அரசியல் தலைவர்கள், தினகரன் போன்ற பத்திரிகைகள் சொல்லித் தரும் பாடங்கள் - Prefer being cynical to being a sucker

இது ஒரு மீள்பதிவு. அவ்வாறு செய்ய என்னை இன்ஸ்பைர் செய்தது ஆசிட் தியாகு அவர்கள் தினகரன் ஊழியர்கள் எரிப்பு வழக்கில் வெளிவராத உண்மைகள் பற்றி இட்ட பதிவுதான்.

இப்போது பழைய பதிவை அப்படியே பார்ப்போம், பிறகு நான் மேலும் சேர்க்கைகளுடன் வருகிறேன். ஓவர் டு பதிவு:

முதலில் தினகரன் விஷயத்தை கவனிப்போம். இன்று விற்பனைக்கு வந்த துக்ளக் 28.05.2008 தேதியிட்ட துக்ளக்கில் 13-ஆம் பக்கத்தில் இவ்வாறு வந்துள்ளது. அது "நொந்து போன 'தினகரன்' ஊழியர்கள்" என்னும் தலைப்பில் தரப்பட்டுள்ளது:

"கடந்த ஆண்டு மே 9-ஆம் தேதிதான் மதுரை தினகரன் அலுவலகம் தி.மு.க.வினரால் தாக்கப்பட்டு, தீ வைக்கப்பட்டு மூன்று அப்பாவி ஊழியர்கள் பலியானார்கள். அப்போது மதுரைக்கு வந்த கலாநிதி மாறன், பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தினர் முன்பாக, 'இதை நாங்கள் கடைசி வரை சும்மா விடப்போவதில்லை' என்று உத்திரவாதம் அளித்தார்.

பாதிக்கப்பட்ட குடும்பத்தினர் மட்டுமில்லாது, தினகரன் ஊழியர்கள் அவ்வளவு பேருமே நம்பிக்கை பெற்றனர். ஆனால் பிற்பாடு காட்சிகள் மாறின; வீராவேச வசனங்களும் அடங்கிப் போயின.

இந்த ஆண்டு அதே மே மாதம் 9-ஆம் தேதி - மூன்று அப்பாவிகளும் அனியாயமாக கருகிப் போன முதலாம் ஆண்டு நினைவு தினம். கடந்த ஆண்டு இதே தினத்தில் சன் டி.வி.யிலும், தமிழ் முரசு நாளிதழிலும் 'அழகிரியின் ஆட்கள்தான் இதைச் செய்தனர்' என்று கூறப்பட்டது.

'தினகரனில் என்ன செய்தி வரும்; தங்கள் ஊழியர்களின் நினைவாக என்ன செய்யப் போகிறார்கள் என்ற ஆர்வத்தோடு, வழக்கமாக படிக்காத வாசகர்கள் கூட அன்றைய தினகரனை வாங்கிப் பார்க்கிறார்கள். முதல் பக்கத்தில் 'அழகிரி விடுதலை' என்ற செய்தி, தா. கிருட்டினன் கொலை வழக்கில் விடுதலையான அழகிரியின் கலர் படத்துடன் வெளியாகியது. தங்களிடம் பணிபுரிந்த ஒரே காரணத்திற்காக உயிரை விட்ட அப்பாவி ஊழியர்கள் நினைவு அஞ்சலி, நாளிதழின் எந்த மூலையிலும் இல்லை.

தினகரனின் பிற ஊழியர்கள் நொந்து நூலாகிப் போனார்கள். 'அவர்களே சிறிய அளவிலாவது ஒரு அஞ்சலி விளம்பரம் போடுவார்கள் என்று நினைத்துத்தான் நாங்கள் சும்மா இருந்து விட்டோம். அவர்கள் போடப் போவதில்லை என்று தெரிந்திருந்தால், நாங்களாவது ஆளுக்கு ஐம்பதோ நூறோ போட்டு சொந்தமாக ஒரு அஞ்சலி விளம்பரம் போட்டிருப்போம்' என்று அவர்கள் புலம்பித் தவித்துப் போனார்கள். பாவம்...

பாதிக்கப்பட்ட பெற்றோர்கள் மட்டும், பறிபோன தங்கள் பிள்ளைகளின் நினைவாக சொந்தப் பணத்தைப் போட்டு ஒரு விளம்பரம் கொடுத்திருந்தனர். தினகரனில் அல்ல, தினமலரில்".

இதில் தினகரன் சொல்லித் தரும் பாடம் என்ன?

இறந்து போன மூவரில் இருவர் கணினி வல்லுனர்கள், ஒருவர் பாதுகாப்புக்கு பொறுப்பானவர். அவர்கள் வெளியே நடந்த கலவரத்தை கவனியாது தங்கள் வேலையில் மூழ்கியிருந்ததாக அப்போது படித்த ஞாபகம். அதனால் தங்கள் இன்னுயிரையே இழந்தனர். யார் வந்து அவரது குடும்பத்தாரின் நட்டங்களை ஈடு செய்யப் போகிறார்கள்? ஆகவே நான் புரிந்து கொண்ட பாடம் இதுதான். ஒரேயடியாக கடமையில் மூழ்கிவிடாதீர்கள். சுற்றுப் புறத்தையும் கவனியுங்கள். மற்றவர்கள் ஓடிப் போனதை அவ்வாறு செய்திருந்தால் கவனித்திருக்கலாம். அம்மாதிரி அசாதாராண சூழ்நிலை வந்தால் உடனே தப்பி ஓடுங்கள். கணினியாவது மயிராவது. கணினி எரிந்து போனால் நிர்வாகம் இன்னொன்றை வாங்கித் தந்தேயாக வேண்டும். ஆகவே முதற்கண் வெளியே ஓடிவிடுங்கள். என்ன புடலங்காய் பாதுகாப்பு, சுய பாதுகாப்பை விட அது முக்கியமில்லை. உயிர்தான் முக்கியம். அவ்வாறு செய்யாவிட்டால் எந்த முதலாளியின் சொத்தை பாதுகாக்க நினைத்தீர்களோ, அவரே உங்களை சௌகரியமாக மறப்பார். இதுதான் தினகரன் சொல்லித் தரும் பாடம். இது எல்லா நிறுவனங்களுக்குமே பொருந்தும். தியாகிகளாக முயற்சிக்காதீர்கள், ஏமாளிகள்தான் ஆவீர்கள்.

எனக்கு தெரிந்த ஒரு பென்ஷனர் கோபால கிருஷ்ண கோகலேயின் சர்வண்ட்ஸ் ஆஃப் இந்தியா அமைப்புக்கு தன் மனைவியின் நகைகள் அத்தனையும் தானமாகத் தந்து பிறகு சந்தியில் நின்றார். விஷயம் கேள்விப்பட்ட பலர் அவரை ஏமாளி என்று சொல்லியே டரியல் ஆக்கினர். ஆகவே தலைவர்கள் உளறுவதையெல்லாம் நம்பி கைப்பணத்தை செலவழிக்காதீர்கள். என்றுதான் பாடம் கூறப்படுகிறது. தலைவர் கூறினார் என்பதற்காக தமிழில் எம்.ஏ. பாஸ் செய்து விட்டு இப்போது பியூன் வேலைக்கும் வழியில்லாமல் நிற்கும் பலரை தெரியும். தலைவர் பசங்களோ கான்வெண்டில்தான் படிப்பார்கள். அதை எடுத்து கூறினால் அவர்தம் தொண்டர்களுக்கு கோபம் வரும். தலைவர் மேல் தவறே இல்லை, தான் நல்ல தந்தை என்பதை காட்டி விடுகிறார்; தொண்டர்களுக்குத்தான் அது புரிவதில்லை. ஆகவே தவறு தொண்டர்களதுதான்.

Prefer being cynical to being a sucker!!!

மீண்டும் டோண்டு ராகவன். என்ன புதிதாக கூறலாம்? இன்னொரு ஆண்டு போயிற்று? குற்றவாளி யார்? இது வரை சி.பி.ஐ. சாதித்தது என்ன?

ஆசிட் தியாகு அவரது மேலே சுட்டப்பட்ட பதிவிலிருந்து சில வரிகளை நான் இங்கும் பதிக்கிறேன். ஏனெனில் இன்னும் பலர் இக்கேள்விகளை கேட்க வேண்டும்.

“தினகரன் எரிப்பு வழக்கின் சிபிஐ விசாரணை என்ன ஆனது? அது குறித்து எந்த பத்திரிகையும் வாய்திறக்காதது ஏன் என்பதுதான் நம் கேள்வி?மதுரையில் பலியான ஒருவரின் நெருங்கிய உறவினர் தினகரனில் இப்போது செய்தி ஆசிரியராக இருக்கிறார். அவரது மனசாட்சியாவது இதை பொறுக்குமா? தினமலரில் இருந்து கூட்டத்தை தினகரனுக்கு கூட்டிப்போய் தலைக்கு இவ்வளவு என மாறனிடம் பெற்றது மட்டுமின்றி மாதம் லட்சகணக்கில் சம்பளமும், இலங்கை தமிழர்கள் பற்றி செய்தி வரக்கூடாது என்பதற்காக இலங்கை தூதர் அம்சாவின் கொள்கை பரப்புகளை வெளியிடும் தினகரன் பொறுப்பாசிரியருக்கு மனசாட்சி என்று ஒன்று இருக்கிறதா?கலாநதி மாறன் தரப்பில் பலியானர்களுக்கு பல லட்சம் கொடுக்கப்பட்டது. பல லட்சம் கொடுத்தால் போதுமா?

குற்றவாளிகளுக்கு என்ன தண்டனை? கிடைத்தது. யார் வேண்டுமானாலும் யாரை வேண்டுமானாலும் அடித்து கொன்று விட்டு இந்தா பணத்தை வச்சுக்கோ என்று சொலலிவிடலாமா"?

அன்புடன்,
டோண்டு ராகவன்