சார், நீங்கதான் ஆடம் ஸ்மித்னு நினைக்கிறேன்

பொருளாதாரம் படிக்கும் மாணவர்கள் ஆடம் ஸ்மித்தின் பெயரை கேள்விப்படாது இருக்க முடியாது. பொருளாதாரம் என்றால் என்ன என்பதற்கு ஒரு definition கொடுத்தவர்களில் முதன்மையானவர் அவர். பொருளாதாரம் என்பது செல்வத்தை பற்றி ஆராய்வது ஆகும் (Economics is a science of wealth) என்று அவர் கூறியதாக சமீபத்தில் 1962-63 கல்வியாண்டில் புகுமுக வகுப்பில் (P.U.C.) படித்தபோது அறிந்து கொண்டேன். இந்த டெஃபினிஷன் பணத்தை ஆராதனை செய்வது போல இருக்கிறது (worship of Mammon) என்று மற்றப்படி தாங்கள் மட்டும் பணக்காரர்களாக இருப்பதற்காக ஆட்டம் போட்ட மதகுருக்களும், அவர்களது சிஷ்யகோடிகளும் கூறினர். எது எப்படியானாலும் செல்வம் உற்பத்தி செய்யப்பட்டால்தான் எல்லோருக்கும் சோறு என்ற நிலைமை தானாகவே உருவாகி இப்போது ஆடம் ஸ்மித்தின் வார்த்தைகளை சரியான கோணத்தில் புரிந்து கொள்ள துவங்கியுள்ளனர்.

இது சம்பந்தமாக நண்பர் ஜெயகமல் அனுப்பிய இந்த கற்பனை நேர்க்காணல் மிகுந்த கவனத்துக்குரியது. இதை எழுதியது Atanu Dey என்பவர்.

அதானு கூறுகிறார், "சில நாட்களுக்கு முன்னால் நான் ஆடம் ஸ்மித் அவர்களுடைய ஆவியை நேர்க்காணல் கண்டேன். Dr Adam Smith (1723-1790), கிளாஸ்கோ பலகலைகழகத்தில் moral philosophy துறையின் பேராசிரியர் அவர் Fellow of the Royal Society of London and Edinburgh. மனித இயற்கையை கூர்ந்து கவனித்தவர் அவர். அவரது புத்தகமான “தேசங்களது செல்வங்கள் மற்றும் அவற்றின் தன்மைகள்” அமெரிக்க ஐக்கிய நாடுகள் சுதந்திரம் அடைந்த அதே 1776-ஆம் ஆண்டு வெளியிடப்பட்டது. நாம் வசிக்கும் இவ்வுலகு அடைந்த பலமாறுதல்களுக்கு புத்தகம் வெளியான இந்த நிகழ்ச்சி, அமெரிக்கா சுதந்திரம் அடைந்த நிகழ்வு ஆகிய இரண்டில் எதற்கு முக்கியத்துவம் அதிகம் என்பது பற்றி பல்வேறு கருத்துகள் உள்ளன".

இப்போது நேர்க்காணலுக்கு செல்வோம். (முதலில் அதை முழுமையாக மொழி பெயர்க்க எண்ணினேன். ஆனால் பதிவு மிகப்பெரியதாக போகிறது. நான் வேறு பிறகு எனது எண்ணங்களை கூற வேண்டும். ஆகவே நேர்க்காணலை சுருக்கி அதன் சாராம்சத்தைத் தருகிறேன்).

அதானு: பேராசிரியர் ஸ்மித், உங்கள் காலத்துக்கு பிறகு பல தேசங்களின் செல்வங்கள் அபரிதமாக பெருகியுள்ளன. சில தேசங்கள் விஷயத்தில் அவ்வாறு இல்லை. இந்த வேறுபாடுகளுக்கு அடிப்படை காரணமாக நீங்கள் எதை கருதுகிறீர்கள்?
ஆடம் ஸ்மித்: கடைசி ஓரிரு நூற்றாண்டுகளில் உலகம் நிஜமாகவே மாறியுள்ளது. இந்த மாறுதல்கள் வெவ்வேறு அளவுகளில் உலகின் வெவ்வேறு இடங்களில் பரவியதற்கு காரணத்தை ஒரு சொல்லில் கூறவேண்டுமானால் அதுதான்: சுதந்திரம். சுதந்திர சூழ்நிலையில் மனித மனம் செழித்தோங்குவது நிரந்தரமானது. அந்த சுதந்திரத்தை நல்ல முறையில் பாவித்த நாடுகள் முன்னேற்றம் அடைந்தன. மற்றவை அடையவில்லை.

அதானு: அப்படியானால் எல்லோருமே ஏன் இந்த சுதந்திரத்தை பாவிப்பதில்லை? அந்தக் கேள்வியை பிறகு பார்ப்போம். இந்தியாவின் அனுபவம் என்னை குழப்புகிறது. பிரிட்டனின் காலனி ஆதிக்கத்திலிருந்து இந்தியா 60 ஆண்டுகளுக்கும் முன்னமேயே 1947-ல் சுதந்திரம் பெற்றுவிட்டது. ஆனாலும் அதன் முன்னேற்றம் மிகக்குறைவே. முக்கியமாக பொருளாதார முன்னேற்றம். இதன் காரணம் என்னவாக இருந்திருக்கும் என நினைக்கிறீர்கள்?
ஆடம் ஸ்மித்: அரசியல் சுதந்திரமும் முக்கியமே. ஆனால் சுதந்திரம் என்ற கோட்பாட்டில் அது ஒரு பகுதி மட்டுமே. எல்லாவற்றையும் உள்ளடக்கிய சுதந்திரம் என்பது தனிப்பட்ட மனிதர்கள், ஆகவே குழுக்கள் ஆகியோர் தங்களை முன்னேற்றி கொள்ள வாய்ப்பு அளிக்கிறது. இந்தியாவில் உள்ள இந்த பொருளாதார சுதந்திரம் இல்லை. அதுதான் அதனுடைய அரசியல் சுதந்திரத்தால் வந்திருக்கக் கூடிய லாபங்களை தடுத்தது. காலனியாட்சியின் போது அரசியல் சுதந்திரமும் இல்லை பொருளாதார சுதந்திரமும் இல்லை. சுதந்திர இந்தியாவிலோ பொருளாதார சுதந்திரம் இல்லை.

அதானு: காலனி ஆட்சி பற்றி மேலும் கூறுங்கள்.
ஆடம் ஸ்மித்: காலனியாட்சி என்பதும் செல்வத்தை தேடித்தான். அதற்கு இயற்கை வளங்களுடன் மக்கள் வளமும் வேண்டும். ஆக புது பிரதேசங்கள் மற்றும் அவற்றின் வளங்கள் மட்டும் போதாது. கூடவே அவற்றை கையாளும் மக்களும் வேண்டும். அவர்கள்தான் செல்வத்தை உற்பத்தி செய்ய இயலும். பதினெட்டாம் நூற்றாண்டின் இரண்டு தனிப்பட்ட காலனி ஆட்சிகளை இங்கு ஒப்பிடலாம்: இந்தியாவில் வங்காளம், வட அமெரிக்காவில் மசாசுசெட்ஸ்.
மசாசுசெட்ஸில் இடமும் வளங்களும் தாராளம். ஆனால் மக்கள் தொகை மிகவும் குறைவு. ஆக, அங்கே மக்களை குடியேற்ற மெனக்கெட வேண்டியிருந்தது. அதை செய்ய அங்கு செல்பவர்களுக்கு பொருளாதார சுதந்திரம் தர வேண்டியிருந்தது. கொள்கைகள் முன்னேற்றத்தை அடிப்படையாக கொள்ள வேண்டியிருந்தது. அதை கொடுத்ததன் மூலம் குடியேறியவர்கள் செல்வத்தை பெருக்க சுதந்திரம் பெற்றனர்.
ஆனால் வங்காளத்திலோ வேணமட்டும் மக்கள் இருந்தனர். ஆகவே ஆங்கிலேயர்கள் அங்குள்ள வளத்தை எடுத்து கொள்வதிலேயே குறியாக இருந்தனர். அதனால்தான் பொருளாதார சுதந்திரத்தையும் அரசியல் சுதந்திரத்தையும் உள்ளூர் மக்களுக்கு மறுத்தனர். ஆனால் ஒன்று கூறவேண்டும். இவ்வாறு செய்வது தங்க முட்டையிடும் வாத்தின் கழுத்தை அறுப்பதற்குத்தான் சமம். அது ஒரு குறுகிய காலத் திட்டமாகத்தான் இருந்திருக்க முடியும். எல்லா செல்வங்களும் எடுக்கப்பட்டன. ஆனால் செல்வங்களை உருவாக்கும் மன நிலைமை இல்லை. ஒரு காலக் கட்டத்தில் செல்வங்களை இறைத்து எடுப்பது ரொம்ப காஸ்ட்லி ஆயிற்று. அந்த நிலையில் பிரிட்டன் காலனியாதிக்கத்தை முடித்து கொண்டு சென்றது.

அதானு: அப்படியானால் முதலில் பதவிக்கு வந்த சுதந்திர இந்திய அரசாங்கம் ஏன் நிலையை சரி செய்ய நடவடிக்கைகள் எடுத்து மக்களுக்கு பொருளாதார சுதந்திரம் தரவில்லை?
ஆடம் ஸ்மித்: காலனி அரசின் அத்தனை அமைப்புகளையும் அப்படியே பெற்று கொண்டது இந்திய அரசு. அரசியல் அதிகாரம் என்பது போதையளிக்கக் கூடியது. சுலபத்தில் அதை விட்டுவிட மனம் வராது. ஆட்சியாளர்கள் அந்த போதையில் ஆழ்ந்தனர். அப்படியே வண்டியை நடத்தி செல்வதில் அவர்கள் சௌகரியத்தை உணர்ந்தனர். அவர்களது சுயநலம் பொது நலத்தை வரவிடாது செய்து விட்டது. எல்லா மனிதருக்குள்ளும் சுயநலம் உண்டு.

அதானு: ஆனால் நீங்கள்தானே இதையும் கூறினீர்கள், தனிப்பட்டவரின் சுயநலமே பொது நலத்தையும் உருவாக்குகிறது. ஆனால் பொது நலம் என்று யாரும் தனிப்பட்ட முறையில் மெனக்கெடுவதில்லை. நீங்கள் எழுதியது: "கசாப்பு கடைக்காரன், பீர் தயார் செய்பவன், ரொட்டி சுடுபவன் ஆகியோரது தர்ம சிந்தனையால் நமது சாப்பாடு கிடைப்பதில்லை நம்மிடமிருந்து வரும் பணத்துக்காகத்தான் அவர்கள் தொழில் செய்கின்றனர். ஆக ஒருவருக்கொருவர் உதவியாக இருப்பது முக்கியமாக தன்னலம் கருதியே. இந்த பொதுவாகக் காணப்படும் தன்னல எண்ணங்கள் சரியான பாதையில் திருப்ப முடியுமானால் பொதுநலம் தானே உருவாகும். அடுத்த வாரத்துக்குள் பலான அளவு பொது நலம் தேவை என்று யாரும் பிரதிக்ஞை எடுத்து வேலை செய்வதில்லை. அது சம்பந்தப்பட்டவர்கள் விரும்பாமல் கூட வந்து விடுகிறது. இவ்வாறு வரும் பொது முன்னேற்றம் பொது நலம் வேண்டும் என்று ரூம் போட்டு யோசித்து தீர்மானிப்பதால் வரும் பொது முன்னேற்றத்தைவிட பல மடங்கு அதிகம். அதுதான் பொருளாதார சுதந்திரத்தின் பலம். அதே போல அரசியல் சுதந்திரம் பெற்ற இந்திய அரசை நடத்தியவர்களுக்கும் சுயநலம் இருந்திருக்க வேண்டுமே. அது மட்டும் எப்படி தவறாகும்?
ஆடம் ஸ்மித்: இதுதான் சில அதிகார வர்க்கத்தினரின் சுயநலனுக்கும் பொதுவான பொருளாதார சுதந்திரத்தில் இயங்கும் நாட்டின் ஒட்டு மொத்த மக்களின் சுய நலனுக்கும் உள்ள வித்தியாசமே. அதிகார வர்க்கத்தினரிடம் மற்றவர்களை அடக்கும் அதிகாரம் உண்டு. மற்றவர்களின் பொருளாதார சுதந்திரத்தை கட்டுப்படுத்தி தாம் சொல்வதைப் போல அவர்களை செயல்புரிய வைக்கும் பவிஷும் உண்டு. ஆனால் பொருளாதார சுதந்திரத்தில் ஒரு சராசரி மனிதன் மற்றவர்களை அவ்வாறு அதிகாரத்தால் அடக்க இயலாது. மற்றவர்களிடமிருந்து பொருளாளாதர துணையை தனது நடவடிக்கையால்தான் கவர வேண்டியிருக்கும். அவ்வாறு தனக்கு உறுதுணையாக இருப்பது மற்றவர்களது நலனுக்கும் உரியது என்பதை விடாமல் நிரூபித்த வண்ணம் இருக்க வேண்டும். அவனைப் போலவே மற்றவர்களும் அதே நிலையில்தான் இருப்பார்கள். எல்லோருமே அவ்வாறு செயல்பட பொது நலம் தானே காப்பாற்றப்படுகிறது. அவ்வளவுதான் விஷயம்.

அதானு: பொருளாதார ஒத்துழைப்பு என்பது சந்தையில் நிலவும் போட்டி என்பதுடன் எப்படி ஒத்துப்போகிறது? ஆக நாம் போட்டியை ஆதரிக்க வேண்டுமா அல்லது ஒத்துழைப்பையா?
ஆடம் ஸ்மித்: போட்டி மற்றும் ஒத்துழைப்பு ஆகிய இரண்டுமே முக்கியம்தான். மக்கள் தங்களுக்குள் ரசனை, இயல்பான திறமை, உருவாக்கிக் கொண்ட திறமை ஆகியவற்றில் ஒருவருக்கொருவர் மிக மாறுபட்டவர்கள். ஒத்துழைப்பு மூலம் ஒருவரது திறமையால் தனிப்பட்ட முறையில் ஒவ்வொருவராக உருவாக்குவதை விட அதிகமாக திறமைகளை பங்கு போடுவதில் அதிகமாக உற்பத்தி செய்ய இயலும். ஒருவனுடைய திறமை இன்னொருவனுக்கு தேவைப்படலாம். அதே போல அவனது திறமை இவனுக்கு தேவைப்படலாம். ஆக, அவற்றுக்கான விலை தருவது மூலம் மற்றவர் திறமையை நாமும் உபயோகித்து கொள்ள முடிகிறது. வெற்றிகரமான சமுதாயம் இம்மாதிரி திறமைகளை ஒருவர் இன்னொருவருக்காக ஒரு விலைக்கு அளிப்பதால்தான் உருவாகுகிறது.
பொருள்கள் மற்றும் சேவை உற்பத்தி ஒத்துழைப்பால் உருவாகுகிறது. இது நாணயத்தின் ஒரு பக்கம். அதன் மறுபக்கம்தான் சந்தையில் நடக்கும் வியாபாரம். அங்குதான் போட்டி மனப்பான்மை ஆட்சி செலுத்துகிறது.

அதானு: உற்பத்தி செய்ய ஒத்துழைப்பு அவசியமே. ஆனால் சந்தையில் உள்ள போட்டியால் எல்லோருக்கும் என்ன பயன்? அங்கும் ஒத்துழைப்பு இருப்பதுதானே நல்லது?
ஆடம் ஸ்மித்: சந்தைக்கு மக்கள் வருவதின் முக்கிய நோக்கமே பொருள்கள் மற்றும் சேவைகளை விற்க மற்றும் வாங்குவதற்குத்தான். விற்பனையாளர்களாக போட்டி போட்டு எங்கு நல்ல விலை கிடைக்கிறதோ அங்கு விற்கிறார்கள். அவர்கள் வாங்குபவர்களாகவும் போட்டி போடுகிறார்கள். அதன் மூலம் எங்கு மலிவாக கிடைக்கிறதோ அங்கு வாங்குகிறார்கள். இதில் அளிப்பு மற்றும் தேவை ஆகிய இரண்டு விஷயங்கள் செயல் புரிகின்றன. அதன் மூலம் எவ்வளவு உற்பத்தி யார் செய்வது என்பது ஒருமாதிரியாக நிலை பெறுகிறது. அதன் மூலம் சமூகத்தில் குறிப்பிட்ட அளவுக்கே உள்ள வளங்கள் மிகச்சிறந்த முறையில் உபயோகப்படுத்தப்படுகிறன. பொருளாதார தளத்தில் செயல் புரிபவர்களது செயல்பாட்டை சந்தை இவ்வாறு நெறிபடுத்துகிறது. இங்கு மறக்கக்கூடாத முக்கிய விஷயம் என்னவென்றால் சந்தை என்பது ஒரு முகமில்லாத ஒரு தளம். ஆனால் அதில் நல்லபடியாக வர மற்றவர்களைப் பற்றிய நல்ல எண்ணமும் வேண்டும்.

அதானு: என்னது நல்ல எண்ணமா? பயங்கர போட்டி என்று கூறுங்கள், இதில் மற்றவர்களைப் பற்றி ஏன் எண்ண வேண்டும்?
ஆடம் ஸ்மித்: அப்படியில்லை, மற்றவர்களைப் பற்றி எண்ணம் இருந்தால் அவர்களது தேவைகளை அறிந்து அதற்கேற்ப தயாரிக்கலாம். அவர்களுக்கு பிடித்தமான முறையில் தயாரிப்பதும் முக்கியம். அப்போதுதான் உங்கள் பொருட்களை வெற்றிகரமாக விற்க இயலும்.

அதானு: ஆக பொருளாதாரம் செழிக்க ஆணைகள் மற்றும் கட்டுப்பாடுகள் மூலம் செயல்படுவதை விட பொருளாதார சுதந்திரத்தை மக்களுக்கு அளிப்பதே அதிக சிறப்பான விளைவுகளை ஏற்படுத்துகிறது. அதன் மூலம் என்ன தேவை என்பதை சந்தை தீர்மானிக்கிறது. இப்போது பொதுவிலிருந்து தனிப்பட்ட விஷயங்களுக்கு வருவோமா. இந்தியாவின் பொருளாதார முன்னேற்றத்துக்கு என்னென்ன தடைகள் உள்ளன?
ஆடம் ஸ்மித்: நாம் விவாதித்த மாதிரி பொருளாதார சுதந்திரமே இந்தியாவுக்கு முக்கியம். அதில் தேவையான மூலப் பொருட்கள் உள்ளன, கூடவே மக்கள் பலமும் உண்டு. இயற்கை வளங்களுக்கும் குறைவில்லை. பொருளாதார சுதந்திரம் வந்தால் மக்கள் உற்பத்தி செய்ய இயலும். சுதந்திர மக்கள் வளர்ந்து தங்களால் இயன்ற முன்னேற்றத்தை எய்த முடியும்.

அதானு: பழைய வேட்டையாடி பொருட்களை சேமிக்கும் சமூகத்தில் சுதந்திரம் எல்லாம் இருந்தது. ஆனாலும் அந்த சமூகம் செழிப்பானதாகத் தெரியவில்லையே. என்ன காரணம்?
ஆடம் ஸ்மித்: அப்போது இருந்த பொது அறிவு கருவூலம் அவ்வளவாக விரிவாக இல்லை. அதுதான் நீங்கள் சொல்வதற்கு காரணம். அதன் வீச்சு அறிவு வளர்ச்சியால் ஆழப்படுத்தப்படுகிறது. உதாரணத்துக்கு தொழில் நுட்ப முன்னேற்றம் மூலம் சக்தியை பல மூலங்களிலிருந்து பெற்று உபயோகிக்க முடிகிறது. தொழில் நுட்பம்தான் அறிவு கருவூலம். அதை செயல் முறை ஆக்கத் தெரிவதுதான் know-how என்று கூறுகிறார்கள். பழைய வேட்டையாடி பொருட்களை சேமிக்கும் சமூகத்தில் அறிவு கையிருப்பு குறைவே.

அதானு: பல நூற்றாண்டுகளாக உலகின் பல பகுதிகளில் அபரிதமான அளவுக்கு அறிவு சேர்ந்துள்ளது என்பதை ஒத்து கொள்கிறேன். தகவல் மற்றும் தொடர்பு விஷயங்களில் புரட்சியே நடந்துள்ளது. அதற்கு உதாரணமே உலகளாவிய வலைத்தளம் இண்டெர்நெட் ஆகியவை. தகவல் பெறுவதற்கான விலையை அவை பெரும் அளவில் குறைத்துள்ளன. இருப்பினும் பொருளாதார வளர்ச்சி எட்டாக்கனியாகவே இருப்பது புதிராக உள்ளதே. இந்தியாவின் முன்னேற்றத்துக்கு மிகப்பெரிய தடை எது?
ஆடம் ஸ்மித்: அறிவுக் கருவூலத்தின் திறவுகோல் கையில் இருப்பது தேவைதான். ஆனால் அது மட்டும் போதாது. அதை ஒழுங்காக அறிந்து கொள்ள கல்வியறிவும் பரவலாக இருத்தல் வேண்டும். ஆகவே கல்வி பற்றாக்குறையும் பொருளாதார சுதந்திரம் தேவைக்களவு இல்லாமல் இருத்தலுமே இந்தியாவின் முன்னேற்றத்தை தடை செய்கின்றன.

அதானு: இந்தியாவின் தற்போதைய கல்வி நிலையை பற்றி நீங்கள் சரியாக அறியவில்லை என நினைக்கிறேன். தகவல் துறையில் இந்தியா வல்லரசாகக் கருதப்படுகிறதே. இந்தியாவில் படித்தவர் எண்ணிக்கையிலும் ஒரு குறைவும் இல்லையே.
ஆடம் ஸ்மித்: நானும் அதை அறிவேன். பலர் இந்தியாவில் உயர் கல்வி பெற்றுள்ளனர். ஆனால் இந்தியாவின் ஜனத்தொகையை ஒப்பிடும்போது இது போதவே போதாது. இந்தியாவின் கல்வி பயிற்சி பழைய முறையை அனுசரித்துள்ளது. செலவழிக்கும் தொகைக்கு ஏற்ப பயன் இல்லை. நூற்றுக்கு பத்து குழந்தைகளே பள்ளியிறுதி வகுப்பை தாண்டுகின்றனர். பட்டதாரிகளில் 25 சதவிகிதம்தான் வேலை பெறும் யோக்கியதை உடையவர்களாக உள்ளனர். இந்திய கல்விமுறையின் உண்மையான விலையே பல மனித வளங்கள் வீணாகப் போவதே.
நாட்டின் உயிர் அளிக்கும் குருதியே சரியாக வேலைசெய்யாத இந்தியக் கல்வி அமைப்பால் வீணாக்கப்படுகிறது. படித்தவர்கள் பற்றாக்குறையை விடுங்கள். பாதிக்கு மேற்பட்டவருக்கு எழுதப் படிக்கக்கூடத் தெரியாது. இந்தியாவின் அறுபது ஆண்டுகால சுதந்திர செயல்பாட்டிற்கு பிறகும் இவ்வாறு இருப்பது மன்னிக்க முடியாதது.கல்வி முறையை சரி செய்வதே இந்தியா எதிர்க்கொள்ள வேண்டிய முதல் பெரிய சவால்

அதானு: ஒரு நாட்டின் செல்வ வளத்துக்கு கல்வி அவ்வளவு முக்கியமானதா, ஏன்?
ஆடம் ஸ்மித்: ஏனெனில் மக்கள்தான் பொருளாதாரத்துக்கு திறவுகோல். அவர்கள்தான் நாட்டின் வளங்களை செல்வமாக மாற்ற வேண்டும். கல்வி கற்றவர்களது உற்பத்தித்திறன் அதிகம். அவர்கள்தான் செல்வத்தை பெருக்குகின்றனர். ஆனால் அவர்களுக்கு அதற்கான போதுமான நிதியுதவிகள் வழ்ங்கப்பட வேண்டும். இது சந்தை பொருளாதாரத்தின் மூலமே சாத்தியம். இதெல்லாம் கட்டளைகள் பிறப்பிப்பதன் மூலம் வராது. கல்வியின் மேல் அரசு கட்டுப்பாடுகள் அதன் தோல்விக்கு காரணம் என்பதை சுலபமாக தெரிந்து கொள்ளலாம். அது எப்படி என்பதை உங்களிடமே கண்டுபிடிக்குமாறு விடுகிறேன்

அதானு: புரிகிறது. ஆனால் ஒன்று மட்டும் புதிராக உள்ளது. முன்னேறிய நாடுகளில் நகர மக்களின் எண்ணிக்கையின் சதவிகிதம் அதிகமாக உள்ளது. இது எப்படி?
ஆடம் ஸ்மித்: நகரமயமாக்கம் என்பது பொருளாதார முன்னேற்றம் மற்றும் மேம்பாட்டுக்கு காரணமாகஉள்ளது, கூடவே விளைவாகவும் உள்ளது. தத்தம் துறையில் திறமை வளர்த்து கொள்வதன் மூலம் வேலை பங்கீடு நல்லபடி நடக்கிறது. அவ்வாறு திறமை பெறும் முயற்சிக்கு கல்வி அவசியம். கல்வி கற்பவர்கள் பலர் ஓரிடத்தில் குவிய அக்கல்வியின் விலையும் குறைகிறது. ஆக இது சுதந்திர சூழ்நிலையில் இருக்கும் சமூகத்தில் தவிர்க்க முடியாதது. முக்கியமாக கட்டுமான வசதிகளும் சுலபமாக ஓரிடத்தில் அளிக்க முடிகிறது.

அதானு: எது எப்படியானாலும் அமெரிக்கா மட்டும் என்ன ஸ்பெஷல், அதில் மட்டும் இவ்வளவு முன்னேற்றம் எப்படி?
ஆடம் ஸ்மித்: ஒன்றை நினைவில் கொள்ள வேண்டும். அமெரிக்காவில் பொருளாதார சுதந்திரம் உண்டு. சாதாரணமாக வாழ்வோ தாழ்வோ மக்கள் கையிலேயே இருந்தது. சுதந்திர மக்கள் அடிமைகளை விட அதிகம் உற்பத்தி செய்வர். ஏனெனில் முன்னவர்கள் தம் நலனுக்காக உழைக்கின்றனர். அமெரிக்காவின் அரசியல் சட்டமும் இதை ஊக்குவிக்கிறது. இந்த சுதந்திரம் இந்த அளவுக்கு மற்ற நாடுகளில் இல்லை.
மேலும் அமெரிக்கா பெரிய தேசம். மக்கள் தொகையும் குறைவு. ஆகவே எல்லாவற்றையும் பெரிய அளவில் செய்ய முடிந்தது. அதன் படித்த மக்கள் அளவும் அதிகம். கல்வியின் முக்கியத்துவத்தை அமெரிக்கா முதலிலேயே உணர்ந்து விட்டது. ஐரோப்பாவில் உள்ள பெரிய பல்கலை கழகங்களை அப்படியே காப்பியடிக்காது அவற்றை தனது தேவைக்கேற்ப அபிவிருத்தி செய்து கொண்டது. விளைவுகளை நீங்களே பார்க்கலாம்.
இதுவரை கூறாத இன்னும் ஒன்று உண்டு. அதுதான் சக்தி. அமெரிக்கா தன்னிடமுள்ள நிலக்கரி சக்தியை மேம்படுத்தி தொழில் துறைக்கு அளித்தது. அதற்கான தொழில் நுட்பத்தை முன்னமேயே தயார் செய்யாதிருந்தால் இது நடந்திருக்காது.

அதானு: நிலைமை இவ்வாறிருக்க, மற்ற தேசங்களும் வேவ்வேறு சக்தி மூலங்களை பார்த்து கொள்ள வேண்டியது அவசியம் அல்லவா? நிலக்கரி, எண்ணெய் வளங்கள் சீக்கிரம் தீர்ந்து விடும் அபாயம் இருக்கிறதே. மேலும் சுற்றுப்புற சூழலையும் அவை பாதிக்கின்றன. என்னதான் வழி?
ஆடம் ஸ்மித்: இந்தியாவும் அமெரிக்கா போலவே விலை கட்டுப்படியாகும் சக்தி மூலத்தை உருவாக்க வேண்டும். அதற்கான தொழில்நுட்பத்தை கண்டறிய வேண்டும். சூரிய சக்தியை நாடுவது நலம்.

அதானு: ஆனால் இதற்கு நிறைய பணம் செலவாகுமே. கட்டி வருமா?
ஆடம் ஸ்மித்: இந்தியா அதை செய்துத்தான் ஆகவேண்டும். வேறு வழியில்லை. ஒன்று அதை செய்யலாம், அல்லது இப்போதைப்போலவே நிலக்கரி, எண்ணெய் ஆகியவற்றை உபயோகித்து அவை தீர்ந்தவுடன் சந்தியில் நிற்கலாம். அப்போது வேறு நாடுகள் சூரிய சக்தியை எடுக்கும் தொழில் நுட்பத்தை உருவாக்கியிருக்கக்கூடும். அவற்றிடம் அதிக லைசன்ஸ் தொகை கட்டி நாமும் பிறகு அதை உபயோகிக்கலாம். ஆனால் அதன் விலை பலமடங்கு அதிகமானது. செலவும் தொடர்கதையாகவே போகும். ஆனால் இந்த முடிவு எடுக்க இந்தியாவுக்கு அரசியல் தைரியம் வேண்டும். அதனிடம் அது இருக்கிறதா?

அதானு: கடைசியில் என்னதான் கூறுகிறீர்கள்?
ஆடம் ஸ்மித்: இந்தியாவின் முதல் தேவை பொருளாதார சுதந்திரம். அதன் மக்கள் புது விஷயங்களை பாவிப்பதில் தீறமை வாய்ந்தவர்கள். அவர்களை செயலாற்ற விடுங்கள். கல்வியை அரசின் கட்டுப்பாட்டிலிருந்து நீக்குங்கள்.
அரசின் வேலை நல்ல அரசை அளித்து, அபிவிருத்தி விஷயங்களில் ஒரு முத்தண்ணா போல நடந்து எல்லோருடைய சுயமுயற்சிகளையும் பாழாக்காமல் இருப்பது அவ்வளவே. பொருளாதாரத்தில் கட்டுப்பாடு என்பதை அதன் வளர்ச்சிக்கு முட்டுக்கட்டை அவ்வளவே.
இந்தியாவின் இப்போதைய தேவை சக்திமூலத்தை அபிவிருத்தி செய்வதே. அதற்காக ஆராய்ச்சிகள் தேவை. அவற்றுக்கான நிதி ஒதுக்குவது அரசின் கடமை.

அதானு: நன்றி ஆடம் ஸ்மித். மேலே என்ன செய்ய வேண்டும் என்பதைப் பற்றி நாங்கள் யோசிக்கிறோம்.

இப்போது மீண்டும் டோண்டு ராகவன். இந்த நேர்க்காணல் சம்பந்தமாக எனக்கும் கூற சில விஷயங்கள் உள்ளன. ஆனால் இப்போதே பதிவு பெரிதாகிப் போய்விட்டது. ஆகவே அவற்றை அடுத்த பதிவில் கூறுகிறேன்.

ஜயகமலுக்கு என் நன்றி.

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்