புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் - 5

புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் - 4
புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் - 3

புராணங்களில் உள்ள புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் விஷயங்களைப் பார்ப்போமா?
1. துரோணர் அரசகுலத்தை சேர்ந்தவர்களுக்கே வில்வித்தை பயிற்சி அளிப்பதாக கூறிகொள்பவர்். அவரிடம் கர்ணன் வந்து தனக்கும் சொல்லித் தருமாறு கேட்டதற்கு இதைத்தான் கூறினார். பேசாமல் அதை ஏற்று கொண்ட கர்ணன் துரோணரின் மாணாக்கர்களோடு சேர்ந்து பயிற்சி பெற்றுவந்த அஸ்வத்தாமனைக் காட்டி அவர் யார் எனக் கேட்க, துரோணரும் அவன் தன் மகன் எனக் கூறினார்? அவர் மட்டும் அரச குடும்பத்தை சேர்ந்தவரா எனக் கேட்டு விட்டு தன் வழியே சென்றான்.

மேலே சொன்னதும் புதுக் கோட்டுக்கு ஜூட்டுக்கு ஒரு உதாரணமாக வைத்து கொள்ளலாம் என்றாலும் அதே துரோணர் இதைவிட பெரிய புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் விட்டார். ஏகலைவன் என்னும் வேடுவச் சிறுவன் தூரத்திலிருந்து கொண்டு இவர் பாண்டவருக்கும் கௌரவருக்கும் வில்வித்தை கற்பிப்பதை பார்த்து தானுm அவ்வித்தையை கற்றான். துரோணர் போல ஒரு பிரதிமை தயார் செய்து தினம் அதை வணங்கி, தனது பயிற்சிகளை செய்து வந்தான்.

ஒரு நாள் அருச்சுனன் வேட்டை நாய்களுடன் அப்பக்கம் வேட்டையாட வந்தான்.அவனது நாய்கள் ஏகலைவன் மேல் பாய, அவன் நாய்களின் வாய்களை அம்புகளால் கட்டினான். அதைக் கண்ட அருச்சுனனுக்கு மிக ஆச்சரியம். ஏனெனில் அம்மாதிரி நாய்களின் வாய்களை அம்பினால் கட்ட அவனுக்கு மட்டும்தான் தெரியும் என அதுவரை நினைத்து வந்துள்ளான். அச்சமயம் அப்பக்கம் வந்த துரோணரும் இதை கண்டு வியப்புற்று ஏகலைவன் எங்கிருந்து இவ்வித்தையைக் கற்றான் என கேட்க, ஏகலைவனும் துரோணரே அவனது மானசீக குரு என்று வினயத்ய்துடன் கூறினான்.

இப்போதுதான் துரோணர் மிகப்பெரிய புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் விட்டார். அதாகப்பட்டது தனக்கு ஏகலைவன் குருதட்சணையாக தனது வலக்கை கட்டைவிரலைத் தரவேண்டும் என அநியாயமாகக் கேட்டார். அரசகுமாரர்களும் செய்யத் துணியாததை அந்த வேடுவச்சிறுவன் செய்தான். கட்டைவிரலை அறுத்துத் தந்தான், புகழ்பெற்றான்.

ஆனால் துரோணருக்கோ அது ஒரு பெரிய பிளாக் மார்க். என்னால் இப்போது இதை எழுதும்போதே கோபத்தை அடக்க இயலவில்லை. ஆனால் ஒரே ஒரு ஆறுதல் என்னவென்றால், அந்த மகானுபாவரே அம்மாதிரி இன்னொரு புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் விவகாரத்தில் இரையாகி பிராணனை விட்டார். அதை சிறிது நேரம் கழித்து பார்ப்போம்.

15-ஆம் நாள் யுத்தம். அதற்கு முந்தைய நாள் அபிமன்யுவை கௌரவர் தரப்பில் உள்ள் அத்தனை மகாரதர்களும் சேர்ந்து துரோணரின் ஆலோசனைப்படி கொன்றனர். பத்ம வியூகத்துக்குள் போகத் தெரிந்தவர்கள் பாண்டவர் தரப்பில் மூவர் மட்டுமே, அவர்கள் அருச்சுனன், கிருஷ்ணர் மற்றும் அபிமன்யு. ஆனால் அபிமன்யுவுக்கு உள்ளே போகத் தெரியுமே தவிர வெளியே வரத் தெரியாது. இருந்தாலும் அருச்சுனரும் கிருஷ்ணரும் அச்சமயம் யுத்த களத்தில் வேறிடத்தில் இருந்ததால் அபிமன்யு மட்டும் போகத் துணிகிறான். பின்னாலேயே பீமனும் மற்ற வீரர்களும் அவனுடனேயே உள்ளே நுழைவதாக ஏற்பாடு. ஆனால் துரியோதனனின் தங்கை துச்சலையின் கணவனும், சைந்தவ அரசனுமான ஜயத்ரதனின் குறுக்கீட்டால் அபிமன்யுவை பீமனும் மற்றவர்களும் தொடர இயலாது போயிற்று. அதை பின்னால் அறிந்த அருச்சுனன் அடுத்த நாள் மாலைக்குள் ஜயத்ரதனை வதம் செய்வதாகவும் அவ்வாறு இயலாவிடில் தீப்புகுவதாகவும் சபதம் செய்கிறான்.

இப்போதுதான் துரியனும் ஜயத்திரதனும் சேர்ந்து ஒரு புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் விடுகின்றனர். அதாவது ஜெயத்திரதன் யுத்தத்துக்கு வராது ஒளிந்து கொள்கிறான். அப்புறம் அருச்சுனன் எப்படி அவனைக் கொல்ல இயலும், ஆகவே அவன் தீப்புகவேண்டியதுதான் என்பது துரியனின் திட்டம். அதுவும் கதிரவன் மறைவதற்கு ஒரு சில நிமிடங்கள் முன்வரை அத்திட்டம் வெற்றி பெறும் என்றுதான் தோன்றியது. அந்த எண்ணத்துக்கு தூபம் போடுவது போல கதிரவன் திடீரென மறைந்தான். அழுகினி ஆட்டம் ஆடிய ஜெயத்ரதன் மகிழ்ந்தான். அப்பாடா பிழைத்தேன் என எண்ணியபடி வெளியில் வந்தான். அழுகினி ஆட்டம் என்று நான் தெரிந்துதான் கூறினேன். ஏனெனில் அவன் யுத்த வீரன். யுத்த களத்தில் இருந்து சண்டை போட்டிருக்க வேண்டியது அவன் கடமை. ஆட்டத்துக்கே வராமல் ஒளிவதல்ல. அது சுத்த வீரனுக்கு அழகல்ல.

ஆனால் துரியனும் சரி, ஜயத்திரதனும் சரி, ஒன்றை மறந்து விட்டனர். இவர்களுக்கு மேல் பெரிய அளவில் புதுக்கூட்டுக்கு ஜூட் விடக்கூடியவர் பாண்டவர் வசம் இருக்கிறார் என்பதுதான் அது. அவர்தான் கிருஷ்ணர். பாண்டவர் தரப்பில் துயரக் குரல்கள், கௌரவர் தரப்பில் சந்தோஷ ஆட்டங்கள். ஜயத்திரதன் ரதத்தின் மேலேறி நின்று டப்பாங்குத்து ஆட்டம் போடுகிறான். கிருஷ்ணன் அருச்சுனனின் காதோடு ஏதோ சொல்லிவிட்டு செயல் படத் துவங்குகிறார். அவர் என்ன செய்திருந்தார் என்றால் தனது சுதர்சன சக்கரத்தால் சூரியனைத் தற்காலிகமாக மறைத்து வைத்திருந்தார். சக்கரத்தை இப்போது விலக்கி கொள்கிறார். சூரியன் பிரகாசிக்கிறான். அருச்சுனன் அப்போது விட்ட பாணம் ஒன்று ஜெயத்திரதன் தலையை கவ்வி தன்னுடன் மேலே எடுத்து செல்கிறது. இப்போது இன்னொரு சிக்கல். ஜெயத்திரதன் தலையை யார் தரையில் தள்ளினாலும் தள்ளுபவர் தலை சுக்கு நூறாக வெடித்து விடும் என்னும் ஒரு வரம் வேறு இருக்கிறது. ஆகவே கண்ணன் சொன்னபடி அருச்சுனன் அடுத்த சில் அம்புகள் செலுத்தி அத்தலையை ஊருக்கு வெளியே ஒரு பர்ணசாலைக்கு செலுத்துகிறான். அங்கு ஜெயத்திரதனின் தந்தை (தன் மகனுக்காகா மேலே சொன்ன அழுகினி வரம் பெற்றவர்) தரையில் அமர்ந்து தியானம் செய்த வண்ணம் இருக்கிறார். அவர் மடியில் அத்தலை போய் விழுகிறது. என்னவோ தன் மடியில் விழுந்து விட்டதே என்பதற்காக அதைச் சட்டென்று உதறிவிட தலை தரையில் விழ ஜ்ர்யத்திரதனின் தந்தையின் தலை உடைகிறது.

அன்று முதன் முறையாக இரவு யுத்தம் நடக்கிறது. அருச்சுனனுக்காக சேமித்து வைத்திருக்கும் சக்தி ஆயுதத்தை கர்ணன் ஒரு கோபாவேசத்தில் கடோத்கசன் மீது செலுத்த அவன் மரிக்கிறான், ஆனால் அருச்சுனன் உயிருக்கு எமனாய் இருந்த அந்த ஆயுதம் வீணாயிற்று. இதுவும் புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் மன்னன் கிருஷ்ணனின் கைங்கர்யம். துரோணர் பிரும்மாஸ்திரம் விடத் தயாராகும்போது மீண்டும் கண்ணன் ஆலோசனையின்படிம் பீமன் அசுவத்தாமன் என்னும் யானையை கொன்று, துரோணர் காது கேட்க அசுவத்தாமனை கொன்றேன் எனக் கூற, தன் மகன் இறந்து விட்டானா எனக் கலங்கிய துரோணர் பொய்யே பேசாதவன் என புகழ் பெற்றிருந்த யுதிஷ்டரரை கேட்க, அவரும் மென்று விழுங்கிக் கொண்டே அசுவத்தாமா ஹதஹ, (அசுவத்தாமன் இறந்தான்) எனக் கூறி விட்டு, குஞ்சரஹ (அசுவத்தாமன் இறந்தான், ஆனால் அது ஒரு யானை). அவர் குஞ்சரஹ எனக்கூறியது துரோணர் காதில் விழாதவண்ணம் கண்ணன் தனது பாஞ்சஜன்யம் என்னும் சங்கெடுத்து ஊதுகிறார். துரோணரும் யுத்தம் செய்வதை நிறுத்திவிட்டு தரையில் நிராயுதபாணியாக அமர, அவரைக் கொல்லவென்றே துருபதனின் மகனாக வந்த திருட்டத்துய்மன் அவர் கழுத்தை கத்தியால் வெட்ட அவரும் இறக்கிறார்.

துரோணரின் இந்த மரணம் அவர் ஏகலைவனுக்கு செய்த துரோகத்துக்கான தண்டனை என்று கூறுபவர்களும் உளர்.

இம்மாதிரி புராணங்களிலும் இதிஹாசங்களிலும் இந்த புதுக்கோட்டுக்கு ஜூட் விவகாரம் பல உண்டு. அவற்றை இதே வரிசையில் பின்னால் வரும் பதிவுகளில் பார்ப்போம்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்