முதல்வர் முன்னிலையில் வக்கீல்களுக்கு விழுந்த அடி

நான் இந்தப் பதிவில் கீழ்க்கண்டவாறு எழுதியிருந்தேன்.

“நீதி மன்றங்களால் தேடப்படும் போலீஸ் குற்றவாளிகள் என்னும் தலைப்பில் பதிவர் வினவு இட்ட இடுகையை பார்த்து யோசனையில் மூழ்கினேன்.

அது எப்படி செலக்டிவாக எழுத மனம் வருகிறது? பிரச்சினைக்கு மூல நிகழ்ச்சியான சுப்பிரமணியம் சாமி மேல் தாக்குதலை பற்றி எழுதும் இதே பதிவர் என்ன எகத்தாளமான தொனியில் வக்கீல்களின் அராஜகத்தை ஆதரித்து எழுதினார்? ஆனால் நீதி மன்றங்களால் தேடப்படும் வழக்கறிஞர் குற்றவாளிகள் பற்றி பேச்சு மூச்சு இல்லை. அவருக்கு பின்னூட்டம் இட்ட விசிலடிச்சான் குஞ்சுகள் தத்தம் வெறுப்பை வெளியில் கொட்டினர்.

சட்டக்கல்லூரியில் போலீசார் நின்று வேடிக்கை பார்த்தது இப்போது நடக்கும் நிகழ்ச்சிகளை பார்க்கும்போது புரிந்து கொள்ள முடிகிறது. அவ்வாறு தாக்கப்பட்ட மாணவன் முதலில் கத்தியை எடுத்து கொண்டு வந்து தாக்க முற்பட்ட ரௌடி. அவனைப் போட்ட அடி அவனுக்கு தேவைதான். அடுத்த முறை வழக்கறிஞர்கள் தாக்கப்பட்டால் போலீசார் மரம் போல நின்று பார்த்தால், வக்கீல்கள் மேல் ஒருவரும் அனுதாபப்பட மாட்டார்கள்”. 

நான் எந்த வேளையில் அவ்வாறு எழுதினேனோ, அது இப்போது உண்மையாகவே நடந்து விட்டது. அம்பேத்கர் சிலையை திறந்து வைக்க முதல்வர் வந்த போது, அவர் அதை செய்யக்கூடாது என சில வழக்கறிஞர்கள் கருப்புக் கொடி காட்ட, அவ்வாறு எதிர்ப்பு தெரிவித்தவர்கள் நன்கு உதைக்கப்பட்டனர். இச்சம்பவங்கள் 10 நிமிடத்துக்கும் மேல் நடக்க, முதல்வர் பாட்டுக்கு கருமமே கண்ணாக தன் பேச்சை தொடர்ந்திருக்கிறார். போலீசாரும் கைகட்டி வேடிக்கை பார்த்திருக்கிறார்கள்.

அடி வாங்கி காயம் அடைந்தவர்கள் “மனித உரிமை பாதுகாப்பு மைய” வழக்கறிஞர்கள். ஆனால் அவர்களை அடித்தவர்கள் போலீசார்கள் அல்ல, அவர்கள் வெறுமனே கைகட்டிக் கொண்டு வேடிக்கை மட்டுமே பார்த்தார்கள் என ஜூவியில் எழுதியிருக்கிறார்கள். ஆனால் இதெல்லாமே முதல்வர் முன்னிலையில் நடந்தது என்றால் நாம் அதுபற்றி என்ன நினைப்பது?

வழக்கறிஞர்களில் பலர் தங்களை சட்டத்திற்கும் மேற்பட்டவர்களாகவே கருதி வந்துள்ளனர் என்பது அனைவருக்கும் இன்னேரம் தெரிந்திருக்க வேண்டும். இல்லாவிட்டால் நீதிபதி சந்துரு முன்னிலையிலேயே சுப்பிரமணியம் சுவாமிக்கு எதிராக முட்டை வீசிய வழக்கறிஞர்களுக்கு எதிராக தகுந்த நடவடிக்கைகளை எடுத்திருப்பார்களே. அவ்வாறு ஏதும் நடக்கவில்லை அல்லவா?

அதற்கு பல காரணங்கள் உண்டு. ஆனால் பல பதிவர்களால் மகிழ்ச்சியோடு பதிக்கப்பட்ட ஒரு முக்கியக் காரணமே தாக்கப்பட்ட சுப்பிரமணியம் சுவாமி ஒரு பார்ப்பனர் என்பதே. ஆனால் அந்தோ, கலைஞர் பார்ப்பனர் இல்லை என்பதை மறந்தார்களே? அவர்களுக்கு உதை கிடைத்ததில் என்ன ஆச்சரியம்? இனிமேல் யாரை தாக்க நினைக்கிறோமோ அவர் பார்ப்பனரா என்பதைப் பார்த்து சூதனமாக நடந்துகொள்ளணும்னு சொல்லணுமோ?

மீடியாக்காரர்களும் தாக்கப்பட்டுள்ளனர். இது ஒவ்வொரு முறையும் நடந்துள்ளது. அவர்களும் ஒன்று செய்யலாம், சற்றே தூரத்தில் நின்று ஜூம் கேமராவை பயன்படுத்தலாம். ரொம்ப கிட்டே போய் குளோசப் காட்சிக்கெல்லாம் ஆசைபடக்கூடாது என நினைக்கிறேன்.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்