியை என்னுள் மறுபடியும் எழுப்பியுள்ளது. பிராம்மணாம் அனேகத்வம் (பார்ப்பனர்களுக்குள் கருத்து வேற்றுமைகள் உண்டு) என்ற வடமொழி சொலவடையும் இங்கு நினைவுக்கு வருகிறது.

எங்கே பிராமணன் மெகா சீரியல் திங்கள் முதல் வெள்ளி வரை ஜெயா டி.வி.யில் இரவு 8 மணிக்கு.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்